நிழல் யுத்தம் - நடமாடும் ரேடியோ - நடை நல்லது - பகுதி பதினேழு

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

இதற்கு முன்னர் வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

******

நடை நல்லது வரிசையில் இதோ இன்றைக்கு அடுத்த பகுதி! பதிவுகளுக்கு முகநூலிலும் இங்கேயும் நீங்கள் அனைவரும் தரும் ஆதரவிற்கு மனம் நிறைந்த நன்றி. என்னதான் முகநூலில் ஒவ்வொரு தினமும் நடை நல்லது என்ற தலைப்பில் இந்த விஷயங்களை பகிர்ந்து கொண்டேன் என்றாலும், இங்கே, வலைப்பூவில் பகிர்ந்து கொள்வதில் இருக்கும் மகிழ்ச்சி அங்கே இல்லை என்பது என் எண்ணம்.  எனக்கான சேமிப்பாகவும், முகநூலில் இல்லாதவர்கள் படிக்க வசதியாகவும், நடை நல்லது பதிவுகள் இங்கேயும்!

நிழல் யுத்தம் - 8 அக்டோபர் 2024:

நடைப்பயணத்தின்போது பல வித கதாபாத்திரங்களை சந்திக்க முடிகிறது. ஒரு விதத்தில் அப்படியான சந்திப்பு எழுத்துப் பொருளாகவும் அமைந்துவிடுகிறது. சிலர் நல்ல எடுத்துக்காட்டாக அமைய, ஒரு சிலர் இப்படி இருக்கக்கூடாது என்பதற்கு உதாரணமாக இருக்கிறார்கள்.  ஒவ்வொரு நாளும் விதம் விதமான கதாபாத்திரங்களை சந்திக்க நேர்கிறது. பார்க்கும் அனைவருமே ஏதோ ஒரு விதத்தில் நமக்கு எதையோ சொல்லிவிட்டுச் செல்கிறார்கள். அதனை கவனிக்கும் விதத்தில் கவனித்தால் நமக்கும் விஷயம் கிடைக்கத்தான் செய்கிறது.  

உதாரணத்திற்கு ஒரு கதை மாந்தரை இன்றைக்கு பார்க்கலாம்… காலை 07.00 மணிக்கு நான் நடந்து கொண்டிருந்தபோது பக்கவாட்டில் இன்னுமொரு நபர் நடந்து கொண்டிருந்தார்.  கைகளை மேலும் கீழும் ஆட்டியபடி தனக்குத்தானே பேசிக்கொண்டே நடந்தார்.  எங்கள் இருவரது நடையும் ஒரே வேகத்தில் இருக்க, அவர் பேசுவதை என்னாலும் தொடர்ந்து கேட்க முடிந்தது. ஒரு வேளை நீலப்பல் காதில் மாட்டிக்கொண்டு பேசுகிறாரோ எனப்பார்த்தால் அப்படி ஏதும் இல்லை. தனக்குத்தானே பேசிக்கொள்கின்றார் என்பது உறுதியாயிற்று.  அவர் பேசுவதைக் கவனிக்க காரணமாக இருந்தது அவரது வாயிலிருந்து உதிர்ந்த வார்த்தைகள் - “நானும் எவ்வளவு வேலை தான் செய்யறது… சொல்ற வேலையை எல்லாம் செய்யறேன்… எல்லா வேலையையும் என்னையே செய்யச் சொன்னா என்னதான் பண்ணறது…?”  யாரை குறை சொல்கிறார் என்பதும் கேள்விக்குரிய விஷயமே!

என்னை விட சற்றே வயது அதிகம் உடையவர் என்பதால், அவருடைய அம்மா/அப்பா பற்றிய குறையாக இருக்காது என்று தோன்றுகிறது. மகன்/மகள், மருமகள்/மருமகன் பற்றிய குறையாக இருக்கலாம்! அப்படியில்லை என்றால் அவரது மனைவி பற்றிய குறையாக இருக்கலாம்!  நேரில் சொல்ல முடியாததை எல்லாம் இப்படி நடைப்பயிற்சியின் போது நிழல் யுத்தமாக செய்து கொள்கிறார் போலும்! பாவம்.  நேரடியாக சொல்வதில் சில பிரச்சனைகள் இருக்கலாம், இல்லை ஒரு சில முறை முயன்று பின்விளைவுகள் மோசமாக இருந்ததால் இப்படி தனிமையில் நடக்கும்போது உரக்க புலம்பி தன்னுடைய மனக்கிலேசங்களை போக்கிக் கொள்கிறார் என்றே தோன்றியது. தொடர்ந்து அவர் பேசிக்கொண்டே இருந்த அனைத்துமே நிழல் யுத்தமாகவே இருந்தது.  அவருடன் தொடர்ந்து சில அடிகள் நடந்தபோது எனக்கே அவரது நிழல் யுத்தம் கேட்க பாவமாக இருந்தது. 

தொடர்ந்து அவரது பேச்சைக் கேட்க, எனக்கும் ஒரு மாதிரி இருந்ததால், எனது நடையின் வேகத்தைக் கொஞ்சம் அதிகமாக்கி, அவருக்கும் எனக்கும் இடைவெளியை அதிகமாக்கி அவரது குரல் காதில் விழுவதை தடுத்துக் கொண்டேன். காதில் அவரது குரல் கேட்கவில்லை என்றாலும், அவர் குரல் ஏற்படுத்திய தாக்கம் மனதில் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது. அவருடைய நிழல் யுத்தம் குறித்த எண்ணங்கள் மனதில் ஓடியபடி இருந்தது. பல குடும்பங்களில் இப்படியான நிழல் யுத்தம் மட்டுமே நடக்கிறது. இந்தப் பிரச்சனைகளையும் பேசித் தீர்த்துக் கொள்ள முடிவதில்லை.  நேரடியாக பேசி, சொல்ல முடியாத விஷயங்களை இப்படித் தனக்குத்தானே பேசிக்கொள்ள முடிந்த சமயங்களில் பேசி, மனதை ஒப்பேற்றிக் கொள்வதாகவே இருக்கிறது.  நாளாக நாளாக எல்லா சமயங்களிலும் இப்படி தனியாக பேசுவது ஒரு மன நோயாகவே கூட மாறி விடும் அபாயம் இருக்கிறது.   

இப்படியான எண்ணங்களுடன் எனது நடை தொடர்ந்தது. இன்றைய நாளின் நிழல் யுத்தம் குறித்த உங்கள் சிந்தனைகளையும் பின்னூட்டம் வழி பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன்.

******

நடமாடும் ரேடியோ - 9 அக்டோபர் 2024:

ஒரு நடை நல்லது பகிர்வில் நிழல் யுத்தம் புரிந்த மனிதரை பார்த்தோம் என்றால் இன்று வேறு ஒரு கதை மாந்தர்.  ஒவ்வொரு நாளும் நடையின் போது இவரை பார்க்க நேர்ந்துவிடுகிறது.  காலையிலேயே குளித்து முடித்து டிப் டாப் ஆக Pant, Shirt, தோளில் ஒரு ஜோல்னா பை சகிதம் நடக்க வந்துவிடுகிறார்.  நடைக்கு நடையும் ஆச்சு, அப்படியே வீட்டுக்குத் தேவையான பொருட்களை வாங்கி பையில் போட்டுக்கொண்டு போகவும் முடியும் என்பதே இவரது நடைக்கு காரணமாக இருக்கிறது.  கைகளில் வரிசையாக கட்டியிருக்கும் விதம் விதமான கயிறுகள், மணிகள், நெற்றியில் விபூதி பட்டை, கழுத்தில் ருத்திராட்ச கொட்டை என பார்க்கும்போதே Devotion Deer (பக்திமான்) ஆக இருக்கிறார்.  இவரை கவனிக்க நேர்ந்ததற்கு காரணம் மேலே சொன்ன அடையாளங்கள் மட்டுமல்ல. அதற்கு பிரதான காரணம் அவரது ஜோல்னா பையிலிருந்து வந்த ரேடியோ சத்தம். வேறு எங்கேயிருந்தோ ரேடியோ சத்தம் கேட்கிறதோ என முதலில் நினைத்தாலும், தொடர்ந்து சில நாட்களாக கவனித்ததில் ரேடியோ அவரது ஜோல்னா பையிலிருந்து தான் ஒலிக்கிறது என்று தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது. 

ரேடியோவில் நல்ல சத்தமாக FM மூலம் பாட்டு கேட்டுக்கொண்டே நடந்து, ஒரு நடமாடும் ரேடியோவாக உலா வருகிறார்.  நடுநடுவே, தனது அலைபேசியை கையில் வைத்துக் கொண்டு சாலையில் நின்று எதையோ பார்க்கிறார். பிறகு நடை.  சில நிமிடங்கள் கழித்து, நின்று அலைபேசி நோண்டல், பிறகு நடை என இப்படியே தொடர்கிறது இந்த நடமாடும் ரேடியோ மனிதரின் நடை. ஒரு நாள் வாழைப்பழ கடைக்காரர் (இவர் குறித்தும் ஒரு நாள் எழுதலாம்!) அருகே பார்க்க முடிந்தது என்றால் இன்னொரு நாள் தெருவில் நின்று அலைபேசியை நோண்டியபோது பார்க்க நேர்ந்தது.  தொடர்ந்து சந்தித்துக் கொண்டே இருந்ததில் அவரைப் பற்றிய சில விஷயங்களை தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது.  வாழைப்பழம் வாங்கும்போது ஒரு பெண்மணி, கடைக்காரரிடம் “அண்ணே, இது என்ன பழம், அது என்ன பழம்?” என்று வாழையின் வகை குறித்து கேட்க, நடமாடும் ரேடியோ மனிதர் சொன்ன பதில் - “இது ஒரு மரத்துல வந்தது, அது வேற மரத்துல வந்தது!” என்கிறார் சிரித்தபடி… கடைக்காரரும் சிரித்தபடியே, “இது பூவன் பழம் மா, அது கற்பூரவல்லி” என்றார்.  எத்தனை முறை பார்த்தாலும் இந்த வாழையின் வகைகள் எனக்கும் புரிவதில்லை - செவ்வாழை தவிர்த்து!

இப்படி தெருவில் நடக்கும்போது ரேடியோ கேட்டுச் செல்வது, அதுவும், Loudspeaker போன்று சப்தமாக கேட்பது என்ன design என்று புரிவதே இல்லை.  வீட்டுக்குள் சப்தமாக வைத்து கேட்பதே கூட இப்போதெல்லாம் பிடிப்பதில்லை.  குறைவான ஒலியில் கேட்பதே காதுக்கும் இசைந்ததாக இருக்கிறது. ஆனால் இவர் போன்றவர்களோ, தானும் சப்தமாக கேட்பதோடு, ஊரில் உள்ள அனைவருக்கும் கேட்கும்படி வைத்து நடக்கிறார்கள்.  தில்லியில் பல இளைஞர்கள் பூங்காக்களில் இப்படி உலா வருவதை பார்த்திருக்கிறேன்.  சரி, அவர்களாவது இளைஞர்கள்… இவரோ முதியவர்…  ஒரு வேளை தனக்கு காது கேட்காது என்பதற்காக, ஊரில் உள்ள எவருக்குமே காது கேட்காது என்று முடிவு செய்துவிட்டாரோ என்று தோன்றியது.  ஒரு நாள் அவர் அருகே நடந்தபோது, இதைக் கேட்டுவிட வேண்டும் என்று மனது துடித்தாலும், அவரது ரேடியோ பெட்டியிலிருந்து வந்த பாட்டின் வரிகள், என் மனதை மாற்றிக்கொள்ள வைத்தது… அந்தப் பாட்டு - “என்கிட்ட மோதாதே… நான் ராஜாதி ராஜனடா!” 

சிரித்தபடியே எனது நடை தொடர்ந்தது. இன்றைய நாளின் நடமாடும் ரேடியோ மனிதர் குறித்த உங்கள் சிந்தனைகளையும் பின்னூட்டம் வழி பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன்.

மேலும் நடப்போம்…… மேலும் பேசுவோம்……

*******

இன்றைய பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லி

15 நவம்பர் 2024