பந்தா பரமசிவம் – கதை மாந்தர்கள்

”ஹலோ, உங்களை எங்கேயோ பாத்திருக்கேன்… நீங்க டீச்சரா?”

 

இப்படித்தான் என்னிடம் பேச ஆரம்பித்தார் பந்தா பரமசிவம். நாற்பதுகளின் மத்தியில் இருக்கலாம் அவரது வயது. அவரது தோற்றம் திரும்பிப் பார்க்கவைக்கும் தோற்றம் – அவ்வளவு அழகா என்று கேள்வி கேட்டால் – அழகு தோற்றத்தில் இல்லையே! அவர் நெற்றியில் அணிந்திருந்த மூன்று வண்ண திருநீறு – மேலே ஒரு பச்சை வண்ணக் கீற்று, நடுவே ஆரஞ்சு வண்ணத்தில் ஒரு கீற்று, கடைசியாக, கீழே சிகப்பு வண்ணத்தில் ஒரு கீற்று! வித்தியாசமாக ஹோலி பொடிகளை வைத்து நெற்றியில் கீற்று! பொதுவாக இருக்கும் விபூதியோ இல்லை திருமண்ணோ அல்ல அது! அதே வண்ணங்களில் கைகளிலும் கயிறு! எனது இருக்கைக்குப் பக்கத்து இருக்கையில் வந்த அமர்ந்தபோது முதலில் கவனித்தது இதைத் தான்.

முதலில் வேறு இடத்தில் தான் இருந்தார். ஒரு பெண்மணிக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டி, காலியாக இருந்த என் பக்கத்து இருக்கைக்கு வந்து அமர்ந்தார். வந்த உடன் கேட்ட கேள்வி தான் இந்தப் பதிவின் ஆரம்பித்தில் எழுதி இருந்தேன்.  “இல்லை… நான் டீச்சர் இல்லை” என்பதாக தலையை ஆட்டினேன். உடனே அடுத்த கேள்வி – “நீங்க விருத்தாஜலத்துல வேலை பார்க்கிறீங்களா?” இல்லை என்பதாகவே என் தலையாட்டல். அவர் விடுவதாக இல்லை! ”ஒரு வேளை திட்டக்குடில உங்கள பார்த்திருக்கேனோ?” அதற்கும் இல்லை என்பதே என் பதில். இது வரை நான் வாயே திறக்கவில்லை! அனைத்தும் சைகையில் தான். பொதுவாக முன்பின் அறிமுகம் இல்லாத ஒரு மனிதரிடம், இப்படி கேள்வி கேட்பதை நான் விரும்பாதவன். அவர் தொடர்ந்து கேட்டபடி இருக்க, கொஞ்சம் கோபமும் வந்தது!

”நான் உங்களைப் பார்த்ததே இல்லை, நான் இந்த மாநிலமே இல்லை. நான் வேற மாநிலத்தில இருக்கேன், என்னை நீங்க பார்த்திருக்க வாய்ப்பே இல்லை” என்று சொல்லி, அலைபேசியில் மூழ்கிவிட்டேன். தொடர்ந்து கேள்வி கேட்பது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. அவரால் பேசாமல் இருக்கவே முடியாது போலும். அலைபேசியில் இருக்கும் ஒவ்வொரு எண்ணாக எழுத்தி பேச ஆரம்பித்து விட்டார். ஒவ்வொரு நபருக்கும் பேசும்போது தன்னால் ஒருவர் சில நொடிகளில் ஒரு லட்ச ரூபாய் சம்பாதித்து விட்டதாகச் சொல்லிக் கொண்டே வந்தார். தேய்ந்து போன ரெக்கார்ட் போல ஒரே விஷயம் தான் அனைத்து நபரிடமும் பேசினார்.

நடுநடுவில் புதிய அலைபேசி எண்ணை எழுத்தி, “ஹலோ யாரு சி.எம்.ஆ? உங்களுக்கு தெரியுமா என்னால ஒருத்தன் ஒரு லட்ச ரூபாய் சம்பாதிச்சான், நீங்க வந்தீங்கன்னா நீங்களும் சம்பாதிக்கலாம், நாளைக்கு நான் வரேன், என்கூட வந்தா நீங்களும் சம்பாதிக்கலாம்!” பேருந்தில் உள்ள பலரும் “ஓ பெரிய ஆள் போல, சி.எம்.கிட்ட டைரக்டா பேசறாரே” எனப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அடுத்த அழைப்பு – வேற யாருக்கு? – பி.எம்.-க்கு தான்! “ஹலோ பி.எம்.ஆ, இப்பதான் சி.எம். கிட்ட பேசினேன், அவருக்கு சொன்ன அதே விஷயம் தான் உங்களுக்கும் – என் கூட வந்தால் சுலபமா ஒரு லட்ச ரூபாய் சம்பாதிக்கலாம்! சின்ன பையன் ஒருத்தன் நேத்திக்கு வந்தான் எங்கூட! இரண்டு மூணு நிமிஷத்துல சம்பாதிச்சிட்டான்… நான் எல்லாரையும் கூப்பிடறேன், நீங்களும் வாங்க” என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார். பேருந்தில் இருந்த பலரும் அவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

திட்டக்குடியிலிருந்து விருத்தாஜலம் வருவதற்குள் இருபது பேரையாவது அழைத்திருப்பார் அந்த பந்தா பரமசிவம். என்ன செய்கிறார் என்பதை தெரிந்து கொள்ள விருப்பம் இருந்தது! நான் கேட்காமலேயே பதில் கிடைத்தது. அவர் வீடு, கல்லூரி, அலுவலகம் என எல்லா இடங்களிலும் R.O. மற்றும் தண்ணீர் சுத்திகரிப்புக்கான ஃபில்டர்களை அமைப்பவராம். அவர் பி.எம்., சி.எம். என பேசியதெல்லாம் Chief Minister-ஓ, Prime Minister-ஓ இல்லை.! சி.எம். என்பது சீஃப் மேனேஜர், பி.எம். என்பது ப்ராஞ்ச் மேனேஜர்! B-என்பதெல்லாம் அவருக்கு P-என்று தான் வருகிறது! பேசித் தள்ளிய அந்த மனிதர் விருத்தாஜலம் வந்தவுடன் அலைபேசியில் பேசியபடி இறங்கினார் – இறங்கும் போது மீண்டும் ஒரு முறை என்னிடம் சொல்லிக் கொண்டே போனார் – “உங்களை எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேன்!”

பேருந்து திட்டக்குடியிலிருந்து விருத்தாஜலம் வரும் வரையில் என்னால் அலைபேசியில் எதுவும் பார்க்கவோ, எழுதவோ முடியவில்லை! அவர் சென்ற பிறகு அவர் பற்றிய சிறு குறிப்புகளை சேமித்து வைத்ததன் விளைவு – இதோ இந்த கதை மாந்தர் பதிவு! பயணங்களில் இப்படி பல கதை மாந்தர்களை சந்திக்க முடிகிறது. சிலரால் எந்தவித Inhibition-உம் இல்லாமல் மற்றவர்களிடம் பேச முடிகிறது. என்னால் அப்படி பேசவோ, பழகவோ முடிவதில்லை! உங்களுக்கு எப்படி – பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன்!

வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி