ஒரு திருமணமும் அதன் விபரீத விளைவும்

வட இந்திய மாநிலங்களில் ஒரு பழக்கம் உண்டு – குறிப்பாக ஹரியானா, உத்திரப் பிரதேசம், பீஹார் போன்ற மாநிலங்களில் இப்பழக்கம் வெகு சாதாரணம். என்ன பழக்கம்?

ஒரு குடும்பம் – ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் திருமணம் செய்து வைக்கிறார்கள். அந்த ஆண் பெண்ணுடன் குடும்பம் நடத்தி, பிள்ளைகள் பெற்று சில ஆண்டுகள் கழித்து இறந்து விட்டால், வீட்டில் இருக்கும் வேறு ஒரு ஆணுக்கு, அது அந்த ஆணின் தம்பியாக இருக்கலாம், அல்லது அண்ணன் மகனாக இருக்கலாம், சில சமயம் இறந்த ஆணின் அப்பாவாகக் கூட இருக்கலாம், விதவையான பெண்ணுடன் மீண்டும் திருமணம் செய்து வைத்து விடுவார்கள். அதற்கு இந்தப் பகுதி மக்கள் சொல்லும் காரணம் – வேறு எந்த ஆணும் இந்தப் பெண்ணை கஷ்டப்படுத்த மாட்டார்கள், திருமணம் ஆன பெண் என மரியாதையுடன் நடத்துவார்கள் என்பது தான். சில வீடுகளில் கணவன் இருக்கும்போதே கூட வீட்டிலுள்ள மற்ற ஆண்களும், அப்பெண்ணை பயன்படுத்திக் கொள்ளும் அவலமும் ஹரியானாவில் உண்டு.

பல சமயங்களில் இந்த மாதிரி திருமணம் செய்து வைப்பது விபரீத முடிவைத்தர வாய்ப்புண்டு. ஆனாலும், கிராமப் பஞ்சாயத்தார், அல்லது வீட்டின் மூத்தவர்கள் சொல்லி விட்டால், அப்பெண்ணால் வேறு ஏதும் செய்ய முடியாது. விருப்பம் இருக்கிறதோ, இல்லையோ திருமணம் நடந்தே தீரும். பாதுகாப்பிற்காக மறு திருமணம் என்று சொன்னாலும், அப்பெண்ணை, இது நாள் வரை அண்ணியாக, மருமகளாக, சித்தியாக நினைத்து வந்தவரை, மனைவியாக பார்க்க ஆரம்பித்து விடுவார்கள். இதற்கு சமூகத்தில் அனுமதியும் இருப்பது கொடுமை. சமீபத்தில் இப்படி ஒரு நிகழ்வு பீஹாரில்! அது பற்றி படித்த போது மிகவும் வேதனையாக இருந்தது. வேதனை தந்த அந்த நிகழ்வு, என்ன நிகழ்வு?

திருமணம் ஆன ஒரு ஆணும் பெண்ணும் பீஹாரில் வாழ்ந்து வந்தார்கள். திருமணம் ஆன அந்த ஆணுக்கு நிறைய வயது வித்தியாசத்தில் ஒரு சகோதரன். ஆணின் அம்மாவும் இறந்திருக்க, அவரது மனைவி தான் அந்த சகோதரனை வளர்த்து ஆளாக்குகிறார். இப்படி இருக்கையில், ஒரு தொழிற்சாலையில் வேலை செய்யும் மூத்த சகோதரன் விபத்தில் இறந்து போகிறார். தொழிற்சாலையிலிருந்து ஒரு லட்ச ரூபாய் நஷ்ட ஈடாகக் கிடைக்கிறது. அந்த பணத்தினை, ஆணின் அப்பாவே வைத்துக் கொள்கிறார். கணவனை இழந்த பெண்ணும் அங்கேயே இருக்கிறார். ஆனால், விதவையான பெண்ணின் தந்தைக்கு இதில் கொஞ்சம் விருப்பமில்லை. அவர் இறந்தவரின் அப்பாவிடம் சில நிபந்தனைகளைச் சொல்கிறார்.

தொழிற்சாலையில் கொடுத்த ஒரு லட்சம் ரூபாயையும் பெண்ணிடம் கொடுத்து, அவரை தந்தை வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்க வேண்டும். அப்படி இல்லை என்றால், இறந்தவரின் சகோதரனுக்கு திருமணம் செய்து வைக்க வேண்டும் – என்பது தான் அந்த நிபந்தனை.  ஒரு லட்ச ரூபாயை இழக்கத் தயாராக இல்லாததால், தனது சம்பந்தி சொன்னது போல, தனது 15 வயது மகனை, அப்பெண்ணுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்க முடிவு செய்கிறார். தனது தாயைப் போல இருந்த அண்ணியைத் தான் திருமணம் செய்து கொள்ள முடியாது என்று எவ்வளவோ சொல்லியும் கேட்காத அவரது தந்தை திருமணத்தினை முன்னின்று நடத்துகிறார். இரண்டு தந்தையர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி. ஒரு லட்சம் போகவில்லையே என்று ஒருவர் மகிழ, தனது மகள் புகுந்த வீட்டிலேயே இருப்பார் என மற்றவர்க்கு மகிழ்ச்சி.

ஆனால் அந்த 15 வயது சிறுவனின் நிலை பரிதாபமானது. கணவனை இழந்த அந்தப் பெண்ணின் நிலையும் தான். இருவருக்குமே விருப்பமில்லாத ஒரு திருமணம். சிறுவனால் அந்த நிலையைப் பொறுத்துக் கொள்ள இயலவில்லை. திருமணம் ஆன அன்று மாலையே தற்கொலை செய்து கொள்கிறான் அச்சிறுவன். காலையில் திருமணம், மாலையில் மரணம்! என்னவொரு கொடுமை.  பணத்திற்காக இப்படி ஒரு ஏற்பாடு – அதுவும் மரணத்தில் முடிந்திருக்கிறது.  என்னதான் பால்ய விவாகம் அழிந்து விட்டது என அரசாங்கங்கள் சொன்னாலும், இன்னமும் நமது வட மாநில கிராமங்கள் பலவற்றில் இம்மாதிரி நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.

பணத்திற்காக தனது சொந்த மருமகளையே திருமணம் செய்து கொள்வாரா அல்லது அந்தப் பெண்ணை பணத்துடன் அவரது வீட்டிற்குத் திருப்பி அனுப்புவாரா என்பதை பொறுத்திருந்து தான் பார்க்க வேண்டும். ஒரு சிறுவனின் உயிர் பறிக்கப்பட்டது தான் மிச்சம். அந்தப் பெண்ணின் நிலையும் பரிதாபகரமானது. இனிமேல் என்ன நடக்கும் என்பதை யார் அறிவார்!

பாரதம் முன்னேற்றப் பாதையில் சென்று கொண்டிருக்கிறது, நிறைய மாற்றங்கள் வந்துவிட்டன என்று சொன்னாலும், பல கிராமங்களில் நிலை இதைவிட அடிமட்டத்திலேயே தான் இருக்கிறது. வல்லரசு ஆகும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை என்று பெரும்பாலானவர்கள் சொல்லிக் கொண்டிருக்க, இன்னமும் கீழேயே தான் இருக்கிறது நம் தேசத்தின் பல கிராமங்கள்….  

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

அலைபேசி மூலம் தமிழ்மண வாக்களிக்க....