ட்ரிங்.... ட்ரிங்.....

சில வருடங்கள் முன் வரை நாம் யாரையாவது தொலைபேசியில் அழைக்கும் போது,  கேட்கும் ஒரே ஒலிதான் இந்த ட்ரிங்... ட்ரிங்...  யாரை அழைக்கிறோமோ அவர்களுக்குக் கேட்பதும் அதே ட்ரிங்... ட்ரிங்... 

எத்தனை மாற்றம் இதில் தற்போது.  விதம் விதமா தொலைபேசிகள் வந்தபோது யாரை அழைக்கிறோமோ அவர்கள் வீட்டில் வேறு வித அழைப்பொலியில் ஆரம்பித்த மாற்றம் இப்போது எங்கு வரை வளர்ந்து விட்டது.  இந்த உலகிலே மாறாத ஒன்று மாற்றம்தானே...  

எந்த ஊரில் நாம் அழைப்பவர் இருக்கிறாரோ அந்த ஊர் பாஷையிலேயே நம்மையும் அந்த வசதியைப் பயன்படுத்த அழைக்கும் குரல்...  விஜயவாடாவில் இருக்கும் ஒரு நண்பர் தனது அலைபேசியில் வைத்திருக்கும் காலர் ட்யூன் வருவதற்கு முன்னரே “இ ட்யூன் காப்பி செய்யாலக்கு ஸ்டார் இங்க தொமிதி பிரஸ் செய்யண்டி” என்று அவர்களது விளம்பரம் வந்த பின் "மௌனம்கானே...” என்று ஒரு பாடல் வரும்... இந்த பாடல் கேட்டவுடனேயே எனக்குத் தோன்றியது அட இது தமிழ் பாடலாயிற்றே... ஆட்டோகிராஃப் படத்தில் வரும் ஒவ்வொரு பூக்களுமே...தான் அது.

இப்படித்தான் அந்தந்த மாநிலத்தின் மொழியிலே ஏதாவது ஒரு பாடல் கேட்கும் வாய்ப்பு நமக்குக் கிடைக்கிறது.  

இந்த மாதிரி காலர் ட்யூன் வைத்திருப்பவர்கள் சில சமயம் விவகாரமாக ஏதாவது வசனங்கள் வைக்கும்போது தான் நமக்குப் பிரச்சனையே...சிலர் வடிவேலு, சந்தானம் போன்ற காமெடி நடிகர்களின் வசனங்களை வைத்துக் கொள்கின்றனர்.  வேறு சிலர் இதற்காகவே தேடிப் பிடித்து வைக்கின்றனர். அப்படிப்பட்டவர்களை  அழைக்கும் நமக்குக் கிடைக்கும் அனுபவம் வித்தியாசமானது.  

நேற்று ஸ்ரீரங்கத்தில் இருக்கும் ஒரு நண்பரின் அலைபேசிக்கு அழைத்தேன்.  இரண்டு மூன்று ட்ரிங்... ட்ரிங்... கேட்ட பிறகு ஒரு மழலையின் குரல் கேட்டது. அந்த மழலை சொன்ன மொழி இது...

அப்பா தூங்கறாரு... 

நீங்க எங்கூட பேசுங்களேன்...

நீங்க எங்கூட பேசுங்களேன்....

நீங்க எங்கூட பேசுங்களேன்....

நானும் அதை நம்பி நண்பரின் பெண் தான் பேசுகிறாளோ என்று ‘சரிடா செல்லம், நான் அப்புறமா கூப்பிடறேன்” என்று சொல்ல அந்த பக்கத்தில் இருந்து “நீங்க எங்கூட பேசுங்களேன்.... நீங்க எங்கூட பேசுங்களேன்....” தொடர்ந்தது. சரின்னு நானும் வைத்து விட்டேன் அப்புறம் பேசிக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணத்தில்.

மாலையில் நண்பரை மீண்டும் அழைத்தபோது, மதியம் அழைத்த விவரத்தினையும் அவர் மகள் அலைபேசியில் பேசியதையும் சொன்னேன்.  அதற்கு அவர் சொன்ன பதில் தெரிந்த போது தான் நான் நொந்தேன்...

அவரது பதில் என்ன தெரியுமா? “இல்ல அண்ணா, நான் மறந்து போய் மொபைல வீட்டுல வைச்சுட்டு வந்துட்டேன். நீங்க பேசியதாக நினைத்தது என் மகளுடன் அல்ல... அது என் காலர் ட்யூன்” என்று நான் முட்டாள் ஆனதை நினைத்து சிரித்தார்.

ஆயிரம் வாட்ஸ் பல்பு வாங்கியது போல ஆனேன் நான் என்பதைச் சொல்லவும் வேண்டுமோ?...

மீண்டும் வேறு பகிர்வில் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.