திருவண்ணாமலை பயணம் - பகுதி ஒன்று

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி. இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள்.

******

இந்த வருடத்தின் ஆரம்பத்தில், மூன்று மாதங்களுக்கு மேல் தமிழகத்தில் இருந்த சமயம் நிறைய கோவில்களுக்குச் சென்று வந்திருந்தேன். அப்படி ஒரு நாள் திருவண்ணாமலை செல்ல முடிவு எடுத்து அதிகாலையிலேயே வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டு விட்டேன். திருவண்ணாமலை சென்று கோவில் தரிசனம் முடித்து ரமண ஆசிரமம் சென்று தரிசனம் கண்டபின்னர் வீடு திரும்பினேன். அந்த பயணம் குறித்து அன்றே எழுதி வைத்தாலும், இது வரை எங்கேயும் வெளியிடவில்லை. அந்தப் பயணத்தில் கிடைத்த அனுபவங்கள் ஒரு குறுந்தொடராக இங்கே வெளி வரும். வாருங்கள் திருவண்ணாமலை பயணம் குறித்து பார்க்கலாம்!

காலை 04.45 மணிக்கு எழுந்து குளித்து தயாராகி 05.45 மணிக்கு வீட்டை விட்டு புறப்பட்டாயிற்று. நேரே No.1 டோல்கேட் வரை ஸ்கூட்டர் பயணம். வழியில் கொள்ளிடம் ஆற்றில் இருந்து பெருமாளுக்கான தீர்த்தம் மூன்று குடங்களில் - இரண்டு குடங்களை இரு நபர்கள் தோளில் சுமந்து வர பின்னாலே ஆண்டாள் யானை மீது வெள்ளிக்குடத்தில் கொள்ளிடம் ஆற்றில் இருந்து தீர்த்தம் கொட்டு மேளத்துடன் வருகை…. யானையை நம்மைப் போலவே பழக்கி (மாற்றி) வைத்து இருக்கிறார் பாகன்….. ஒரு பத்து ரூபாய் பிஸ்கெட் பாக்கெட் பிரித்து ஒன்றை தன் வாயில் போட்டுக்கொண்டு மீதி அனைத்தையும் ஆண்டாளின் தும்பிக்கையில் வைக்க, அப்படியே ஒரு சுழற்று சுழற்ற அனைத்தும் அதன் வாய்க்குள் போனது! ஏனோ "யானைப்பசிக்கு சோளப் பொறி" நினைவுக்கு வந்தது.

கொள்ளிடம் ஆற்றின் மீதான பாலத்தில் பலரும் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள். அந்தக் காலை நேரத்திலும் ஒரு இளம் ஜோடி கடலை வறுத்துக் கொண்டிருந்ததை பார்க்க முடிந்தது. No.1 டோல்கேட் வந்ததும் சென்னை பேருந்து வர, மடப்பட்டு வரை செல்ல வேண்டும் என நடத்துநர் இடம் கேட்டபோது, அவர் ஓட்டுநரின் அனுமதியுடன் பெரிய மனது வைத்து சரி எனச் சொன்னார். அதில் ஏறிக்கொண்டு 140/- ரூபாய் கொடுத்து ticket வாங்கி மடப்பட்டு வரை பயணம்…. அதிகாலை நேரத்திலேயே உரத்த ஒலியில் சினிமா பாட்டுகள் சப்தத்துடன் பயணம்….. பெரும்பாலனவர்கள் அந்த சப்தத்திலும் உறங்க நான் இந்த விஷயங்களை தட்டச்சு செய்து கொண்டிருந்தேன்.

என் ஜன்னல் நிலவுக்கு என்னாச்சு போன்ற பாடல்களைக் கேட்டபடியே பயணித்து 45 நிமிடங்களில் பெரம்பலூர் வந்து சேர்ந்து விட்டேன். சென்னை வரை செல்லும் பெரும்பாலான பேருந்துகள் பெரம்பலூர் பேருந்து நிலையத்தில் பத்து நிமிடங்கள் போட்டு விடுகிறார்கள். ஊட்டி காப்பி Bபார் என்ற கடைக்கு எதிரே நின்றால் காலையிலேயே சுடச்சுட காபி, வடை என வியாபாரம் சூடு பிடித்திருந்தது. பக்கத்திலேயே ஒரு மூத்திர சந்து! அதிலிருந்து வரும் வீச்சம் வடை வாசனையை விட அதிகம் என்றாலும் பலரும் அங்கே வடைகளை உள்ளுக்குள் தள்ளிக்கொண்டு இருந்தார்கள். வடையும் தேநீரும் பயணத்தின் நடுவே உள்ளே செல்லவில்லை என்றால் பலருக்கும் பயணம் பிடிப்பதில்லை! எத்தனை நேரம் தான் சும்மா பயணிப்பது, இப்படி எதையாவது கொறிப்பதும், குடிப்பதும் தேவையாக இருக்கிறது.

இந்த பேருந்து நிலையத்தில் எப்போதும் கவனிக்கும் இன்னுமொரு விஷயம் - இங்கே கைதட்டி அனைத்து பேருந்துகளிலும் ஏறி காசு கேட்கும் திருநங்கைகள்….. எல்லா நாட்களிலும் இப்படியே, மாற்றமே இருந்தது இல்லை - அது மட்டுமின்றி அவ்வப்போது அவர்களுக்குள் சண்டை வேறு நடக்கும்! இந்த முறை அதில் ஒருவர் பேருந்து நிலையத்தில் அங்கும் இங்கும் நடனமாடியபடியே அழகிப் போட்டிகளில் நடப்பது போல Ramp Walk செய்து கொண்டிருந்தார். அவர் வாயில் ஒரு பத்து ரூபாய் நோட்டு கவ்விக்கொண்டிருக்க அவ்வப்போது கைதட்டல்களும் தொடர்ந்தது. இப்படியான வாழ்க்கை கடினம் மட்டுமல்ல, வேதனையும் கூட. அவர்களாக விரும்பி ஏற்றுக்கொண்ட வாழ்க்கை என்றாலும் ஆண்டவனின் படைப்பையும் கேள்விக் கேட்கத் தோன்றுகிறது.

எங்கள் பேருந்திலும் ஒரு அட்டா கட்டா என்று ஹிந்தியில் சொல்லப்படும் பலம் பொருந்திய திருநங்கை ஏறிக்கொண்டு காசு கேட்க, பின் இருக்கையில் அமர்ந்து இருந்த இரு பெண்கள் புலம்ப ஆரம்பித்தார்கள் - இவங்களுக்கு பிச்சை போடவே தனியா காசு எடுத்துட்டு வரணும் போல - எங்கப்பார்த்தாலும் பிச்சை கேட்கற கும்பல் அதிகமா இருக்கு என்றார்கள். ரெண்டக்க ரெண்டக்க, சுடிதார் அணிந்து வந்த சொர்க்கமே, போன்ற கருத்தாழமிக்க பாடல்கள் தொடர்ந்து ஒலித்துக் கொண்டிருக்க தொழுதூர், வேப்பூர், உளுந்தூர்பேட்டை என பல இடங்களில் நின்று நின்று பேருந்து பயணித்தது.

வழியே பேருந்தில் ஏறிக்கொண்டு ஒரு டென்ஷன் பார்ட்டி - "ரொம்ப நேரமா பஸ் வரல, தினம் தினம் எப்படா பஸ் வரும், எப்ப போக முடியும்னு இருக்கு, தினம் தினம் நின்னுட்டு வர வேண்டி இருக்கு, முன்னாடி நிறைய பஸ் இருந்துச்சு இப்ப இல்ல", என விதம் விதமாக தொடர்ந்து புலம்பிக் கொண்டு வந்தார் அந்தப் பெண்மணி. அலைபேசி எடுத்து யாருக்கோ அழைத்து அதிலும் புலம்பல்…. மொத்த வீட்டில் நடக்கும் கதைகள் அனைத்தையும் சக பயணிகளுக்கும் கேட்கும்படி பேசிக்கொண்டே, இல்லை இல்லை புலம்பிக்கொண்டே பயணித்தார் அந்த tension பெண்மணி. இப்படியாக பல கதைகளை கேட்டபடி 08.40 மணிக்கு மடப்பட்டு வந்து சேர்ந்த பேருந்திலிருந்து நான் இறங்கிக் கொண்டேன். அடுத்த காத்திருப்பு தொடர்ந்தது எனக்கு! அங்கே இருந்து திருவண்ணாமலை செல்ல பேருந்திற்காக காத்திருந்தேன். பிறகு என்ன நடந்தது என்பதை அடுத்தப் பகுதியில் சொல்கிறேன். அதுவரை….

******

இந்த நாளின் பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டம் வாயிலாக சொல்லுங்களேன். மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….