ஒரு தையல்நாயகி உருவாகிறார்…

நம்முடைய உடையை நாமே தைத்துக் கொள்வது என்பது பெரிய விஷயம். நல்ல டெய்லர் அமைவது என்பது வரம்!!! திருமணத்திற்கு முன் கோவையில் பக்கத்து வீட்டு தனலட்சுமி என்கிற தனா அக்காவிடம் கொடுத்து வந்தேன். அக்கா வேறு வீடு மாறிப் போன பின்பும் அப்பா ஆஃபீஸுக்கு போகும் வழியில் கொடுத்து விட்டுச் செல்வார்.

 

திருமணத்திற்கு பின் என் மாமியாரே எனக்கு ப்ளவுஸ் தைத்து தர ஆரம்பித்தார். ஏறக்குறைய 40 வருடங்களாக தைத்து வருகிறார். எனக்கே நிறைய ப்ளவுஸ்கள் தைத்து கொடுத்திருக்கிறார். ஒவ்வொன்றும் அவ்வளவு கச்சிதமாக இருக்கும்.

ப்ளவுஸுக்கு வெட்டும் போது எனக்கு காண்பிப்பார். ஹூக்கு தைக்க, ஹெம்மிங் பண்ண சொல்லிக் கொடுத்தார். ஆனால் அவருடைய தையல் மிஷினை இதுவரை என்னை தொட அனுமதித்ததே இல்லை. அவர் தைக்கும் போது கண்ணால் பார்த்ததோடு சரி.

மகள் சிறு குழந்தையாக இருந்த போது டெல்லியில் எங்கள் வீட்டருகில் இருந்த தையற்பயிற்சி நிலையத்துக்குச் சென்றேன். மகளுக்கு வேண்டிய பால், பிஸ்கட், துணி என்று எல்லாவற்றையும் ஒரு பையில் எடுத்துக் கொண்டு, மகளையும் இடுப்பில் இடுக்கிக் கொண்டு செல்வேன்.

வடக்கே பெடல் பண்ணும் மிஷின்களை யாரும் வைத்திருப்பதில்லை. அங்கு கைகளால் சுத்தும் மிஷின்கள் தான் இருந்தன. பாயில் அமரவைத்து சொல்லிக் கொடுத்தார் அந்தப் பயிற்சியாளர். இரண்டு, மூன்று நாட்கள் தான் சென்றிருப்பேன். என் கவனம் முழுவதும் மகள் கீழே கிடக்கும் கொக்கி, ஊசி என்று எதையாவது எடுத்து வாய்க்குள்ளோ, மூக்கு உள்ளேயோ, காது உள்ளேயோ போட்டுக் கொண்டு விடுவாளோ என்று தோன்றியது.

பெரியவர்கள் துணையில்லாமல் வளர்த்த குழந்தையல்லவா!!! கணவரும் காலையில் சென்றால் மாலை தானே வீடு திரும்புவார். தையலில் புத்தி செல்லவில்லை.

இப்படியிருக்க என்னவர் ஒரு தீபாவளி சமயம் USHA கம்பெனியின் "கையால் சுத்தும் மிஷின்" ஒன்று வாங்கி வந்தார். அம்மாவைப் பார்த்தே வளர்ந்ததால் என்னவருக்கு தையல் தெரிந்திருந்தது.

அவரே எனக்கு சொல்லித் தந்தார். தினமும் ஏதாவது ஒரு வேலையைக் கொடுத்து "இதை தைத்து வை" என்று சொல்லி அலுவலகம் செல்வார். மாலை வந்து பார்த்து தவறுகளை சுட்டிக் காட்டுவார்.

இப்படித் தான் புடவைகளுக்கு ஓரம் அடிக்கவும், உடைகளை சரி பண்ணிக் கொள்ளவும், தலையணை உறைகள் தைக்கவும் கற்றுக் கொண்டேன். டெல்லியை விட்டு இடம்பெயர்ந்ததும் மிஷினை அங்கேயே விட்டு வந்தாச்சு. எடுத்து வரவும் முடியலை.

இனி மாமியாரைத் தொந்தரவு செய்ய வேண்டாமென வெளியே டெய்லரிடம் கொடுத்துப் பார்த்தேன். ஒவ்வொரு முறையும் ஒவ்வொரு விதமாக இருக்கும். என்னவென்று சொல்ல!!

வெறுத்துப் போய் புதிதாக ஒன்று வாங்க வேண்டும் என முடிவெடுத்து சிறுகச் சிறுக சேமிக்கத் துவங்கி, இதோ வாங்கியும் விட்டேன். எல்லா வித வசதிகளும் இதில் இருக்கு. YouTube ல் பார்த்து கற்று வருகிறேன்.

விரைவில் என்னுடைய உடைகளை நானே தைத்துக் கொண்டால் போதும். மகளுக்கும் இதில் ஆர்வமிருக்கு.

நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் சந்திப்போம்...

என்றென்றும் அன்புடன்

ஆதி வெங்கட்

முகநூலில் பகிர்ந்தபோது கிடைத்த சில கருத்துகள் இங்கே பதிவின் ஒரு பகுதியாக…..

S MalarVizhi Amudhan: சூப்பர் அசத்துறிங்க எல்லாத்துலயும்.

Jayashree Seshadri: செம நாம் தைத்த ஆடையை அணிவதே சுகம் தான்.

Sreemathi Ravi: உங்கள் மாமியார் தைக்கும் போது அருகிலிருந்து பார்த்தவள் நான். அவர் பாடிக்கொண்டே வேலை செய்வது ... எப்போதும் புத்துணர்ச்சியுடன் இருப்பது, எல்லா வேலைகளையும் தன்னந்தனியே செய்தது, வாழ்க்கையைப் பற்றிக் குறையேதும் சொல்லாமலிருந்தது, எல்லாம் எனக்கு மிகுந்த inspiration ஆக இருந்தது என்பது அப்போது எனக்குப் புரியவில்லை. இப்போது புரிகிறது..!!

Geetha Sambasivam: என்னோட துணிகளை நானும் ஒரு காலத்தில் நானே தைத்துக்கொண்டிருந்தேன். பின்னர் மிஷினை விற்கும்படி ஆயிற்று. பெடல் மிஷின்! மெரிட். சுமார் 35 வருடங்களுக்கும் மேலாக என்னுடன் இருந்தது. அன்னிக்கு அழுதிருக்கேன்! :( கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே தைப்பேன். இப்போ எந்த டெயலர் தைத்துக் கொடுத்தாலும் பிடிப்பதில்லை. ஒரே ஒரு டெய்லர் மட்டும் ஶ்ரீரங்கத்தில் கொஞ்சம் பரவாயில்லை ரகம்.

Jeysri Ramesh Deisti: இப்ப வரைக்கும் என்னோட ப்ளவுஸ், சுடிதார் எல்லாமே நானேதான். இப்ப கூட ஒரு ப்ளவுஸ் முடிச்சு கை embroidery செய்யறேன் முடிஞ்சதும் போஸ்ட் போடுறேன்.

Kumar Chandramouli: ஓ… வெங்கட்டுக்கு தைக்கத் தெரியுமா.

Shanthy Mariappan: என் துணிகளையும் நானே தைத்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்ப எங்கிட்ட பெடலிங் மெஷின் இருந்தது. சுமார் பதினைந்து வருடங்கள் வரை நன்றாக உழைத்தது. அப்புறம் முதுகு வலி காரணமாக அதிக நேரம் அதில் உட்கார முடியாது போனதால் எக்சேஞ் ஆஃபரில் அதைப் போட்டு விட்டு மோட்டார் வைத்த டேபிள் டாப் மெஷின் வாங்கி விட்டேன். இப்போதெல்லாம் துணிகளில் சின்னச்சின்ன ரிப்பேர் வேலைகளைச் செய்வதோடு சரி. ப்ளவுஸ் தைக்க இங்கே கடை வைத்திருக்கும் ஒரு பஞ்சாபிப் பெண்ணிடம் கொடுக்கிறேன். நல்லா தைக்கறாங்க.

Rishaban Srinivasan: உங்களவருக்குத் தெரியாதது இன்னும் என்ன பாக்கி இருக்கு?! திருஷ்டி சுத்திப் போடவும்!