பேரைச் சொல்லவா!

ஏற்கனவே இரண்டு மூன்று தொடர் பதிவுகளுக்கு சில பதிவுலக நண்பர்கள் அழைத்திருந்தார்கள். இப்போது நண்பர் ஆர்.வி.எஸ். பெயர்க்காரணம் பற்றிய ஒரு தொடர் பதிவுக்கு என்னை அழைத்திருக்கிறார். முன்பு வந்த அழைப்புக் கானவைகளையே இன்னும் முடிக்கவில்லை. இந்த “Wanted” பட்டியலில் இன்னுமொன்றை சேர்க்க வேண்டாமே என்று உடனே [ஒரு வாரம் கழித்து எழுதி விட்டு, “உடனே”ன்னு வேற போட்டுக்கிறயா?" என்று யாரோ முணுமுணுப்பது எனக்கு கேட்கலைங்க!] எழுதி விட்டேன்.

பெயர் வைப்பதில் நிறைய பழக்கங்கள். என் அக்கா கணவரின் வீட்டில் மாற்றி மாற்றி இரண்டு பெயர்கள் தான் வரும். ஆண்களுக்கு – கணபதி சுப்ரமணியன் – கைலாஸ்! ஆண் குழந்தைக்குத் தாத்தாவின் பெயர்தான். அதனால் மாற்றமின்றி பல தலைமுறைகளாக இதே பெயர்தான் எனக் கேட்டிருக்கிறேன். தில்லி சக பதிவர் கலாநேசன் கூட ஒரு பகிர்வில் ஒரு ஊரில் உள்ள வித்தியாசமான பெயர் வைக்கும் முறை பற்றி எழுதியிருந்தார். எத்தனை குழப்பங்கள் நேர்ந்திருக்கும் என நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

என்னுடைய அப்பா-அம்மா எனக்கு வைத்த பெயர் வெங்கட்ராமன். அதன் முன் அப்பா பெயரும் சொந்த ஊரின் பெயரும் சேர்த்து வி.நா. வெங்கட்ராமன் – அதாவது விழுப்புரம் நாகராஜன் வெங்கட்ராமன் – அப்பாடா! அடிச்சு முடிக்கறதுக்குள்ள கை வலிக்குது – படிச்சு முடிக்கறதுக்குள்ளே உங்க கண் அசதியாகப் போகுது – அதனால வெங்கட்ராமன் அப்படின்னே தொடரலாம்.

பொதுவா ஒரு குழந்தை பிறந்தால் நம்ம ஊர்ல மூணு பேரு வைப்பாங்களாம். ஒரு பெயர் தான் எனக்கு வைச்சாங்க! ம்… எதற்காக எனக்கு இந்த பெயர் வைச்சாங்கன்னு எங்க அப்பாகிட்ட நேத்திக்கு கேட்டேன். உடனே அவர் கேட்டது – “ நீ பிறந்து 39 வருஷம் கழிச்சு ஏண்டா இப்படி ஒரு சந்தேகக் கேள்வி?” ["அய் வயசு தெரிஞ்சு போசச்சே"ன்னு யாரும் சந்தோஷப் படவேண்டாம்! நாங்க எப்பவுமே ரொம்ப வெளிப்படையான ஆளு!]

சரி காரணத்துக்கு வருவோம்! எங்க அக்கா முதல் குழந்தையா பிறந்ததுக்கப்புறம் திருப்பதி வெங்கடாஜலபதிகிட்ட எங்க அப்பா ஒரு டீல் போட்டுட்டாரு! ”இரண்டாவதை பையனா பொறக்க வையுங்க ஏழுமலையானே, அப்படி பொறந்தா அந்த பையனுக்கு உங்க பேரையே வைக்கறேன்” என்பது தான் அந்த டீல்! சொன்ன சொல்லைக் காப்பாத்தணுமில்லையா, இது தான் நான் “வெங்கட்ராமன்” ஆன கதை!!!

பள்ளியிலும் – V.N. VENKATRAMAN என்று தான் பெயர் இருந்தது பத்தாவது படிக்கிற வரை! ஆனா, பத்தாவது மார்க் ஷீட் கொடுத்த போது எனக்கு ஒரு “A” Certificate குடுத்துட்டாங்க! அதாவது மார்க் ஷீட்டை டைப் செய்த ஆசாமி அப்போ என்ன நினைப்புல இருந்தாரோ தெரியல, என் பெயருடன் ஒரு “A” சேர்த்து, V.N. VENKATARAMAN ஆக்கிட்டாரு! இப்படி கூடுதலா ஒரு ”A” சேர்த்ததால, என் பேரு வெங்கடராமன் ஆகி, அது வெங்காயராமன் ஆனது பத்தி முந்தியே பெயர்க் குழப்பங்கள் என்ற தலைப்பில் இங்கே எழுதியிருக்கேன்.

அப்பா-அம்மா என்ன பேரு வைச்சாலும் நம்ம கூட படிக்கிற நண்பர்கள் எப்படியும் நமக்கு பட்ட பேரு வைக்காம விடமாட்டாங்களே! என்னோட உயரத்துக்கு தகுந்த மாதிரி Orient Longman, லம்பு [ஹிந்தியில] அப்படின்னு எல்லாம் நமக்கு பேர் வைச்சிருந்தாங்க! ஒரு நாள் யாருக்கும் தெரியாம நான் வெல்லத்தை எடுத்து [திருடி!] சாப்பிடறதை பார்த்துவிட்டு எங்க பாட்டி“வெல்லம் திருடி வெங்கட்ராமா"ன்னு கூப்பிட ஆரம்பிச்சுட்டாங்க! இதையெல்லாம் தூக்கிச் சாப்பிடற மாதிரி எங்கம்மா என்னை பாசத்தோடு கூப்பிடும் “ டேய் டில்லி எருமை!” தான் நான் மிகவும் ரசிப்பது. ஒழுங்கா என் பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டாலே திரும்பாத நான், இப்படிக் கூப்பிட்ட உடனே திரும்பி ”என்னம்மா?” என்பேன்.

கல்லூரி காலத்தில் சக மாணவிகள் நிறைய பட்டங்கள் எல்லாம் குடுத்திருப்பாங்க! – அது எல்லாமே எனக்குத் தெரியாது, தெரிஞ்சாலும் எழுத முடியாது… [சொந்த செலவில் சூனியம் வைத்துக்கொள்ள ஆசை இல்லைன்னு தப்பிச்சுடலாமே! ]

தொடர் பதிவுக்கு அழைத்த நண்பர் ஆர்.வி.எஸ் அவர்களுக்கு நன்றி சொல்லி, இந்த தொடர் பதிவினை யார் தொடர விரும்புகிறார்களோ அவர்களை தொடர அன்புடன் அழைக்கிறேன்.

மீண்டும் வேறு ஒரு பதிவில் சந்திப்போமா?

வெங்கட் நாகராஜ்.