பொக்கிஷங்கள் – இருக்கா இல்லையா?

திடீரென்று ஒரு ஞாபகம். க்ரே கலர் ஃபைலில் போட்டு பீரோவுக்குள் வெச்சிருந்ததாக நினைவு.

 

அது இப்பவும் இருக்குமா!! சரி! கேட்டுப் பார்ப்போம். உடனே வாட்ஸப்பில் ஒரு மெஸேஜை தட்டி விட்டேன்!

இந்த மாதிரி ஏதாவது கேட்டால்... அது எங்கே இருக்கோ! தெரியாதும்மா! அதெல்லாம் இப்ப எடுக்க முடியாது!! என்ற பதில்கள் வரும் என எதிர்பார்த்தால்...!

அடுத்த நொடி அங்கிருந்து ஒரு மெசேஜ்.

ம்ம்ம். இருக்கு!! என்று!!

"இதில் என்னென்னவோ வெச்சிருக்கியே!!!"

நம்ம கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் அம்மாவுடைய ட்ரீட்மெண்ட்டுக்காக உடனிருந்து அம்மாவை பார்த்துக்கச் சொல்லி அடிக்கடி அனுப்பி விட்டீங்களே!!

அந்த நேரத்தில் ஆளுக்கொரு பக்கமா இருந்தோமே!! அப்ப நம்ம ரெண்டு பேரும் எழுதிக் கொண்ட லெட்டர்கள் எல்லாம் இருக்கும் :))

"வேற என்னென்ன இருக்கு?? எனக்கு நினைவில்லையே?!"

நாம முதன்முதலில் சேர்ந்து பார்த்த சினிமா டிக்கெட்!

ஆமா!! ரன் படம்!! பால்கனி டிக்கெட் நம்ம ரெண்டு பேரும் தான்!! அது ஸ்பெஷல் இல்லையா! அதான் வெச்சிருக்கேன்!!

ஒரு கீ செயின்! இருக்கு! Laughing Buddha!

ஓ!! அது நீங்க வாங்கிக் கொடுத்தது தான். ஆனா எங்கே வாங்கினது என்று தெரியல :))

அப்புறம் ஒரு டெய்லி ஷீட் கூட கிழிச்சு வெச்சிருக்கியே!!

ஆமா!! அது ரொம்ப ஸ்பெஷல்!!

என்ன ஸ்பெஷல்???

அதுல என்ன தேதி போட்டிருக்கு??

04_08_2004.

யோசிச்சுப் பாருங்க!!

என்ன??

நான் கன்சீவ் ஆனதை டாக்டர் உறுதி செய்த நாள்!!!

ஆமாம்ல!

வேற என்னென்ன இருக்கு??

லெட்டர் தான் நிறைய இருக்கு!! அதிலயும் நாந்தான் நிறைய லெட்டர் எழுதியிருக்கேன் போல... லூஸு மாதிரி!!

நான் கூடத் தான் நிறைய எழுதியிருப்பேன் :)

அதெல்லாம் இல்ல..நாந்தான் உருகி உருகி எழுதியிருக்கேன் :) நீ உன் அம்மா கூட ஜாலியா இருந்திருப்பே!!

ம்ஹூம்ம்! நானும் தான் உங்களை நினைச்சு அழுதிருக்கேனே!!!

அப்புறம்!! நம்ம குட்டிப்பாப்பாவோடு சென்ற இடங்களின் நுழைவுசீட்டெல்லாமும் வெச்சிருக்கே!!

சரி! சரி! இப்பவே எடுத்து என் பெட்டிக்குள் போட்டு வெச்சிட்டேன். அடுத்த முறை ஊருக்கு வரும் போது எடுத்துட்டு வரேன்.

"ம்ம்ம்ம்ம்...நானும் அதெல்லாம் பார்க்க ஆசையாயிருக்கேன்."

சரி!! எனக்காக இன்னொண்ணு தேட முடியுமா??!

அது என்ன!!!!?????

நம்ம ரெண்டு பேரும் கன்னியாகுமரி போனோமே!!

ஆமா!!

அங்கே ஒரு பெரிய சோழில நம்ம பேரை எழுதி வாங்கிக்கிட்டோமே!!

அது வேணும்?????

(தேடுதல் வேட்டை தொடங்குமா???)

என்ன தான் அலைபேசியில் உரையாடினாலும், கடிதங்கள் எழுதுவதில் இருக்கும் சுகமும், சுவாரஸ்யமும் சிறப்பு தான். காத்திருந்து கிடைப்பதில் தான் மகிழ்ச்சி கூடுதலாகும் அல்லவா!! அப்படித் தான் இருந்தன அலைபேசியில்லா நாட்கள். மீண்டும் வாராதா அந்த இனிமையான நாட்கள்!!!

"""எழுதுவோமா மீண்டும் கடிதம்!!

என்ன எழுதலாம் என சிந்தித்து

அதை வார்த்தைகளில் வடித்து

பக்கம் பக்கமாய் கிறுக்கி!!

பத்திரமாய் பெட்டியில் சேர்த்து

எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறதோ!!

என ஏங்கி, காத்திருந்து

கைகளில் கிடைத்ததும்.

அவரின் முகத்தில் தெரியும்

உணர்வுகளை, மாற்றங்களை

எப்படிக் காண்பேனோ!!

எவர் சொல்வாரோ!!

இதை தெரிந்து கொள்ள

வரவேண்டும்! அங்கிருந்து

ஆயிரம் விஷயங்களுடன்

ஒரு பதில் கடிதம்!!"""

_____ ஆதி வெங்கட்.

பதினேழு வருடங்களுக்குப் பின் இப்படி கடந்த காலங்களைப் பற்றி நினைத்துப் பார்த்ததில் இருவருக்கும் ஒரு புத்துணர்வு கிடைத்தது என்றே சொல்லணும்!!!

நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் சந்திப்போம்...

என்றென்றும் அன்புடன்

ஆதி வெங்கட்

முகநூலில் பகிர்ந்தபோது கிடைத்த சில கருத்துகள் இங்கே பதிவின் ஒரு பகுதியாக…..

Ranjani Narayanan: நானும் இது போன்று நான் சேர்த்து வைத்திருந்த பொக்கிஷங்களைப் பற்றி காதலர் தினத்தன்று மத்யமரில் ஒரு பதிவு போட்டேன். இந்தப் பொக்கிஷங்கள் நம்மை அந்தக் காலத்திற்கே கொண்டு சென்று விடும். மலரும் நினைவுகள்.

Kamya Dinesh: Awesomeeeeeee. Nice write up akka But coincidentally I got my pregnancy confirmed on 4.8.2014. Exact 10 yrs later.

S MalarVizhi Amudhan: உடனே கிடைக்கும் பதிலில் அவ்வளவு சுவாரஸ்யம் இருப்பதில்லை தான். காத்திருப்பில் உள்ள….