சிங்க நடை போட்டு – கல்யாணத்துக்குள்ள ஒல்லியாயிடுவேனா

மூன்று வாரங்களாக புதிய பழக்கம் – அதிகாலை வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டு, அருகில் இருக்கும் தால்கட்டோரா பூங்காவிற்குச் சென்று பூங்காவினை ஒரு சுற்று சுற்றி வரத் தொடங்கி இருக்கிறேன். இது திடீர் பழக்கம் – விழா ஒன்றில் எடுத்த முடிவு – அடுத்த நாள் முதல் பூங்காவினைச் சுற்றி வர வேண்டும்! அடுத்த நாள் முதல் ஒரு நாளும் விடாமல் காலை ஐந்தரை மணிக்கு மேல் புறப்பட்டு ஏழு மணிக்குள் வீட்டுக்குத் திரும்பி, சமையல் முடித்து அலுவலகம் - தொடர்ந்து இப்படி நடந்து கொண்டிருக்கிறேன். உடன் வரும் நண்பர் சில நாட்கள் வருவதில்லை என்றாலும், நான் போவதை நிறுத்தவில்லை.  எத்தனை நாட்கள் தொடரப்போகிறது என்பதை பொறுத்திருந்து தான் பார்க்க வேண்டும். ஆனால் காலையில் இப்படி பூங்காவில் நடப்பது புத்துணர்வு தருவதாக இருக்கிறது என்பது சர்வ நிச்சயம்.

பொதுவாக தலைநகர வாசிகள் கொஞ்சம் சோம்பேறிகள் என்பது என்னுடைய மாற்ற முடியாத நம்பிக்கை. கடைகள் கூட காலையில் திறப்பதில்லை. பொறுமையாக எழுந்து பொறுமையாகவே கடைகளை திறப்பார்கள். அலுவலகம் செல்பவர்கள் வேறு வழியின்றி சீக்கிரம் செல்ல வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால் பூங்காவிற்குச் சென்று பார்க்கும் போதுதான் தலைநகரிலும் அதிகாலையில் எழுந்திருப்பவர்கள் சிலர் உண்டு என்பது தெரிகிறது. பெரிய பூங்கா, நிறைய மரங்கள், பூத்துக் குலுங்கும் செடிகள், சற்றே குளிர்ந்த காற்று, பறவைகளின் பரவசமூட்டும் குரல்கள் என ரம்மியமான காலைப்பொழுது. ஒவ்வொரு நாளும் இப்படி காலை நேரத்தில் பூங்காவில் நடப்பது மிகவும் புத்துணர்வு தருகிறது. நாள் முழுவதுமே அந்த புத்துணர்வு நீடிக்கிறது. தொடர்ந்து நான்காவது வாரமாக, அதுவும், கடந்த நான்கு நாட்களாகவே தனியாகத் தான் சென்று வருகிறேன்.

பூங்காவில் பார்க்கும் நபர்கள் அனைவரும் "ஹரி ஓம்" எனச் சொல்லி ஒருவரை ஒருவர் வணங்குகிறார்கள் – தெரிந்தவர், தெரியாதவர் என யாராக இருந்தாலும் சரி – இந்த "ஹரி ஓம்" முழக்கம் உண்டு. ராஜஸ்தான், ஹரியானா பகுதிகளில் இப்படி பார்க்கும் அனைவருக்கும் வணக்கம் சொல்வது வழக்கம் உண்டு – "ராம் ராம் ஜி!" "ராம் ராம் சே!" எனச் சொல்வது பார்த்து நானும் அங்கே செல்லும் நாட்களில் இப்படி தெரிந்தவர் தெரியாதவர் என அனைவருக்கும் வணக்கம் சொல்வதுண்டு. தலைநகர் வாசிகள் இந்தப் பழக்கத்தினை மறந்து விட்டார்கள். பூங்காவில் இப்படி பார்க்கும் அனைவருக்கும் வணக்கம் சொல்வதைப் பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி. இந்தப் பழக்கம் நம் நாட்டிலேயே இருந்திருக்கிறது என்றாலும், வெளிநாட்டவர்கள் இப்படிச் சொல்வார்கள் என்று தான் உதாரணம் காட்டுகின்ற பலர் இங்கே உண்டு.

போலவே இன்னுமொரு பழக்கமும் உண்டு. வீட்டிலிருந்து வரும்போதே, இரண்டு பைகளில் தானியங்கள் கொண்டு வருவார்கள். கூடவே தண்ணீர் குடுவைகள். பூங்காவில் இருக்கும் பறவைகள் அனைத்திற்கும் தானியங்கள் இரைத்து, மண் பாத்திரத்தில் தண்ணீர் ஊற்றுவதையும் வழக்கமாக வைத்திருக்கின்றனர். சிலர் தானியங்களுக்கு பதிலாக கோதுமை மாவு கொண்டு வந்து மரங்களின் அடியில் தூவுவதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள். எறும்புகளுக்கு உணவாக இந்த கோதுமை மாவு போடுவதும் இங்கே வழக்கம் – நம் ஊரில் அரிசி மாவில் கோலம் போடுவது போல, இங்கே கோலம் போடும் வழக்கம் இல்லை என்பதால், நேரடியாக கோதுமை மாவு போடும் பழக்கம். நல்ல விஷயம் தானே.

ஹாஸ்ய யோகா என்ற பெயரில் சத்தமாகச் சிரிப்பவர்கள், உடற்பயிற்சி என்ற பெயரில் கை-கால் அசைப்பவர்கள், ஓடுவது போல நடப்பவர்கள், பாட்டுக் கேட்டுக்கொண்டே அல்லது அலைபேசியில் பேசிக்கொண்டே நடப்பவர்கள் என பல ரகமான மனிதர்களை இங்கே பார்க்க முடியும். ஒரு நாள் பூங்கா அருகில் இருக்கும் சாலை ஒன்றின் ஓரத்தில் ஒரு இளைஞர் தனியாக Shadow Boxing – எதிரே எதிராளி இருப்பது போல பாவனையுடன் குத்துச்சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தார். எதிர் பக்க சாலையில் நடந்து கொண்டிருந்த பெண்ணுக்கு, தனியே குத்துச் சண்டை போடும் இளைஞரைப் பார்த்து அப்படி ஒரு சிரிப்பு! கொஞ்சம் நேரம் சாலை ஓர இருக்கையில் அமர்ந்து வாய்விட்டுச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார். சிரிப்பது நல்லது – எனக்கு ஏனோ "ஊர்ல எல்லோரும் மகிழ்ச்சியுடன் இருக்காங்க போல இருக்கு"ன்னு ரஜினி வேஷ்டி இல்லாம போகும்போது சொல்வாரே அது நினைவுக்கு வர, நானும் சிரித்தபடியே நடந்தேன்.

பிரணாப் முகர்ஜியின் தம்பி போல ஒருவரை தினமும் பார்க்க முடிகிறது – ஓடுவது போலவே நடக்கிறார். ஒரு மூதாட்டியும் அவரது கணவரும் – ஒருவர் கையை மற்றவர் பிடித்தபடி, தினமும் வருகிறார்கள் – நடக்கும்போது மூதாட்டி பேசிக்கொண்டே வருகிறார் – "நீ சொன்னா சரியா தான் இருக்கும்" என்று தலையாட்டியபடியே வரும் அவரது கணவர்! இப்படி இருந்துட்டா பிரச்சனையே வராது! பலருக்கு உடல் பருமன் தான் இப்படி நடை பழக வைக்கிறது. சிலர் மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கியபடி நடந்து வருவதைப் பார்க்கும்போது "எப்படியாவது இந்த உடம்பு குறைஞ்சா நல்லது"ன்னு யோசித்தபடி வருவது தெரியும். ஒரு நாள் மூன்று பெண்கள் – மூவருக்குமே பருத்த உடல்! ஓடிக்கொண்டிருக்கும் போதே, ஒரு பெண், "இதுக்கு மேல் என்னால முடியாதுப்பா, நான் அப்படி உட்கார்ந்துக்கறேன், நீங்க ஓடிட்டு வாங்க!" என்று சொல்ல, மற்ற இருவரும், "ஏய், கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி இளைச்சிடுவியாடி! இன்னும் கொஞ்ச நாள் தான் இருக்கு!" என்று கேட்க, "எல்லாம் இளைச்சிடுவேன்! பார்த்துக்கலாம்!" என்று உட்கார்ந்தார்.

ஒவ்வொரு நாளும், நடக்கும் போது இயற்கையான காற்று, உடலுக்கு ஆரோக்கியம் என நிறைய பாசிட்டிவ் விஷயங்கள் கிடைக்கிறது. கூடவே, இப்படி ஏதாவது விஷயங்களும் கேட்கக் கிடைக்கிறது. அது சரி "நீங்க நடக்கறதுக்குப் போறீங்களா இல்லை இப்படி வம்பு கேட்க போறீங்களா?" அப்படின்னு யாரும் கேட்கறதுக்கு முன்னாடி எஸ்கேப் ஆயிடறேன்.

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்.....

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி