ஓவியர் கோபுலுவின் பார்வையில் ருதுக்கள்.....

ஓவியர் கோபுலு அவர்கள் ஆனந்த விகடனில் வரைந்த ஓவியங்கள் காலத்தால் அழியாதவை. நகைச்சுவை உணர்வு அவரது ஓவியங்களில் ததும்பும் அழகை எப்போது வேண்டுமானாலும் ரசிக்க முடியும். அவர் நகைச்சுவைகளுக்கு மட்டுமே ஓவியம் வரைந்திருக்கிறார் என்று நினைத்துவிடக்கூடாது. பல அழகான ஓவியங்களை வரைந்திருக்கிறார் அவர்.

சமீபத்தில் 1948-ஆம் வருடத்தின் ஆனந்த விகடன் தீபாவளி மலர் கிடைத்தது. அந்த புத்தகத்தில் கோபுலு அவர்கள் ஆறுவிதமான ருதுக்கள் பற்றிய ஓவியங்களை வரைந்திருப்பதைக் கண்டேன். முதலில் ”ருது” என்றால் என்ன என்று பார்த்து விடுவோம் –

”கதிரோனின் வழிபாட்டுக்கான மந்திரங்களிலும், இதர வர்ணனைகளிலும் சூரிய சக்தியினால் ஏற்படும் சீதோஷ்ண நிலைகளும் மாறுபாடுகளும் விவரமாக அறியக் கிடக்கின்றன. வருஷத்தில் ஆறு விதமான பருவ மாறுதல்களுக்கும் சூரியனையே காரணமாக்கி, அவைகள் வஸந்த-க்ரீஷ்ம-வர்ஷ-சரத்-ஹேமந்த-சிசிர ருதுக்களென்ற பெயர்களினால் குறிப்பிடப் படுகின்றன”

ஒரு ருது என்பது இரண்டு மாதம். இந்த ருதுக்கள் ஒவ்வொன்றிலும் மனித சுபாவங்கள் மாறுபடுகின்றன. ஆறுவித ருதுக்களின் லக்ஷணங்களையும் ஸ்ம்ருதிகளின் வர்ணனைக்கு ஒட்டியவாறு பின்வரும் ஓவியங்களில் கோபுலு அவர்கள் நம் கண் முன்னே கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறார். பார்க்கலாம் வாருங்கள்!

வஸந்த ருது: ஆஹா! அந்தப் பெயரில் தான் என்ன குளுமை! என்ன இனிமை! பகலும் இரவும் அனவரதமும் இன்பமான நினைவுகளும், அந்த நினைவுகளைப் பயக்கும் எழில் பெற்ற சூழ்நிலைகளுமாக, ஜீவராசிகளை ஆனந்தாம்ருதத்தில் ஆழ்த்தி வைக்கும் காலம் – பூம்பொழில்கள் புஷ்ப ராசிகளினால், வர்ண விசித்திரங்களையும் பரிமள கந்தங்களையும் அள்ளி வீச, பக்ஷி ஜாலங்களும் காதல் விளையாட்டுகளில் ஈடுபட, காதலர் இயற்கையுடன் இணைந்து தம்மை அலங்கரித்துக் கொள்கிறார்கள். மன்மதன் புஷ்ப பாணங்களைத் தொடுக்கிறான். தென்றலும் வெப்பமாய்க் காண, நித்திரையும் கனவாய் முடிய, மனித வர்க்கம் வஸந்த ஸ்பர்சத்தில் தன்னை மறந்து உன்மத்தம் அடைகிறது. 

க்ரீஷ்ம ருது: வெப்பத்தின் உச்சிக்காலம். அக்னி ஜ்வாலைக்கொப்பான கொதிப்புடன் கூடிய, சூர்ய வீக்ஷண்யத்தில் பசுக்களும், எருமைகளும், அரிதாகிவரும் நீர்நிலைகளைத் தேடி அலைகின்றன. பக்ஷிகள் அதிகம் பறப்பதில்லை. பெண் மக்கள் குளிர்ந்த ஸ்னானபானாதிகளில் அதிக இச்சை கொள்கிறார்கள். நீர்க் கரையைத் தேடிச் செல்கிறார்கள். செடி கொடிகளில் தலைதூக்கப் பார்க்கும் இளம் குருத்துகள் உடனுக்குடன் கருகிப் போகின்றன. இரவுகளில் கூடக் காற்றோடு கலந்து வரும் உஷ்ண அலைகளை மாந்தர்கள் சபிக்கிறார்கள்..... ஆதவனின் தாபத்தினால் ஈச்வர சிருஷ்டியிலே ஒன்றுக்கொன்று வைரிகளான ஜீவராசிகள் கூட விரோத பாவத்தை மறந்தவைபோல் காண்கின்றன. 

வர்ஷ ருது: நீலகண்டப் பிரபுவின் கண்டத்தை ஞாபகமூட்டியவாறு பிரம்மாண்டமான கருமேகக் கூட்டங்கள் வானமண்டலத்தை முற்றுகை போட்டு மறைத்து, சூர்யரச்மியின் சின்னத்தையே ஒளிக்கப் பார்க்கின்றன. அழகான வானவில், பெரிய சிவதனுஸைப் போன்று முகில்களின் மீது படர்ந்து காண்கிறது. சோவென மழை பொழிகிறது. பளிச் பளிச்சென்று மின் வெட்டுகள்; தொடர்ந்து மிருதங்க த்வனியுடன் இடிகள், கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை பனிப்படலம் போன்ற மழைத்தாரையின் சொரூபம். மயில்கள் உற்சாகமாகத் தோகை விரித்தாடுகின்றன. தவளைக் கூட்டங்கள் பல சுருதிகளில் சப்திக்கின்றன. மனித இருதயங்களிலும் சூழ்நிலையையொத்த ஒருவித இருள் படர்கின்றது.

சரத் ருது: தயிர்க் கட்டியை நிகர்த்த பூர்ண சந்திரன் தன்மையான தனது கிரணங்களை மேகமற்ற வானத்திலிருந்து பரப்புகிறான். அமிருத வர்ஷம் போன்ற நிலவிலே, ஜனங்களின் உத்ஸாகமும் உழைப்பும் அதிகமாக்க் காண்கிறது. நீர் நிலைகளின் அமைதியும் தெளிந்த நீரோட்டங்களும் ஹம்ஸங்களை அழையாமல் அழைக்கின்றன. கொடிகளிலெல்லாம் புதிய தளிர்கள்! விருக்ஷங்களிலெல்லாம் இளம் கொழுந்துகள். பச்சைக் கிளிகள் கூட்டம் கூட்டமாக வெளிக் கிளம்புகின்றன. அழகிய பெண்கள், முகத்தை நிமிர்த்திச் சந்திரனை பார்க்கும் போது, கவிஞன் கண்களுக்குக் கீழே பல சந்திரன்கள் உதயமாகி விட்டதாக ஒரு கற்பனை தோன்றுகிறது. ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் உத்ஸாகமானதொரு பருவம். 

ஹேமந்த ருது: வயல்கள் தோறும் பொன்னை உருக்கி வார்த்துவிட்டது போல், கதிர்கள் விளைச்சல் சுமை தாங்காது தலைசாய்ந்து காட்சி தருகின்றன. உழைப்பின் பலனைச் சேகரிக்கும் ஆனந்தம் தாண்டவமாடுகிறது. குளிர்ந்த இரவுகளுக்கு முன்னோட்டமாகப் பனித் திரை அந்தி சூரியனது கிரணங்களின் தேய்வைத் துரிதப்படுத்துகிறது. மனித இருதயத்தில் தெய்வ பக்திக்குப் பிராதான்யம் கிடைக்கிற பருவம் இது. விளைபொருள்களைக் கொடுத்து நோய் நொடியினின்று ரக்ஷிக்கும் ஈசனுக்குத் தங்கள் பக்தி பூர்வமான நன்றியைச் செலுத்த முன் வருகிறார்கள். பஜனையும் பண்டிகையும் முக்கியத்துவம் அடைகின்றன. உள்ளப் பூரிப்புடன் தான தர்ம சிந்தனைகள் விசேஷமாக இடம் பெறுகின்றன.

சிசிர ருது: பகலில் பனி நீங்க நீங்க, சூர்யனுடைய தேஜஸ் விருத்தியடைகிறது. மரங்களும் செடிகளும் இலை நீங்கிய தோற்றம் பூணுகின்றன. வெப்பத்தில் சிக்கும் மனித உள்ளமும் வறண்டு காண்கிறது. விரக்தியான சிந்தனைகள் வந்தடைகின்றன. வியர்வை நிறைந்த இரவுகள்; உற்சாகம் மங்கிவிட்ட பகல்கள். இலையிழந்த மூங்கில்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று உராய்வதின் சப்தமும் முற்றின கரும்புச் சோலைகளின் தோற்றமும் சாதாரணமான காட்சிகளாகின்றன. எங்குமே வெறித்த வயல்கள், உடைந்த வரப்புகள். சிசிரம் முடிந்ததும் வஸந்தம் வருமென்பதை அறிவிக்க வெளிப்படும் வண்டுகள் மட்டும் ஆங்காங்கே வட்டமிடுகின்றன. அப்போதே மலரும் புதிய பூக்களின் மகரந்தத்தில் அவை சற்றே லயிக்கின்றன.

காலத்தின் மாற்றத்தினை உணர்த்தும் விதமாக திரு கோபுலு அவர்கள் வரைந்த படங்களைப் பார்த்தீர்களா? அந்த காலங்களை நம் கண் முன்னே கொண்டு வந்துவிட்டதல்லவா அவரது ஓவியம். பார்த்ததும் பிடித்துப் போன இந்த ஓவியங்களை இன்று பொக்கிஷப் பகிர்வாக பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி. உங்களுக்கும் மகிழ்ச்சி தானே!

மீண்டும் சந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்.

நன்றி: ஆனந்த விகடன்........