கதம்பம் – மனிதமும் மாவடுவும் – அன்புள்ளங்கள் - பதிவர் சந்திப்பு

மனிதமும் மாவடுவும்:

நேற்று கடைத்தெருவுக்குச் சென்று உறவினருக்காக வடுமாங்காய் தேடி அலைந்தேன். எங்கும் தென்படவில்லை. கிலோ 200 க்கு மேலே விற்பதால் வியாபாரிகள் எடுக்கத் தயங்குகின்றனராம்.

கிளிமூக்கு மாங்காயின் பிஞ்சுகள் மட்டும் ஒருவரிடம் இருந்தது. கிலோ 50 என்று சொன்னார்கள். சரி! இதையாவது வாங்கிக் கொள்ளலாம் என்று பிஞ்சுகளைப் பொறுக்கிப் போட்டேன்.

அப்போது ஒரு பெண்மணி விலை கேட்டு வந்தார். அவரிடம் அந்த கடைக்காரர் விலையைச் சொன்னதும் ஒருத்தர் தான். அதனால கால் கிலோ தருவீங்களா? என்றார். இல்லம்மா! தரமுடியாது! என்று சொல்லி விட்டார்.

அந்தப் பெண்மணி நகர்ந்ததும், கடைக்காரரின் அம்மா "தம்பி பிள்ளைதாச்சியா இருக்கப் போகுதுப்பா!! அப்படி தரமுடியாதுன்னு சொல்லாத" என்று சொல்லி, அந்தப் பெண்மணியை கூப்பிட்டார். வா தாயி! எடுத்துக்கோ என்றார். ஆனாலும் அந்தப் பெண்மணி சென்று விட்டார். அந்த அம்மாவின் முகம் வாடியது.

அப்போது தான் அவர்களின் மறுபக்கமும் எனக்குப் புரிந்தது. விலையை கேட்டுவிட்டு சில நேரங்களில் அப்படியே சென்று விடுகிறோம். ஆனால், அவர்கள் இப்படியும் யோசிக்கிறார்கள் என்று.

அன்புள்ளங்கள்:

நேற்று மாலை வழியில் பார்த்த எனக்குத் தெரிந்த வயதானப் பெண்மணி ஒருவர். அவர் வயது தோழிகளுடன் நடைப்பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்தார்.

ஞாபகமாக என்னைப் பார்த்தவுடன் செளக்கியமா இருக்கறயா?? குழந்தை செளக்கியமா?? எனக் கேட்டு என் கைகளை பற்றி தடவிக் கொடுத்து, "உன் வீட்டை பார்க்கும் போதெல்லாம் நினைச்சுப்பேன், வரணும்னு" ஆனா முடியறதில்லை என்றார்.

பரவாயில்லை, முடியற போது வாங்கோ. உங்க ப்ரெண்ட்ஸையும் அழைச்சிண்டு வாங்கோ. என்று அவர்களுக்கும் அழைப்பு விடுத்தேன்.

அந்த கைகளில் தான் எத்தனை மென்மை!!! அந்த வருடலில் தான் எத்தனை அன்பு!!

திருவரங்கமும் தெப்பக்குளமும்:

ரங்கநாதர் கோவிலின் தெப்பக்குளம் இது. நேற்று தான் தெப்போற்சவம் நடைபெற்றது. நம்பெருமாள் உபயநாச்சியருடன் தெப்பத்தில் காட்சி தந்தார். வறண்டு கிடந்த தெப்பக்குளத்தில் காவிரியிலிருந்து தண்ணீர் வரவழைத்து நிரப்பியிருக்கிறார்கள்.

காய்கறி வாங்கிக் கொண்டு தெப்பக்குளத்தின் வழியே வரும்போது கம்பித்தடுப்பின் வழியே க்ளிக்கியவை.

வடுமாங்காய்:

இந்த வருடம் கண்ணிலேயே தென்படவில்லை. விளைச்சல் குறைவு போல. கிடைத்த ஒரு கிலோ வடுவில் உப்பு, காரம், மஞ்சள், கடுகு அரைத்து சேர்த்திருக்கிறேன். மிளகாய்க்கு பதில் மிளகாய்த்தூளும் சேர்ப்பார்கள். நான் அம்மா செய்த முறையிலேயே அரைத்துப் போட்டிருக்கிறேன். நீண்ட நாட்களுக்குப் பழுதில்லாமல் வர வேண்டும் என்ற பிரார்த்தனையோடு.

பதிவர் சந்திப்பு:

பன்முகத் திறமையாளரான ஆஸ்திரேலியாவைச் சேர்ந்த கீதாவை சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. ஏறக்குறைய ஒரு மாதத்துக்கு முன்பே, தான் தமிழகத்துக்கு வருகை தருவதாகவும், அப்படி வரும் போது என்னையும், ரோஷ்ணியையும் சந்திக்க ஆவலாக இருப்பதாகவும் மெசெஸஞ்சரில் சாட்டிங்கில் தெரிவித்திருந்தார்.

தேதி எதுவும் குறிப்பிடவில்லை. இப்படியிருக்க, நேற்று எதிர்பாராத சந்திப்பாக தன் சகோதரருடன் எங்கள் இல்லத்துக்கு வந்திருந்தார். கோபு சாரை சந்தித்து விட்டு வந்ததாக தெரிவித்தார்.

தன் சகோதரரிடம் என்னவரைப் பற்றியும் மகளின் திறமைகளையும், என்னைப் பற்றியும் பெருமையாக சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.

என் வலைப்பூவில் நான் பகிர்ந்து கொண்ட புத்தக வாசிப்பனுபவங்களைப் பற்றி நினைவு கூர்ந்தார். (இப்போதெல்லாம் வாசிப்பு குறைந்து விட்டது கீதா!) அடுத்ததாக என் சமையல்! சமீபகாலமாக என்னைப் பற்றிச் சொன்னால் என் சமையல் பகிர்வுகள் தான் பரவலாகச் சொல்லப்படுகிறது.

என்னைப் பெற்றவளுக்கு தான் நன்றி சொல்லணும். சிறுவயதிலிருந்தே என்னை அடுக்களை வேலைகளில் ஈடுபடுத்தியிருக்கிறாள். நானும் இதை மகளிடம் செயல்படுத்துகிறேன்.

சரி! எங்கேயோ ஆரம்பித்து தடம் மாறிவிட்டது. கீதாவின் எழுத்தாற்றல் பற்றி நானும் சொன்னேன். அவரின் எழுத்துக்கு முன்னர் நான் சிறு தூசு என்று!!

ரோஷ்ணியின் ஓவியத் திறமையை எக்காரணத்தைக் கொண்டும் விட்டுவிடக்கூடாது என்றும், சுலபமாக அவள் வரைந்து விடுவதாகவும், அவளின் ஓவியங்களில் அவளுக்கென்று தனி பாணி இருப்பதாகவும், இதை அவளிடம் தெரிவிக்கும்படி சொன்னார்.

சற்றே உரையாடி விட்டு எந்த உபசரிப்பையும் ஏற்றுக் கொள்ளாமல் கிளம்பி விட்டார். என்னவரிடமும் அலைபேசியில் அழைத்து பேசவைத்தேன்.

தன்னுடைய நேர நெருக்கடியிலும் எங்கள் இல்லம் தேடிவந்து சந்தித்தது மனதை நெகிழ்த்தியது. இப்படியாக இனியதொரு தோழியை சந்தித்து பேசும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. புத்துணர்வு கிடைத்தது.

தமில் என் மூச்சு:

தமிழ்மக்களிடம் தமிழ் சிக்கி சின்னா பின்னமாகிறது. தொலைக்காட்சியில், நாளிதழ்களில், சுவரொட்டிகளில், கடைகளின் பதாகைகளில் என எங்கும் கொலை.

இன்று செய்திச் சேனல் ஒன்றில் கூடாரமான - கூடாராமான என்றாகி விட்டது.

சுவரொட்டி ஒன்றில் முதலாம் ஆண்டு நினைவாஞ்சலி என்பதில் முதலாம் - முதாலம் என்றாகி விட்டிருந்தது.

இதை விட சென்ற வாரம் பேருந்தில் நானும் மகளும் திருச்சியின் தில்லை நகர் வழியாக உறையூர் வரை சென்று வந்தோம். அப்போது மகள் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு வந்ததில், "அம்மா முதுகுத்துண்டு என்று போட்டிருந்தது என்றாள்".

துணிக்கடையாக இருக்கும் என்றேன். பக்கத்துல எலும்பு, மூளை என்றெல்லாம் போட்டிருக்கே என்றாளே பார்க்கலாம்! சிரித்து மாளலை. முதுகுத்தண்டு - முதுகுத்துண்டாகி விட்டது.

ரோஷ்ணி கார்னர்:

மகள் எடுத்த புகைப்படங்கள் இரண்டு….

உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டத்தில் சொல்லலாமே!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்....

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்