தலைநகரிலிருந்து 26102021 - சிங்காடா - கதை மாந்தர்கள்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

நம்மைப் பற்றி யார் என்ன நினைத்தால் நமக்கு என்ன… நம்மைப் பற்றி நாம் அறியாததையா, அவர்கள் அறிந்திடப் போகிறார்கள்.

******

சிங்காடா (Singhara) என ஹிந்தி மொழியில் அழைக்கப்படுவது, ஆங்கிலத்தில் Water Chestnut என்பது. தமிழகத்தில் இருந்தவரை இப்படி ஒரு விஷயம் இருப்பதை அறிந்ததில்லை. தில்லி வந்த புதிதில், குளிர் ஆரம்பித்தபோது எங்கே பார்த்தாலும் தள்ளுவண்டிகளில் இந்த சிங்காடாவை குவித்து வைத்திருப்பார்கள். பார்க்கும்போதே இது ஏதோ புதிதாக இருக்கிறதே, என்னவாக இருக்கும்? இதை என்ன செய்வார்கள்? என்றெல்லாம் மனதுக்குள் யோசனை ஓடும். 

அலுவலகத்திற்கு வந்த பின்பு இந்த ஊர்க்காரர்கள் இடம் கேட்கலாம் என்றால் இதன் பெயர் தெரியாமல், எனக்குத் தெரிந்த அரைகுறை இந்தியில், ஹரா ரங்க், பரா காடி, என்றெல்லாம் சொல்லி, விதம் விதமாய் சைகைகள் செய்து, அவர்களுக்கு புரிய வைத்து பதிலை தெரிந்து கொள்வதற்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிடும். அதனை விற்பனை செய்யும் தள்ளுவண்டிக்காரர் இடம் கேட்கலாம் என்றால், அவர் பேசும் ஹிந்தி எனக்கு புரியாது, நான் பேசும் ஹிந்தி அவருக்கு புரியாது! 

ஒருவழியாக இதன் பெயர் சிங்காடா என்பதனையும், இதனை மேலே உள்ள பச்சை வண்ண தோலை உரித்தால், வெள்ளை வண்ணத்தில் இருப்பதை உண்ணலாம் என்பதையும் தெரிந்து கொண்டேன். கூடவே அந்த வெள்ளை நிற பகுதியை காயவைத்து, அரைத்து மாவாக்கி கோதுமை மாவுக்கு பதிலாக இந்த மாவினை வைத்து சப்பாத்தி செய்வார்கள் என்பதனையும் தெரிந்து கொண்டேன். அதுவும் குறிப்பாக விரத நாட்களில் இந்த சிங்காடா மாவு கொண்டு தயாரிக்கப்படும் சப்பாத்தி, பக்கோடா போன்றவற்றையே விரதத்தில் உணவாக எடுத்துக்கொள்வார்கள் என்பதையும் தெரிந்து கொண்டேன்.

ஒரு முறை ஒரு ஹிந்தி பேசும் நபர் சொன்ன விஷயத்தை கேட்டபிறகு இதை சாப்பிட்டுப் பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணமே வரவில்லை.... சிங்காடா வளரும் நீர்நிலை எவ்வளவு மோசமாக இருக்கிறதோ அவ்வளவு சுவையாக அந்த சிங்காடா இருக்கும் என்பது தான் அவர் சொன்ன விஷயம். அவர் என்னிடம் விளையாடுகிறார் என்று பிறகு தெரிந்து கொண்டாலும் இன்றுவரை ஏனோ இந்த சிங்காடாவை சுவைக்க மனம் வரவில்லை.. இதோ இன்னும் ஒரு குளிர் காலம் ஆரம்பித்துவிட்டது. சிங்காடாவும் நிறைய விற்பனைக்கு வருகிறது. இந்த வருடமாவது இதை சுவைப்பேனா..... ?

யாமறியேன் பராபரமே.....

******

தலைநகர் தில்லி..... எங்கு பார்த்தாலும் மால்கள் எனப்படும் பெரிய பெரிய பிரம்மாண்டமான கட்டிடங்கள், அதிலே இயங்கும் பெரிய கடைகள், உணவகங்கள் என பலதும் இருந்தாலும், இன்னமும் சின்னச் சின்ன கடைகளும், தள்ளுவண்டிகளில் அல்லது சைக்கிள்களில் விற்பனைக்கான பொருட்களை வைத்துக்கொண்டு வீதிவீதியாக உலாவரும் சிறு வியாபாரிகளும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்.

படம் ஒன்றில் அப்படி ஒரு வியாபாரி, விற்பனைக்கான பல பொருட்கள் உடன் - விளையாட்டுப் பொருட்கள் வீட்டுக்கு தேவையான பொருட்கள் என பலவற்றை தன்னுடைய சைக்கிளில் ஒரு மூங்கில் சட்டம் அடித்து, அதிலே பொருட்களை மாட்டிக்கொண்டு தள்ளிக் கொண்டே செல்கிறார். முதல் படம் பின்புறத்திலிருந்து எடுத்தேன் என்றால் இரண்டாவது படம் அவரை தாண்டிச் சென்று எடுத்த படம். இரண்டாவது படத்தில் அவர் முகமும் இருக்கிறது என்றாலும், அவர் முகத்தை காண, நீங்கள் படத்தினை zoom செய்ய வேண்டியிருக்கலாம்..... அவர் வைத்திருக்கும் பல பொருட்களின் நடுவே அவரது முகமும் மறைந்து இருக்கிறது..... 

காலையில் வீட்டை விட்டு புறப்பட்டால், மாலை வரை இப்படியே வீதிவீதியாக சைக்கிளை உருட்டிக்கொண்டு, தான் கொண்டுவந்த பொருட்களை கூவிக் கூவி விற்றுக் கொண்டிருக்கிறார். அவருக்கும் வாழ்க்கை ஓடிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது. அவரை படமாக எடுத்தேன் என்றாலும், அவரிடம் நின்று பேசி அவரது நேரத்தை வீணாக கூடாது என்று தோன்றியது எனக்கு. ஒவ்வொரு மணித்துளியும் அவருக்கு முக்கியமானது என்றும் தோன்றியது.... வீதிதோறும் இப்படியான உழைப்பாளிகளை பார்க்கும்போது, அவர்கள் நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்ற பிரார்த்தனையும் மனதுக்குள் ஓடுகிறது..... 

******

பதிவு குறித்த தங்கள் எண்ணங்களையும், பின்னூட்டங்கள் வாயிலாக பகிர்ந்து கொள்ளலாமே! மீண்டும் ஒரு வாசிப்பனுபவத்துடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து….