தொடர்பதிவு - நண்பேன்டா…

நம் வாழ்வில் நமக்குக் கிடைத்த முத்தான நண்பர்களைப் பற்றிய தொடர்பதிவுக்கு என்னையும் மதித்து பின்னூட்டம் மூலம் அழைத்த பதிவுலக நண்பர் A.R. ராஜகோபாலன்அவர்களுக்கும் தனது பதிவின் மூலம் அழைத்த சென்னை பித்தன் அவர்களுக்கும் முதலில் ஒரு நன்றியைப் பதிவு செய்வது நட்பின் கடமை அல்லவா?  இந்த பகிர்வில் நானும் என் நண்பர்களைப் பற்றி எழுதுகிறேன்…

”நட்பியல்” என்று நட்புக்காகவே தனது திருக்குறளில் நட்பு, நட்பாராய்தல், தீநட்பு மற்றும் கூடாநட்பு என்ற நான்கு அதிகாரங்களில் 40 குறள்கள் எழுதி நட்பின் மகத்துவத்தை விளக்கி இருக்கிறார்.

அழிவி னவைநீக்கி ஆறுய்த்து அழிவின்கண்
அல்லல் உழப்பதாம் நட்பு.

அழிவு தரும் வழிகளில் நண்பன் சென்றால் அவனைத் தடுத்து, நல்ல வழியில்அவனைச் செலுத்துவதோடு மட்டுமல்லாமல், அவனுக்குக் கேடு வரும் என்றால் அதை அவனுடன் பகிர்வது தான் நட்பு.

நட்பிற்கு வீற்றிருக்கை யாதெனின் கொட்பின்றி
ஒல்லும்வாய் ஊன்றும் நிலை.

நட்பின் அரியணை எது என்றால், எப்போதும் மாறாமல் முடிந்தபோது எல்லாம் ஒருவர்க்கு ஒருவர் உதவுவதேயாம்.

இரு நபர்களுக்கு இடையே ஏற்படும் தொடர்புகளில் மிகவும் பெருமை உடையதாகக் கருதப்படுவது நட்பு ஒன்றுதானே. நட்பின் பெருமையைச் சொல்லும் பல பாடல்கள் சங்க இலக்கியத்திலே இருப்பதை பள்ளி நாட்களில் படித்திருக்கிறோமே. நட்புக்கு இலக்கணமாக பாரி-கபிலர், அதியமான்-ஔவை,  போன்ற நட்புகளைப் பற்றி பள்ளியில் என் தமிழாசிரியர் சொன்ன உதாரணங்களும் நினைவுக்கு வருகிறது.   

பள்ளி என்றவுடன் நினைவுக்கு வருவது என்னுடன் பள்ளி காலத்திலிருந்து கூடப்படித்த நண்பர்கள் ராஜேந்திரன், குமார் ஆகியோர்.  இவர்களுடன் கல்லூரி வரை படித்திருக்கிறேன்.  மற்றும் ராபர்ட், கணேசன், முருகன் என்று நிறைய பேரைச் சொல்லலாம். 

பள்ளியில் ஒன்றாக பல மாணவர்களுடன் படித்து நட்பு வைத்திருந்தாலும் அந்த நட்பில் பல இன்று வரை தொடரவில்லை என்பதில் எனக்குச் சற்று வருத்தம் தான். 

கல்லூரியில் படித்த மூன்று வருடங்களில் முதல் வருடத்தில் 10 மாணவர்கள் இருந்தோம்.  இரண்டாம் மூன்றாம் வருடங்களில் எட்டே மாணவர்கள் மற்றவர்கள் மாணவிகள்.  கல்லூரியில் படித்து முடித்து விட்டு தற்போது இருபது வருடங்கள் உருண்டோடிவிட்டாலும் இன்னமும் எங்கள் நட்பு தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. சுனில், குமார், ராஜேந்திரன், மிலிட்டரி முரளி, நட்ராஜ், பரந்தாமன், ராஜ்மோகன், சந்திரமோகன் மற்றும் கீச்-கீச் முரளி என்று அனைவருடனுமானது எங்கள் ஆழ்ந்த நட்பு வட்டம். கருத்து வேறுபாடுகள் அவ்வப்போது தலை தூக்கினாலும், விட்டுக்கொடுத்து போகும் மனப்பாங்கும் இருந்துவிட்டால் தானே அந்த நட்புக்கு அழகு. 

இன்றளவில் வலையின் மூலமும், அலைபேசி மூலமும் எங்கள் நட்பு தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. இவர்கள் மட்டுமல்லாது கல்லூரியில் எங்களுடன் படித்த நிறைய மாணவிகள் திருமணம் முடிந்து வேறு வேறு ஊர்களில் வசித்துக் கொண்டு இருக்கும் இந்த நாட்களில் கூட,  எங்கள் கல்லூரி கால நட்பு, குடும்ப நட்பாகத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதில் எங்கள் அனைவருக்குமே மகிழ்ச்சிதான்.

கல்லூரி முடித்து இருபது ஆண்டுகள் முடிந்து விட்ட நிலையில் இப்போது கூட எல்லோரும் தத்தமது குடும்பத்துடன் எங்கள் கல்லூரியில் இந்த ஆண்டில் சந்திக்கலாம் என யோசித்துக் கொண்டு இருக்கிறோம் என்பதிலேயே எங்கள் நட்பின் தீவிரம் உங்களுக்குப் புரிந்து விடும்.

பள்ளி, கல்லூரி நட்பு தவிர அலுவலக நட்பு, வலையுலக நட்பு பற்றியும் அனைத்து நண்பர்கள் பற்றியும் தனித்தனியே பதிவு எழுதும் அளவுக்கு விஷயங்கள் இருக்கிறது.  அதனால்தான் இந்த பதிவில் பொதுவாகவே எழுதி இருக்கிறேன்.

நல்லவர் நட்பும் தீயவர் நட்பும் எப்படிப்பட்டது என்பதைப் பற்றிய ஒரு பாடலும் அதன் விளக்கமும் சொல்லி இந்த பகிர்வை முடிப்பது தான் நல்ல முடிவாக இருக்கும் எனத் தோன்றுகிறது. 

நல்லார் செயும்கேண்மை நாள்தோறும் நன்றாகும்
அல்லார் செயும்கேண்மை ஆகாதே - நல்லாய்கேள்
காய்முற்றின் தின்தீங் கனியாம் இளம்தளிர்நாள்
போய்முற்றின் என்ஆகிப் போம் 

பொருள்: காயானது முற்றினால் தின்பதற்குப் பயன்படும் இனிய கனியாகும். இளம்தளிர் முற்றினால் அது சருகாகிப் பயன்படாமல் போகும். இவை போன்றே நல்லவர் நட்பு நாள்தோறும் நன்கு வளர்ந்து நன்மையைத் தரும். தீயவர் நட்பு நாள்தோறும் தேய்ந்து துன்பம் தருவதாகவே இருக்கும்.

மீண்டும் வேறு ஒரு பகிர்வில் சந்திப்போம்.

வெங்கட்.

குறிப்பு:  இந்தத் தொடர் பதிவினை, தொடர விரும்புவர்கள் தொடரலாமே…