”நிர்பயா” – அமிதாப் கவிதை - தமிழாக்கம்

இன்று காலை வெளியிட்ட ஃப்ரூட் சாலட் பகிர்வில் அமிதாப் பச்சன் அவர்கள் எழுதிய கவிதையை ஹிந்தியில் வெளியிட்டு இருந்தேன். ஹிந்தி தெரியாத பலரும் புரியவில்லையே என பின்னூட்டத்தில் தெரிவித்தனர்.  அப்படியே தமிழில் கவிதையாக எழுத நான் கவிஞர் அல்லன்! அதனால் கவிதையின் சாராம்சத்தினை தமிழில் இங்கே தந்துள்ளேன் – ஹிந்தி தெரியாதவர்களின் புரிதலுக்காய். 

மொழி பெயர்ப்பில் நான் பெரிய வல்லுனன் என்று சொல்லவும் முடியாது. அதனால் தவறுகள் இருப்பின் பொறுத்தருள வேண்டுகிறேன்.

ஹிந்தி மூலம்:

माँ, बहुत दर्द सहकर, बहुत दर्द दे कर, तुझ से कुछ कह कर मैं जा रही हूँ...

आज मेरी विदाई मे जब सखियाँ मिलने आएंगी

सफ़ेद जोड़े मे लिपटी देख सिसक सिसक कर मर जाएंगी

लड़की होने का खुद पे फिर वो अफसोस जताएंगी
माँ तू उनसे इतना कह देना.... दरिंदों की दुनिया मे संभल कर रहना...

माँ, राखी पर भैया की कलाई जब सूनी रह जाएगी,

याद मुझे कर जब उनकी आँख भर आएगी,

तिलक माथे पर करने को माँ, रूह मेरी भी मचल जाएगी

माँ तू भैया को रोने मत देना

मैं साथ हूँ हर पल, उनसे कह देना

 

माँ, पापा भी छुप छुप बहुत रोएँगे

मैं कुछ न कर पाया, ये कह के खुद को कोसेंगे

माँ, दर्द उन्हे ये होने न देना

इल्ज़ाम कोई लेने न देना

वो अभिमान है मेरा, तू उनसे इतना कह देना

 

माँ, तेरे लिए अब क्या कहूँ

दर्द को तेरे शब्दों मे कैसे बांधू

फिर से जीने का मौका कैसे मांगू

माँ, लोग तुझे सताएंगे

मुझे आज़ादी देने का तुझपे इल्ज़ाम लगाएंगे

माँ, सब सह लेना पर ये न कहना

अगले जनम मोहे बिटिया न देना। 

தமிழ் சாராம்சம்

அம்மா, வலி பல அனுபவித்து, வலி தந்து, உன்னிடம் சில வார்த்தைகள் சொல்லி விடை பெறுகிறேன்.

இன்று என்னை விடையனுப்ப எனது தோழிகள் வரும்போது, வெள்ளைத் துணியில் கட்டியிருக்கும் எனது உடலைப் பார்த்து தேம்பித் தேம்பி அழுது வருத்தத்தில் மாள்வர். பெண்ணாய்ப் பிறந்ததற்கு தன் மீதே மீண்டும் வருத்தம் கொள்வார்கள்.  அம்மா, நீ அவர்களிடம் சொல்....  காட்டுமிராண்டிகள் நிறைந்த இவ்வுலகில் பத்திரமாக இருக்கச் சொல்...

அம்மா, வரும் ரக்‌ஷா பந்தன் தினத்தன்று சகோதரனின் கைகள் காலியாய் இருக்கும்போது, என்னை நினைத்து சகோதரனின் கண்கள் கண்ணீரால் நிரம்பும்போது, சகோதரனுக்கு நெற்றியில் திலகமிடுங்கள். அப்போது எனது ஆத்மா மகிழ்ச்சியில் திளைக்கும். அம்மா....  சகோதரனை அழ விடாதே! நான் எப்போதும் அவருடனேயே இருக்கிறேன் என்று அவரிடம் சொல்....

அம்மா, அப்பாவும் மறைந்து மறைந்து ரொம்பவே அழுவார்கள். ’என்னால் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லையே’ என தன்னையே வருத்திக்கொள்வார். அம்மா, அந்த வலியை அவருக்கு ஏற்படாது பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். தன்னையே குற்றம் இழைத்தவராக எண்ணாது இருக்கச் செய்யுங்கள். என்னுடைய மதிப்பிற்குரியவர் அவர் என்பதை அவருக்கு எடுத்துச் சொல்லுங்கள்.

அம்மா, உனக்காக நான் என்ன சொல்ல? வலியை உன்னுடைய வார்த்தைகளில் எப்படிச் சொல்ல? மீண்டும் வாழ ஒரு வழி சொல் என உன்னிடம் எப்படிக் கேட்க?  அம்மா, உலகம் உன்னை பழிக்கும், எனக்கு அதீத சுதந்திரம் கொடுத்ததற்கு உன் மேல் பழி சுமத்தும் – எல்லாவற்றையும் தாங்கிக் கொள் ஆனால் – “அடுத்த ஜன்மத்தில் எனக்கு பெண் குழந்தை வேண்டாம்” என்று மட்டும் சொல்லி விடாதே....

அப்பெண்ணின் மனதினை அப்படியே வடித்தது போல இருக்கிறது இக்கவிதை.

மீண்டும் வேறொரு பகிர்வில் சந்திக்கும் வரை....

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.