"ரிஜப்சன்"-ன்னா என்னாபா?

தீராத விளையாட்டுப் பிள்ளை வலைப்பூவில் ஆர்.வி.எஸ். ரிசப்ஷன் பற்றி எழுதிய சில நாட்களிலேயே பக்கத்து வீட்டிலிருக்கும் உத்திராகண்ட் மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர் தனது மகனின் திருமணம் முடிந்து இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு அன்று மாலை 07.30 மணியிலிருந்து 10.30 மணி வரை “ரிஜப்சன்” (தட்டச்சுப் பிழை அல்ல!) வைத்திருப்பதாகச் சொல்லி எங்கள் குடும்பத்தினரையும் அழைத்தார்.

அவர் உத்திராகண்ட் மாநிலத்தில் உள்ள டேராடூனைச் சேர்ந்த கட்வாலி [Garhwali]. அவர்கள் பேசும் மொழியும் கட்வாலிதான். ஹிந்தி தெரிந்திருந்தாலும், வட இந்தியாவில் உள்ள மற்றவர்கள் அவர்களது மொழிகளான ஹர்யான்வி, பஞ்சாபி, கட்வாலி போன்றவற்றில் பேசும்போது நமக்குப் புரியாது. இந்த பிண்ணணியில் அவர்களது மகனின் திருமண ரிசப்ஷன் சென்றபோது அங்கு வந்திருந்தவர்களில் 90 சதவிகிதத்தினர் கட்வாலி. மற்ற 10 சதவிகிதத்தினரில் மற்ற ஹிந்திக்காரர்கள், ஒரு ஒரியாக்காரர், ஒரு மலையாளி, ஒரு வங்காளி ஆகியோருடன் தமிழ்நாட்டுக்காரனான நானும்.

சாதாரணமாக அவர்கள் கட்வாலியில் பேசினாலே ஒரு விதமாக இருக்கும் நமக்கு அங்கே ஏற்பாடு செய்திருந்த டி.ஜே யில் போட்ட பாட்டுகள் கூட கட்வாலி பாடல்கள் தான்! ஒரு மாதிரி பாடல் கீழே.

எங்கோ திக்குத் தெரியாத காட்டில் இருப்பது போல உணர்ந்தேன். குண்டாக வேடம் போட்டுக் கொண்டு ஒரு ஜோடி முகமூடியுடன் தன்னுடைய பொய்யான தொப்பையை ஆட்டி ஆடியது. அதில் பெண் வேடம் போட்ட நபருடன் (அது நிஜத்தில் ஆணா பெண்ணா என்றுகூட தெரியாமல்) ஆட கட்வாலி ஆண்களுக்குள் போட்டி வேறு! அப்படி ஆடும் போது புகைப்பட செஷன்கள் தனி!

வட இந்தியாவில் இது போன்ற வேடமிட்ட நபர்களும், ”டோல்” என்ற மேளம் வாசிக்கும் நபர்களும், கல்யாணம், ரிசப்ஷன் போன்ற நிகழ்ச்சிகளில் நல்ல வசூல் வேட்டை நடத்துவார்கள். மேடையில் இருக்கும் மணமகள்-மகனிடம் நீங்கள் மொய் எழுதிவிட்டு, புகைப்படக்காரர் சொல்லும் வரை பெரிய புன்சிரிப்பு சிந்தி கீழே இறங்கினால் உங்களை சூழ்ந்து கொள்வார்கள். நாம் மேடையில் இருந்து இறங்கும்போதே, மணமகள்-மகனை ஏதாவதொரு ரூபாய் நோட்டினால் சுற்றி [திருஷ்டி கழிப்பது போல] அந்த ரூபாய் நோட்டினை டோல் வாசிப்பவருக்கோ, வேடமிட்ட நபருக்கோ கொடுக்க வேண்டும்.

இது நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே சாப்பாட்டுக் கடையும் ஆரம்பித்துவிடும். ஒரு பக்கத்தில் பானிபூரி, ஆலு சாட், ஆலு டிக்கி, ஃப்ரூட் சாட் என்று சிற்றுண்டிகள் இருக்க அவற்றைச் சாப்பிட்டுக் கொண்டே எப்பொழுது உணவுக்கான பஃபே ஆரம்பிக்கும் என்று எட்டி எட்டிப் பார்த்துக்கொண்டு இருப்பார்கள். சூப் வந்தவுடன் தெரிந்துவிடும் அடுத்தது உணவு என்று.

ஒரு மூலையில் அழகான தட்டுகள், ஸ்பூன்கள், ஃபோர்க், பேப்பர் நாப்கின் என அடுக்கி வைத்து பக்கத்திலேயே விதவிதமான டிசைன்களில் பச்சைக் காய்கறிகளையும் நறுக்கி வைத்திருப்பார்கள். அதை எடுத்துக்கொண்டு வரிசையாய் வைத்திருக்கும், பலவித உணவுகளில் எது வேண்டுமோ தட்டு முழுவதும் எடுத்துக்கொண்டு, அதை இடது கையில் பிடித்தபடி தள்ளாடியபடி வலது கையினால் சாப்பிடவேண்டியதுதான். ”கரணம் தப்பினால் மரணம்” என்பது இந்த இடத்தில் சாலப் பொருந்தும். கொஞ்சம் ஏமாந்தால் உங்கள் மேல் இடித்து விட்டு உங்கள் தட்டிலிருந்தோ அவர்கள் தட்டிலிருந்தோ உங்கள் மேல் கொட்டி அபிஷேகம் செய்து கொள்ளாமல் சாப்பிடுவது உங்கள் சாமர்த்தியம்.

இதைச் சாப்பிட்டு முடித்தபின் இனிப்பு வகைகளாய், சுடச்சுட குலாப் ஜாமூன், கேரட் ஹல்வா, பாசிப்பருப்பு ஹல்வா என்று விதவிதமாய் ஓரிடத்தில் வைத்திருப்பார்கள். அத்தனையிலும் ஒரு தொன்னையோ இல்லை உங்களுக்கு எது பிடிக்குமோ அதை ஒரு தொன்னையில் போட்டுக்கொண்டு சாப்பிட்டுவிட்டு அதன் மேல் ஒரு ஐஸ்கிரீமையும் உள்ளே தள்ளிவிட்டு கையை பேப்பர் நாப்கினில் துடைத்துப் போட்டு விட்டு வெளியே வந்தா முடிந்தது ரிஜப்சன்!

இந்த கட்வாலி ”ரிஜப்சன்” ஆவது பரவாயில்லை, தில்லியிலேயே தங்கி விட்ட தமிழர்கள் வீட்டு ரிசப்ஷன் எனில் அங்கே அட்டகாசங்களும், ஆடம்பரங்களும் இன்னும் அதிகம்! டிஜே-யில் ஹிந்தி, பஞ்சாபி மெட்டுகளுக்கு ஆடிக் கொண்டு இருப்பார்கள்!. தில்லியில் தமிழ்க்காரர்களின் கல்யாண ரிசப்ஷன் பற்றி இன்னொரு பதிவில் எழுதுகிறேன்…

மீண்டும் சந்திப்போம்…

வெங்கட் நாகராஜ்