ஃப்ரூட் சாலட் – 28 – தில்லியில் கடும் குளிர் – ’நிர்பயா’ – அமிதாப் கவிதை

இந்த வார செய்தி:

40 வருடங்களாக இல்லாத அளவுக்கு தில்லியில் கடும் குளிர் வாட்டி எடுக்கிறது. சாதாரண குளிருக்கே குரங்கு குல்லாய் போடுபவர்கள் இங்கே வந்தால் அவ்வளவு தான்! தொடர்ந்து பல நாட்களாக அதிகபட்சம் 16 டிகிரிக்குக் குறைவாகவும் குறைந்த பட்சம் 6 டிகிரிக்குக் குறைவாகவும் இருப்பதால் எல்லோருக்கும் கஷ்டம். நடுத்தர மக்களாவது பரவாயில்லை – இருக்கும் குளிர் உடைகளையும் குரங்கு குல்லாய்களையும், காலுறை, கையுறை என எல்லாவற்றையும் போட்டுக்கொண்டு – ஒரு ஜோக்கர் மாதிரி தோன்றினாலும் – குளிரிலிருந்து தங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்கின்றனர்.  பிரச்சனையே தங்க ஒரு கூரை இல்லாது, தெருவோரங்களிலும், பெரிய பாலங்களுக்குக் கீழும் வாழும் மக்களுக்குத் தான். குளிர் கால உறைவிடங்கள் இல்லாது அவர்கள் படும் கஷ்டம் சொல்லி மாளாது. எல்லா வருடங்கள் போல, இவ்வருடமும் கடும் குளிரினால் இறந்தவர்கள் உண்மையான எண்ணிக்கை வெளியே வராமலேயே போய்விடும்.

குளிர் மட்டுமே இருந்தால் கூட தாங்கி விடலாம் – கூடவே அடிக்கும் குளிர்ந்த காற்று அப்படியே எலும்பு நரம்புகளை ஊடுருவிச் சென்று ஆளை அடித்துப் போட்டு விடுகிறது. இதில் இரவு முழுக்க வெளியே இருக்க வேண்டிய மக்களின் நிலை தான் பரிதாபம். என்ன செய்யப் போகிறது தில்லி?

சீக்கிரமே வெயில் வர வேண்டும் எனச் சொல்கிறார் எங்கள் பகுதியிலுள்ள ஒரு ரிக்‌ஷா ஓட்டுனர். அது நமது கையில் இல்லையே என்று சொல்லிவிட்டு வந்தேன். இங்கே குளிர் இத்தனை இருந்தாலும், முகப்புத்தகத்தில் வந்த ஒரு படம் பார்த்து சிரிப்பு தான் வந்தது. என்ன படம் என்பது தானே உங்கள் கேள்வி? இதோ அந்த படம்!

இந்த வார முகப்புத்தக இற்றை:

யாருக்காகவும் உன்னை மாற்றிக் கொள்ளாதே, ஆனால் உனக்காக தன்னையே மாற்றிக் கொள்பவர் கிடைத்தால், அவரைத் தொலைத்து விடாதே!

இந்த வார குறுஞ்செய்தி: 

COMMON SENSE IS NOT A GIFT; IT IS A PUNISHMENT; BECAUSE YOU HAVE TO DEAL WITH EVERYONE WHO DOESN’T HAVE IT.    

ரசித்த புகைப்படம்: 

இப்படத்தினை ரசித்தேன் எனச் சொல்வதை விட, மனதினை மிகவும் பாதித்த படம் என்று சொல்வேன். இந்தப் பெண்ணின் மனதில் இருக்கும் ஆசையை சொல்லாது சொல்லும் இப்படம் உங்களுக்கும் பல உணர்வுகளைத் தரக் கூடும்.

  

ரசித்த பாடல்: 

ரெட்டை வால் குருவி படத்தில் வரும் ”ராஜராஜ சோழன் நான், எனை ஆளும்” பாடல் எனக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல். பள்ளியிலிருந்து கல்லூரி வரை என்னுடன் படித்த நண்பர் ராஜேந்திரனுக்கும் மிகவும் பிடித்த பாடல் இது. இளையராஜாவின் இன்னிசையில் யேசுதாஸ் பாடிய இந்த பாடல் இதோ உங்கள் ரசிப்பிற்கு!

ரசித்த காணொளி:

MAN from Steve Cutts on Vimeo.

மனிதன் எங்கே போய்க்கொண்டிருக்கிறான்? மூன்று நிமிடங்கள் தான் இந்தக் காணொளி. பாருங்கள் – உங்களுக்கு விடை கிடைக்கலாம்!

படித்ததில் பிடித்தது:

தில்லியின் சம்பவம் பலரை பாதித்தது என்றால் மிகையல்ல. இறந்து போன ‘நிர்பயா’ சொல்வதாக அமிதாப் பச்சன் அவர்கள் எழுதிய கவிதை. ஹிந்தியில் தருவதற்கு மன்னிக்கவும். புரியாதவர்கள், ஹிந்தி தெரிந்த நண்பர்களிடம் கேட்டுக் கொள்ளுங்கள்.....

माँ, बहुत दर्द सहकर, बहुत दर्द दे कर, तुझ से कुछ कह कर मैं जा रही हूँ...

आज मेरी विदाई मे जब सखियाँ मिलने आएंगी

सफ़ेद जोड़े मे लिपटी देख सिसक सिसक कर मर जाएंगी

लड़की होने का खुद पे फिर वो अफसोस जताएंगी
माँ तू उनसे इतना कह देना.... दरिंदों की दुनिया मे संभल कर रहना...

माँ, राखी पर भैया की कलाई जब सूनी रह जाएगी,

याद मुझे कर जब उनकी आँख भर आएगी,

तिलक माथे पर करने को माँ, रूह मेरी भी मचल जाएगी

माँ तू भैया को रोने मत देना

मैं साथ हूँ हर पल, उनसे कह देना

 

माँ, पापा भी छुप छुप बहुत रोएँगे

मैं कुछ न कर पाया, ये कह के खुद को कोसेंगे

माँ, दर्द उन्हे ये होने न देना

इल्ज़ाम कोई लेने न देना

वो अभिमान है मेरा, तू उनसे इतना कह देना

 

माँ, तेरे लिए अब क्या कहूँ

दर्द को तेरे शब्दों मे कैसे बांधू

फिर से जीने का मौका कैसे मांगू

माँ, लोग तुझे सताएंगे

मुझे आज़ादी देने का तुझपे इल्ज़ाम लगाएंगे

माँ, सब सह लेना पर ये न कहना

अगले जनम मोहे बिटिया न देना। 

மீண்டும் ஃப்ரூட் சாலட்-உடன் அடுத்த வெள்ளியன்று சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்.
புது தில்லி.

குறிப்பு: ஹிந்தி கவிதையின் தமிழாக்கம் ஒரு பதிவாக இப்போது வெளியிட்டு இருக்கிறேன்.