தாங்காதய்யா தாங்காது…

இன்று [11 ஜூலை] உலக மக்கள் தொகை தினம்.  வருடத்தில் ஒரு நாள் இந்தியாவின் பெருகி வரும் மக்கள் தொகை பற்றி எல்லோரும் பேசிவிட்டு, தில்லியின் விஜய் சௌக்-லிருந்து இந்தியா கேட் வரை பிரபலங்கள் நடந்து அல்லது ஓடி மக்கள் தொகை பற்றிய விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தி விட்டதாய்ச் சொல்லி, வேறு வேலைகளை கவனிக்கச் சென்று விடுவார்கள். 

”நாம் இருவர் நமக்கு இருவர்” என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்த இந்திய அரசு சில வருடங்களுக்கு முன் “One is Fun” என்ற வாசகத்தில் சிறிது நாட்கள் திளைத்துவிட்டு, மீண்டும் இப்போது “Small Family Happy Family” என்ற கொள்கைக்கு வந்து விட்டது. 

நான் சிறுவனாக இருந்த போது பார்த்த ஒரு சுகாதார அமைச்சகத்தின் விளம்பரம் இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது.  காட்சி இப்படி ஆரம்பிக்கும்.  ஒரு மேஜையின் மீது ஒரு கூடையில் நிறைய தக்காளிகள் இருக்கும்.  பக்கத்தில் ஒரு சிறிய மூடி போட்ட பிளாஸ்டிக் குப்பி.  அந்தக் குப்பியின் மூடியைத் திறந்து அதில்  ஒரு தக்காளியை  வைத்து மூடினால் சுலபமாக மூட வரும்.  இரண்டு தக்காளியை  வைக்கும்போதும் மூடுவதில் கஷ்டம் இருக்காது.  ஆனால் மூன்றாவதாக ஒரு தக்காளியை அந்தக்  குப்பியில் வைக்கும் போது, வைப்பதே கடினமாகத் தான் இருக்கும், அதில் எங்கே அந்த குப்பியை மூடுவது.  பலம் கொண்டு மூடும்போது தக்காளிகள் சிதைந்து போய் விடும்.  இதன் பின்னர் “We Two Ours Two” என்ற வாசகம் வரும்.

மக்கள் தொகைக் கட்டுப்பாடு என்ற நோக்கத்தில் இருந்து மக்கள் தொகை நிலைப்படுத்துதல் என்ற நோக்கம் தான் இப்போது வைத்திருக்கிறார்கள். நமது தாத்தாக்கள் காலங்களில் ஒரு குடும்பத்தில் 7-8 குழந்தைகளுக்கு குறைவில்லாமல் பெற்றிருக்கிறார்கள்.  தற்போது ஒன்றிரண்டில் பெரும்பாலானவர்கள் நிறுத்தி விடுகிறோம்.  அது போன்ற ஒரு கட்டுப்பாடு ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும் வைத்திருந்தால் தான் மக்கள்தொகைக் கட்டுப்பாடு என்பது சாத்தியமாகும்.  சென்ற வருடத்தின் இதே தினத்தில் நமது மக்கள் தொகை 119 கோடியாக இருந்தது.  இன்று நமது மக்கள் தொகை சற்றேறக் குறைய 120.23 கோடி.

சில நாட்களுக்கு முன்பு வலைப்பதிவர் அமைதி அப்பா தன்னுடைய வலைப்பூவில் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு மாவட்டத்தில், மக்கள் தொகை கட்டுப்பாட்டிற்காகக் கொண்டு வந்திருக்கும் ஒரு சில முயற்சிகள் பற்றி ”கு.க. அறுவை சிகிச்சைக்கு கார் பரிசு” என்ற ஒரு இடுகை எழுதி இருந்தார். ராஜஸ்தான் மாநிலத்தின் இம்முயற்சி BIMARU மாநிலங்கள் என்று அழைக்கப்படுகிற மாநிலங்களிலும் தொடரவேண்டும்.

ஒவ்வொரு இந்தியனும் அவனது  திருமணத்திற்குப் பின் "நமக்கு சிறிய குடும்பம் போதும், அதாவது, நான் என் மனைவி, ஒன்றோ இரண்டோ குழந்தைகள் என்ற அளவில் குடும்பம் இருக்கவேண்டும்" என்று சிந்தித்து விட்டால் பெருகும் மக்கள் தொகைக்கு நிச்சயம் ஒரு அணை போட முடியும்.  இல்லையெனில் நமது பூமித் தாயால்  பாரம் தாங்க முடியுமா!

இப்படியே போனால் இன்னும் 60 ஆண்டுகளில் இந்திய மக்கள் தொகை பெருக்கத்தினால் "நாமே இருவர், நமக்கேன் இன்னொருவர்?" என்று விளம்பரப் படுத்தும் நிலை வந்தாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்க்கில்லை. 

நமது நாட்டின் மக்கள் தொகை பெருக்கம் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வரவேண்டும் என்ற நல்லெண்ணத்துடன்….

வெங்கட்.

புது தில்லி.