சாலையோர உணவுத் திருவிழா

தலைநகரிலிருந்து – பகுதி 20

கடந்த வெள்ளி [14.12.2012] முதல் மூன்று நாட்களுக்கு தில்லியில் சாலையோர உணவுத் திருவிழா நடைபெற்றது. தேசிய சாலையோர வியாபாரிகள் சங்கம் ஏற்பாடு செய்திருந்த இத் திருவிழாவிற்கு சனிக்கிழமையும் ஞாயிற்றுக் கிழமையும் நண்பர்களோடு சென்றிருந்தேன் [ஒரே இடத்திற்கு இரண்டு நாட்கள் தொடர்ந்து சென்ற காரணம் என்னவோ? அதைக் கடைசியில் பார்க்கலாம்!]

தில்லி, உத்திரப் பிரதேசம், பஞ்சாப், குஜராத், ஒடிசா, ஆந்திரப் பிரதேசம், கர்நாடகா, கேரளா, மேற்கு வங்கம் மற்றும் தமிழகத்திலிருந்து சாலையோர வியாபாரிகள் ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட கடைகளை தில்லியின் Constitution Club வளாகத்தில் அமைத்திருந்தனர்.  ஒவ்வொரு ஊரின் கடையிலும் அந்தந்த ஊரின் சிறப்பான உணவுப் பொருட்களை விற்பனைக்கு வைத்திருந்தார்கள்.

சனிக்கிழமை சென்றபோது தமிழகத்தின் உணவுக் கடைகளில் என்ன இருக்கிறது என்று பார்த்தோம். வெண் பொங்கல் [ரூபாய் 20/-], அசோகா ஹல்வா மற்றும் தோசை ஆகியவை வைத்திருந்தார்கள்.  மூன்றையும் சுவைத்தோம்.  தோசை மாவு தீர்ந்து விட்டது போலும், அதனால் அரிசி மாவினைக் கோதுமை மாவுடன் கலந்து செய்து கரைத்த தோசையை தோசை [ரூபாய் 20/-] என்று விற்றுக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அசோகா ஹல்வா நன்றாக இருந்தது. பொங்கலும் ஓகே ரகம்.  தில்லியில் இப்போது இருக்கும் குளிருக்கு சூடாக இருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்.  ஆனால், பொங்கல், ஹல்வா இரண்டுமே சூடின்றி ஜில்லென்று தான் இருந்தது.

ஜிலேபி

மால்புவா

தில்லி ஸ்டாலில் ஆலு பராட்டா, கோபி பராட்டா, என நான்கு வகை பராட்டா இருந்தது. பீஹார் மாநில ஸ்டாலில் பாலில் மைதா கலந்து செய்யும் ஜிலேபி வைத்திருந்தார்கள். மைதாவில் வாழைப்பழம் கலந்து செய்யும் “மால்புவா” தீர்ந்து விட்டது. அதனால் ஒரு ஜிலேபி பத்து ரூபாய் என்று விற்றதை வாங்கி ருசித்தோம்.

 மக்கி தா ரொட்டி-சர்சோன் கா சாக்

பஞ்சாப் மாநிலத்தின் கடைகளில் ”மக்கி தா ரொட்டி-சர்சோன் கா சாக்” விற்பனை அமோகமாக இருந்தது. என்னப்பா இது புரியாத ஐட்டமா இருக்கே என்பவர்களுக்கு, சோள மாவில் செய்யும் சப்பாத்தியும் தொட்டுக்கொள்ள கடுகுக் கீரை சப்ஜியும் தான்.  இது குளிர்காலத்தில் சாப்பிட மிகவும் ஏற்ற உணவு. உடலுக்கு சூடு கொடுக்கும் உணவு என்பதால் பெரும்பாலான வட இந்தியர்களில் வாரத்திற்கு ஒரு முறையாவது இதை சாப்பிடுவார்கள். அதிக கும்பல் இருந்ததால் சாப்பிட வில்லை.  மூன்று நான்கு மாநில ஸ்டால்களில் உண்டதே சற்று அதிகமாகத் தோன்றியதால், தில்லியின் ஒரு ஸ்டாலில் மீட்டா பான் [15 ரூபாய்] வாங்கி சுவைத்து வீடு திரும்பினோம். நாரியல் பான் கூட விற்றார்கள் – பான் மேல் தேங்காய் பொடி தூவி இருந்தது!

நேற்று சென்று வந்ததை பத்மநாபன் [ஈஸ்வரன்] அண்ணாச்சியிடம் இன்று சொன்னபோது, ”இன்றும் செல்லலாம் வாங்க” என்று சொல்லவே இன்றும் சென்றோம்.  இன்றே கடைசி என்பதால், நாங்கள் சென்றபோதே தமிழகத்திலிருந்து வந்திருந்தவர்கள் கிளம்பிச் சென்று விட்டார்கள்.  கேரளத்தின் கடைகளில் கப்பா, மீன்வருவல், என்றெல்லாம் வைத்திருந்தார்கள்.  கர்நாடக கடைகளில் எலுமிச்சை சாதம், புளி சாதம் என்றெல்லாம் வைத்திருந்தார்கள். ஆந்திராவின் கடையில் ஹைதை பிரியாணி! இதையெல்லாம் தான் எப்போதும் சாப்பிடுகிறோமே என நினைத்து சற்றே வித்தியாசமாக சாப்பிடலாம் என முடிவு செய்தோம்.

ஒடிசாவின் ஒரு ஸ்டால் இருந்தது. அங்கே ஒரு பெண்மணி எதையோ விற்றுக் கொண்டிருந்தார். இது சைவமா, அசைவமா என்று கேட்கவே “Pure bej”  என்றார்.  சரி இதன் பெயர் என்ன என்றோம்? ”மூங் தால் கா ரஸ்பரா” என்று சொல்லவே, சரி பயத்தம்பருப்பு கொண்டு செய்த உணவு என்று புரிந்தது.  ஏதோ காரம் என நினைத்தால் இனிப்பு! ஒரு பீஸ் ரூபாய் 15/-.

 Bhav Nagri Gathiya

அங்கிருந்து நகர்ந்து வந்தோம்.  குஜராத் கடையிலும் நிறைய மக்கள் இருந்தார்கள்.  அங்கே “Bhav Nagri Gathiya” என்று ஒரு தின்பண்டம் வைத்திருந்தார்கள்.  சரி வித்தியாசமாக இருக்கிறதே என ஒரு ப்ளேட் ஆர்டர் செய்தோம் [ரூபாய் 20/-].  ஒரு வித மஞ்சள் நிறத்தில் நீள நீளமாக ஃபிங்கர் சிப்ஸ் போன்று இருந்தது. அதன் மேல் வெங்காயத் துண்டுகளையும், சாஸ் போன்று ஒரு திரவத்தினையும் ஊற்றிக் கொடுத்தார்கள்.  என்னவென்று சாப்பிட்டு பார்த்தால், கடலை மாவு கொண்டு செய்யப்பட்ட ஒரு நொறுக்ஸ்!

மொத்தத்தில் இரண்டு நாட்களும் விதம்விதமாய் உண்டு வந்தோம். சிறப்பான ஏற்பாடுகள் என்றாலும், திறந்த வெளியில் வைத்திருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும்.  மூடிய அரங்கினுள் வைத்து அதில் எல்லாவித உணவுப் பொருட்கள் தயாரிப்பில் உருவாகும் புகையும், குப்பைக் கூடைகள் வைத்திருந்தாலும் சாப்பிட்ட கழிவுகளை ஆங்காங்கே போட்ட மக்களும் ரொம்பவே படுத்தினார்கள்.

எப்போதும் போலவே காது கொஞ்சம் ஷார்ப்பாகவே கேட்டுக் கொண்டிருந்தது – ‘ராஜா காது கழுதைக் காது’ பகுதிக்காக! கேட்டதில் பிடித்ததை இந்த வெள்ளியன்று வெளியிடுகிறேன்! :)

தில்லி மக்கள் சாதாரணமாகவே சாலையோர உணவுப் பிரியர்கள் – இங்கே ஆலூ டிக்கி, பானி பூரி கடைகளில் இருக்கும் மக்கள் வெள்ளத்தினைப் பார்த்தாலே புரியும்.  இங்கும் அலைமோதியது கூட்டம்.  முதல் நாள் பத்தாயிரம் பேர் வந்தார்களாம். இரண்டாம் நாள் 25000, கடைசி நாளான ஞாயிறன்று  50000  பேர் வந்திருப்பதாக ஏற்பாடு செய்தவர்கள் பெருமையுடன் சொல்லிக் கொண்டு இருந்தார்கள். 

நான் சென்று சாப்பிட்டு வந்ததை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டேன்.  எங்களுக்கு எங்கே என்று கேட்பவர்களுக்கு, கூகிள் பாபாவிடம் இருந்து எடுத்த படங்களை [நான் கேமரா கொண்டு செல்லவில்லை] சேர்த்திருக்கிறேன். எஞ்சாய்!

அது சரி, இரண்டு நாளும் சென்றது எதற்கு? ஒரே நாளில் இத்தனையும் உண்டால் வயிறு என்ன ஆவது? அதான்!

 

மீண்டும் வேறு ஒரு பகுதியில் உங்களைச் சந்திக்கும் வரை.....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.