கதம்பம் – பொங்கல் கோலம் – தமிழகத்தில் குளிர் – திருவரங்கம் தோசைக்கல் – முருங்கைக்கீரை அடை – ரஜினி மக்கள் மன்றம்

தமிழகத்தில் குளிர்:

தலைநகரின் குளிருக்குப் பழக்கப்பட்ட எனக்கு, தமிழகத்தில் இருப்பவர்கள் டிசம்பர்-ஜனவரி மாதங்களில் இருக்கும் குளிர் அதிகம் என்று சொல்லும்போது ”அட இது என்ன பெரிய குளிர்” என்று தோன்றும்! தில்லியின் குளிர், பனிப்பொழிவு அதிகம் இருக்கும் இடங்களில் இருப்பவர்களுக்கு, இது ஒன்றுமே இல்லை என்று தோன்றுவது போலவே! தமிழகத்தில் இருக்கும் மிதமான குளிருக்கே பலரும் ஸ்வெட்டர், மஃப்ளர், குரங்கு குல்லாய் என இருப்பதைப் பார்த்தால் கொஞ்சம் வேர்த்தது! திருச்சி N.S.B. சாலையில் இருந்த கடையில் பொம்மைக்கு பட்டுப்பாவடை-தாவணியும் குரங்கு குல்லாயும் அணிவித்து இருந்தார்கள்! ரொம்ப குளிர் ஜாஸ்திப்பா!

 

பொங்கல் கோலங்கள்

பொங்கல் ரெடியாகிட்டு இருக்கு..... வாங்க வாங்க...

பொங்கல் வாழ்த்துகள்....

பொங்கல் வாழ்த்துகள்....

பொதுவாக பொங்கல் சமயத்தில் தமிழகத்தில் இருந்தால் கையில் கேமராவுடன் பொங்கல் கோலங்களை புகைப்படம் எடுக்கச் செல்வது வழக்கம் – மகளும் கூடவே வருவார். இந்த முறை ஏனோ எடுக்கச் செல்லவில்லை. சாதாரணமாக வெளியே உலா வந்தபோது கோலங்களை பார்த்து ரசித்ததுடன் சரி.  மொபைலில் எடுத்த ஒன்றிரண்டு கோலங்களின் புகைப்படங்கள் மட்டும் இங்கே…..

திருவரங்கமும் தோசைக்கல்லும்

தோசைக்கல் இங்கே, மாவு எங்கே?....

திருவரங்கம் கோவிலுக்குள் கிடைக்கும் தோசைக்கல் ரொம்பவே பிரபலம். சரியாக நான் புறப்படும் நாளன்று தலைநகர் தில்லியிலிருந்து நண்பரின் அழைப்பு – “புறப்பட்டாச்சா? எனக்கு Flat-ஆ இருக்கும் தோசைக்கல் வேணும். கண்டிப்பா வாங்கிட்டு வர… ஊத்தப்பம் செய்யணும், குழிவான கல்லுல சரியா வராது….” என்று நளமஹாராஜாவிடம் இருந்து! அதற்காகவே கோவிலுக்குச் சென்று எப்போதும் வாங்கும் கடைக்காரரிடம் சென்று பேசி வாங்கினேன். இங்கே கிடைக்கும் தோசைக்கல் இரயில் தண்டவாளத்தில் செய்யப்படுபவை! மிகவும் தரமானவை. ”நன்கு தடிமனான கல்லாக வாங்கிக் கொண்டால் தலைமுறைக்கே வரும்!” As per the Shopkeeper! என்னிடமும் அப்படி திருவரங்கத்தில் வாங்கிய தோசைக்கல் தான் இருக்கிறது! இந்த நான்-ஸ்டிக் சமாச்சாரமெல்லாம் உடம்புக்கு நல்லதில்லைங்கோ”! கடைக்காரர் சொன்ன இன்னுமொரு விஷயம் – “அமெரிக்காவுக்கே இங்கே இருந்து தோசைக்கல் எடுத்துட்டு போறாங்க” சார்!

மணீஸ் கஃபே - முருங்கைக்கீரை அடை:

முருங்கைக்கீரை அடை...

திருவரங்கத்தில் ராஜகோபுரத்திலிருந்து கோவிலுக்குப் போகும் பாதையில் இருக்கும் ஒரு சிறிய உணவகம் மணீஸ் கஃபே. 1983-இல் ஆரம்பிக்கப்பட்ட உணவகம். இன்றைக்கும் கடை நடத்துகிறார்கள். தினம் தினம் ஏதாவது ”இன்றைய ஸ்பெஷல்” என எழுதி வைத்திருப்பார்கள். பெரும்பாலும் பார்த்தபடி செல்வதோடு சரி. இந்த முறை சென்றபோது முருங்கைக்கீரை அடை எனப் பார்க்க, நேரே உள்ளே சென்றுவிட்டோம். முருங்கை அடை, முறு முறு ரவா தோசை, நாட்டு வெல்லம் போட்ட காஃபி என திவ்யமான உணவு. பாசத்துடன் ஒரு பெண்மணி பரிமாற இன்னும் சுவை கூடியது. கை கழுவ உள்ளே போன இடத்தில் பார்த்தால், 1983-ஆம் ஆண்டு விலைப்பட்டியல் கண்ணில் பட்டது. அவர்கள் அனுமதியோடு புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டேன்! எவ்வளவு விலை குறைவு என நீங்களே பாருங்களேன்! திருவரங்கம் சென்றால் ருசிக்க வேண்டியது நிறைய உண்டு – அவற்றில் ஒன்று இங்கே உணவு!

ரஜினி மக்கள் மன்றம்:

திருவரங்கத்தில் பெரும்பாலான கடைகளில் மேற்கண்ட விளம்பரம் காணப்படுகிறது – “ரஜினி மக்கள் மன்றத்தில் உறுப்பினராகச் சேர இங்கே அணுகவும்!” எல்லாம் விளம்பர மயம்! நிறைய இடங்களில் வானளாவிய ரஜினி பதாகைகள் – தைப்பூசத்திற்கு வந்திருக்கும் பக்தர்களை வருக வருக என வரவேற்கிறோம் என ஒரு பதாகையில் ரஜினி கைக்கூப்பியபடி – கோபுரத்தின் உயரத்திற்கு ஈடாக வைத்திருந்தார்கள்.  என்று தணியும் இந்த சினிமா மோகம்!

செல்ஃபி புள்ள – சாம்பாரில் முக்கிய பன்:

இந்த முறை சென்னையிலிருந்து தில்லி வந்த போது ஜெட் ஏர்வேஸ்-இல் முன்பதிவு செய்திருந்தேன். வந்து பார்த்தால் International Flight – Boing! 2 – 4 – 2 என சீட் அமைப்பு. Boarding Pass வாங்கும்போது, அந்த யுவதி, “We are going fully packed Sir…  Would you like to upgrade from Economy to Executive by paying just 11500 rupees extra?” என்றார்! புன்னகையுடன் மறுத்தேன்! அப்படி Executive Class-ல் பயணிக்க நினைத்திருந்தால் முன்னரே பதிவு செய்திருப்பேனே! உள்ளே சென்றபோது பார்த்தால், முக்கால் வாசி இடங்கள் காலி! இதுவும் வியாபார யுக்தி!

பெரும்பாலானவர்களுக்கு International Flight-ல் முதல் பயணம் போலும்! ஒரே செல்ஃபி மயம்! சரி நாமும் ஒன்று எடுத்துக் கொள்வோம் என எடுத்துக் கொண்டேன்! வழக்கம்போல, புன்னகையுடன் வந்த கபோம் என்ற பெண், “வெஜ்-ஆ, நான்-வெஜ்-ஆ?” என்ற கேள்வி கேட்க, வெஜ் என்றேன்! வந்தது சாம்பார்/Dhதாலில் முக்கிய வடை அளவு பன், ஒரு புளிப்பு [புளி] மிட்டாய், 10 ரூபாய் Kitkat மற்றும் தேநீர்! இவங்க “Free Meals” என்று சொல்லி இப்படிக் கொடுப்பதற்கு கொடுக்காமல் இருப்பது நலம்! வடிவேலு மாதிரி “ஆணியே புடுங்க வேண்டாம்…” என்று சொல்ல நினைத்தேன் – சொல்லவில்லை!

கல்லூரி ஆட்டோ கிராஃப்:

கல்லூரி நண்பர்களின் ஒரு WhatsApp குழு இருக்கிறது. அதில் கல்லூரி முடிவில் வாங்கிய ஆட்டோகிராஃப் பக்கங்களை பகிர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். நானும் அப்படி ஒன்று வாங்கினேனே எனத் தேடினால் கிடைத்தது – எங்கள் பிரிவில் 47 பேர் – 37 பெண்கள் 10 ஆண்கள்! ஆனால் நான் ஆட்டோகிராஃப் வாங்கியது வெறும் மூன்று பேரிடம் மட்டுமே – இரண்டு ஆண்கள், ஒரே ஒரு பெண்! மற்றவர்களிடம் ஏன் வாங்கிக் கொள்ளவில்லை என யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்! நீங்கள் வாங்கி இருக்கிறீர்களா? இன்னமும் அந்த ஆட்டோகிராஃப் புத்தகத்தினை வைத்திருக்கிறீர்களா? சொல்லுங்களேன்!

உங்கள் கருத்துகளை பின்னூட்டத்தில் சொல்லலாமே!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்....

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.