தீபாவளி – அன்றும் இன்றும் – ஆதி வெங்கட்

அன்றைய பண்டிகைகளுக்கும் இன்றைய பண்டிகைகளுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது. நம் அம்மா, அப்பா கொண்டாடியதில் பாதி நாம் கொண்டாடினோம் என்றால் நம் பிள்ளைகள் அதற்கும் குறைவு.

அன்று மகளிடம் என் சிறுவயதில் அப்பா அம்மாவோடு கொண்டாடிய தீபாவளி பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். தீபாவளிக்கு தீபாவளி மட்டுமே புதுத்துணி. அப்பாவுக்கு எவ்வளவு பணத்தட்டுபாடு இருந்தாலும் எங்களுக்கு புத்தாடை எடுத்துத் தந்து அழகு பார்ப்பார். ஆனால் அவர் புதுசு உடுத்திக் கொள்ளமாட்டார்.

அம்மா ஒரு வாரம் முன்பிருந்தே மண்ணெண்ணெய் ஸ்டவ்வை ஹாலில் வைத்துக் கொண்டு பலகாரங்கள் செய்ய ஆரம்பிப்பார். குழந்தைகள் சில நாட்கள் வைத்து சாப்பிடட்டுமே என்று பார்த்து பார்த்து செய்வார். ஆனால் மாலை தேநீரோடு தான் சாப்பிட கிடைக்கும். இடையில் எல்லாம் கிடைக்காது!

பட்டாசு லிஸ்ட் கொடுத்ததும் அப்பா எங்களை கேட்டு டிக் செய்ததை, அம்மா 100 ரூபாய்க்கு ஒரு பெரிய ஒயர்க்கூடையில் வாங்கி வருவார். அவை மூன்று பாகங்கள் போடப்படும். தம்பிக்கு, எனக்கு, கார்த்திகை பண்டிகைக்கு. வெடிகள் எல்லாம் தம்பிக்கு, மத்தாப்பு, தீப்பெட்டி எனக்கு.

புத்தாடைகள் வாங்கிய பின் அதை அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் காண்பித்து பெருமைப்பட்டுக் கொள்வார்கள். இது ஒருவகை சந்தோஷம் தரும் விஷயம். எங்க வீட்டுல உங்கள விட விலை கூடுதலாக எடுத்திருக்காங்க என்று சொல்லிக்கணும்.

வாழ்த்து அட்டைகள் அனுப்பப்படும். அதில் அவரவர் கையெழுத்தில் அன்புப் பரிமாற்றங்கள் இருக்கும்.

இப்போது அப்படியல்லவே!!! எப்போது வேண்டுமானாலும் புதுத்துணி எடுத்துக் கொள்ளலாம். நினைத்த போதெல்லாம் பலகாரங்களை கடையில் வாங்கி சாப்பிட்டுக் கொள்ளலாம்.

என்ன இருந்தாலும் அன்று காத்திருந்து கிடைத்ததில் தான் சுகமும், சந்தோஷமும் இருக்கு என்று தான் நினைக்கிறேன். நீங்க என்ன நினைக்கிறீர்கள்? பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன்.

நேற்றைக்கு எங்கள் குடியிருப்புத் தோழி ஒருவர் பால்கனியில் அப்புறமா வாங்கப்பா! புடவை பார்க்கலாம் என்றார். அவர்கள் கிராமப் பின்னணி கொண்டவர்கள். இந்த விஷயம் என்னைப் பின்னோக்கி அழைத்துச் சென்று விட்டது.

மீண்டும் வேறு ஒரு பகிர்வுடன் சந்திப்போம்…. சிந்திப்போம்….

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்