கிடைத்தாள் கனவு ராணி

தமிழகத்தில் ஏப்ரல் 13 அன்று தேர்தல் நடக்க இருக்கிறது. இந்த நேரத்தில் கிடைக்கப் பெறும் வாக்காளர் அடையாள அட்டைகளில் ஏற்படும் குளறுபடிகள்தான் எல்லோர் நினைவுக்கும் வரும். எனக்கும் வந்தது – பெறுவதில் அல்ல – வழங்குவதில். முன்பே ஒரு பதிவில் வாக்காளர் அடையாள அட்டை வழங்குவதில் உள்ள தொல்லைகள் பற்றி எழுதி இருந்தேன். அதன் தொடர்ச்சியாக இந்த பதிவு.

நான் கொண்டு சேர்க்க வேண்டிய வாக்காளர் அட்டையில் ஒரு பதினெட்டு வயது பெண்ணின் அட்டையும் ஒன்று. அந்த பெண்ணின் பெயர் “சப்னா ராணி”. ஹிந்தியில் ”சப்னா” என்றால் கனவு என்று அர்த்தம். அந்த பெண்ணின் வாக்காளர் அட்டையில் அவள் பெயர், தந்தை பெயர், வயது, மற்றும் முகவரி இருக்கும். அதை வைத்து, அவளது வீட்டில் கொண்டு கொடுக்க வேண்டும்.

ப்ப்பூ! நமக்கு இது ஜூஜூபி வேலை. நேரா அந்த வீட்டுக்கு போய், கனவு ராணியை பார்த்து கொடுத்துட்டு வந்துடுவோம்னு கிளம்பினேன். முகவரி மதர் தெரசா க்ரெசண்ட், புது தில்லி என்று அறைகுறையாகவே கொடுத்திருந்தது. கூகிள் ஆண்டவரின் மேப்பில் தேடினால் மதர் தெரசா க்ரெசண்ட் என்பது தீன் மூர்த்தி பவனிலிருந்து ஆரம்பித்து டாக்டர் ராம் மனோகர் மருத்துவ நிலையம் வரை ராஷ்டிரபதி பவன் பின்னாலே 3-4 கிலோ மீட்டர் செல்லக்கூடிய அரைவட்டத்தில் ஒரு சாலை என்று தெரிந்தது.

அந்த சாலையில் மத்திய மந்திரிகள் மற்றும் நாடாளு மன்ற உறுப்பினர்கள் வசிக்கும் வீடுகளே இருக்கும். நான் தேடும் கனவு ராணி எங்கே இருக்காங்க என்பதே தெரியவில்லை. சில வீடுகளின் நடுவில் சின்னஞ் சிறிய வீடுகளும் இருந்தது. இரண்டு மூன்று வீடுகளில் சென்று கேட்டபோது ”போ போ, இங்க சப்னா இல்லை” என்று கழுத்தைப் பிடித்து தள்ளாத குறைதான்.

பாதி வீடுகளில் நாய் வகைகளில் எத்தனை வகை உண்டோ அவற்றில் ஏதோ ஒன்று, “ நீ ஏண்டா எங்க வீட்டுக்குள்ளே வர்ர, வந்தா குதறிடுவேன்” என்று என்னைப் பார்த்து சொல்வது போல இருந்தது. என்ன செய்வது என்று சிவனேன்னு நின்று கொண்டிருந்தபோது, எதிரே கடவுள் மாதிரி அந்த பீட் தபால்காரர் வந்து கொண்டிருந்தார். அவருக்கு ஒரு பெரிய நமஸ்தே போட்டு, “அண்ணாத்தே, இந்த போட்டாவில இருக்கற கனவு ராணி எங்க இருக்கா, கொஞ்சம் பார்த்து சொல்லுங்க” என்று கேட்டேன்.

கடைசியில் அவர் தான் எனக்கு சரியான வழியைக் காண்பித்துவிட்டு மேலுதவியாக கூடுதலாக ஒரு தகவலையும் சொல்லி விட்டு போனார். அது என்ன தகவல்னா – கொஞ்சம் பொறுங்க, அதை கடைசியில் சொல்றேன்.

நான் இருந்த இடத்தில் இருந்து ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் இருந்தது கனவு ராணியின் வீடு. " வந்தாள் மகாலக்ஷ்மியே " என்ற பாடல் ஸ்டைலில் "கிடைத்தாள் கனவு ராணியே" என்று மனதுக்குள் பாடிக்கொண்டே தில்லியில் நடந்த காமன்வெல்த் போட்டிகளுக்காக தோண்டிப் போடப்பட்டிருக்கும் குழிகளையும், சீரற்ற நடைபாதைகளையும் தாண்டி அந்த கட்டிடத்தின் அருகில் செல்லவே 15 நிமிடம் பிடித்தது.

அந்த கட்டிடத்தின் அருகில் சென்ற பிறகுதான் பார்த்தேன், நம்முடைய முன்னோர்கள் பலர் மரத்துக்கு மரம் தாவிக்கொண்டு இருந்தனர். கீழேயும் சிலர் விளையாடிக்கொண்டு இருந்தனர். அவர்களை ஒரு பயத்துடன் தாண்டும்போது ஒருவர் கிர்ர்… என்று குரல் கொடுக்க, நான் ஒரு அலறலுடன் அவரைத் தாண்டினேன்.

தபால்கார அண்ணாச்சி சொன்ன அடையாளங்கள் கொண்ட வீட்டின் ஒலிப்பானை அழுத்தியதும் தான் விபரீதம் தொடங்கியது. ”சப்னா ராணி” வருவதற்கு பதில் வீட்டிலிருந்து நான்கு-ஐந்து நாய்கள் குரைக்கும் சத்தம்தான் முதலில் வந்தது. பிறகு வந்த சப்னா ராணியின் பின்னால் ஒரு டாபர்மேன், ஒரு பொமரேனியன், ஒரு புல்டாக் என வகைக்கு ஒன்றாக ஐந்து நாய்கள் குலைத்தபடி வந்தன.

சிறிதாகத் திறந்த கதவு சந்து வழியே கைகள் நடுங்க வாக்காளர் அட்டையை அந்த கனவு ராணியின் கைகளில் திணித்துவிட்டு அங்கிருந்து “விடு ஜூட்!”.

"சரி சரி, அந்த தபால்கார அண்ணாச்சி என்ன சொன்னார்னு தானே கேட்கறீங்க?, 'அங்க நாய் இருக்கும்'- "ன்னு சொன்னாரு. சரி ஒரு நாய்தானே இருக்கும்னு போனா அங்கே ஒரு நாய் கூட்டமில்ல இருந்துச்சு!.

மீண்டும் சந்திப்போம்…

வெங்கட் நாகராஜ்