காஃபி வித் கிட்டு – சாக்லேட் கேக் - இப்படி நடந்தால்… - மன அழுக்கினை விலக்குவோம் – சுஜாதாவின் மாயா

காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 11

சாப்பிட வாங்க – சாக்லேட் கேக்:

சமீபத்தில் தமிழகம் வந்தபோது விஸ்தாரா இயக்கும் விமானத்தில் தான் வந்தேன். மாலை 08.00 மணிக்கு விமானம் – பொதுவாகவே தில்லி – சென்னை விமானங்களில், ஏர் இந்தியா, விஸ்தாரா மற்றும் ஜெட் ஏர்வேஸ் விமானங்களில் உணவு வழங்குவார்கள் – மற்றவற்றில் காசு கொடுத்து வாங்கிக் கொள்ளலாம். பெரும்பாலும் இந்த உணவு எனக்குப் பிடிப்பதில்லை. இந்த முறை விஸ்தாராவில் கொடுத்த உணவு நன்றாகவே இருந்தது. டெசர்ட் என்ற வகையில் கொடுத்தது தான் சாக்லேட் கேக். ரொம்பவே நன்றாக இருந்தது. சிறிய கப்பில் கொடுத்தார்கள். சாப்பிட்ட பிறகு, விமானப் பணிப்பெண்ணிடம் “வெட்கத்தினை விட்டு” இன்னும் ஒன்று தர முடியுமா எனக் கேட்க நினைத்தேன்! பின் வரிசை பிரயாணி ஒருவரின் குழந்தையைக் கொஞ்சிய விமானப் பணிப்பெண், குழந்தைக்கு ஒரு கேக் அவராகவே தந்தார் – குழந்தையாகவே இருந்திருந்தால் எனக்கும் கிடைத்திருக்குமே என்று தோன்றியது – அப்போதைக்கு மட்டுமாவது, கேக் கிடைப்பதற்காகவாது, நம்மை குழந்தையாக மாற்றிவிடக்கூடாதா இந்தக் கடவுள் என நினைத்தேன்!! சில விஷயங்கள் நமக்குப் பிடித்ததாய் இருக்கும் போது இப்படித்தான் ஏங்குகிறது இந்த பாழ்மனம்…..

பேசியே கொன்ற பயணிகள்:

விஸ்தாரா – சென்னை நோக்கிய பயணத்தில், பேசியே கொன்ற பயணிகள் இருவர் பற்றி பார்க்கலாம். இருவரும் ஏதோ மருந்துகள் தயாரிக்கும் தனியார் நிறுவனத்தில் பணிபுரிபவர்கள். தனித்தனியாக இருந்த இருக்கைகள் – எனக்குப் பின்பக்கத்தில் இருந்தவர், அவர் அருகே இருந்தவரை நண்பரின் இருக்கைக்கு அனுப்பி வைத்த பிறகு இருவரும் சேர்ந்து அமர்ந்து கொண்டதில் ஆரம்பித்தது தலைவலி. தலைநகரில் விமானத்தில் அமர்ந்ததிலிருந்து ஆரம்பித்தது அவர்கள் உரையாடல். சென்னையில் விமானம் தரையிறங்கும் வரை நிற்கவில்லை அவர்கள் பேச்சு. இரவு முழுவதும் திருச்சி நோக்கிய பயணம் இருக்கிறது – தூங்குவது முடியாத விஷயம் என விமானத்தில் தூங்க நினைத்த எனக்கு பெருந்தொல்லையாக இருந்தது அவர்கள் பேச்சு. நல்ல விஷயமாக இருந்தாலும் ஏதோ கேட்கலாம் – பெரும்பாலும் அடுத்தவர்களை புண்படுத்தும் விஷயம் தான் பேசினார்கள். பொது இடங்களில் இப்படி பேசி அடுத்தவர்களை துன்புறுத்துவது சரியல்ல என்று எப்போது புரிந்து கொள்வார்களோ…

பாடாவதி உணவகமும் கையூட்டும்:

தில்லியிலிருந்து விமானம் புறப்பட்டதே தாமதம் – திருச்சி செல்ல ஏற்கனவே இரவு தாம்பரத்திலிருந்து மலைக்கோட்டை பிடிக்கத் திட்டம் – முன்பதிவும் செய்திருந்தேன். ஆனால் சென்னையில் தரையிறங்கும்போதே இரவு 11.20. வெளியே வந்து திரிசூலம் இரயில் நிலையம் அருகே வரும்போதே தடதடவெனெக் கடந்தது மலைக்கோட்டை இரயில். முன்பதிவு செய்த டிக்கெட் பணம் கோவிந்தா! சரி எப்படியும் தாம்பரம் வரை தான் மின்சார இரயில்! அங்கிருந்து பேருந்தில் பயணம் என நமக்கு விதித்திருக்கிறது என்றால் என்ன செய்ய முடியும். இரவு நேரம் சென்னை தாம்பரத்தில் இருபது, இருபத்தி ஐந்து தனியார் வாகனங்கள் நின்று கொண்டிருக்கின்றன – கூவிக்கூவி அழைக்கிறார்கள் – திருச்சி, மதுரை, திருவண்ணாமலை, தஞ்சாவூர் என அழைத்து நம்மைக் கைப்பிடித்து இழுக்காத குறை தான்! கூவிக் கொண்டே இருக்கிறார்களே தவிர பேருந்தினை எடுப்பதாகத் தெரியவில்லை.

அரசுப் பேருந்து கிடைக்கிறதா என தனியார் பேருந்துகளைக் கடந்து நடந்தேன். திருச்சி என்ற பதாகையுடன் இருந்த, அரசுப் பேருந்தில் கேட்க, பெரம்பலூர் வரை தான் என்றார் நடத்துனர். இன்னும் நடக்க, ஒரு அரசு குளிரூட்டப்பட்ட பேருந்து கிடைத்தது. திருச்சி வரை கட்டணம் 425/-. உடைமைகளுடன் நடந்ததில் தாகம் எடுத்தது. நல்ல வேளையாக பேருந்திலேயே அம்மா குடிநீர் விற்கிறார்கள். பத்து ரூபாய் கொடுத்து தண்ணீர் வாங்கிக் குடித்ததில் கொஞ்சம் நிம்மதி. பேருந்து சீரான வேகத்தில் இயக்கினார்கள் – ஓட்டுனரும் நடத்துனரும் மாற்றி மாற்றி! வழியெங்கும் நல்ல மழை. மழையாக இருந்தாலும் பேருந்தினை சீராக இயக்கினார்கள் இருவரும். விழுப்புரம் அருகே இருக்கும் பாடாவதி உணவகத்தில் வண்டி நின்றது.

தொடர்ந்து கொண்டிருந்த தூரலிலேயே கீழே இறங்கி இயற்கை உபாதைகளை முடித்துக் கொண்டு, கடையில் ஒரு காப்பி – இருபது ரூபாய்! இரண்டு புதிய பத்து ரூபாய் நாணயங்களைக் கொடுக்க, அந்த இரவு வேளையிலும் சிடுசிடுவென எரிந்து விழுந்தார் காப்பி போடுபவர் – “எல்லாரும் இப்படி காயின் கொடுத்தா என்ன செய்யறது?”  ”ஏன் காயின் வேண்டாமா?” எனக்கேட்க, ”செல்லாதுன்னு யாரும் வாங்க மாட்டேங்கறாங்க, நாங்க வாங்கி என்ன செய்ய?” என்று மீண்டும் சிடுசிடுத்தார். சரி சரி புலம்பலை நிறுத்து, நான் பத்து ரூபாய் நோட்டாகத் தருகிறேன் என திரும்பி வாங்கிக் கொண்டேன். நம் ஊரில் ஏனோ இந்தப் பிரச்சனை தீரவே இல்லை. பத்து ரூபாய் காயின்கள் செல்லாது என்று நினைப்பது இன்னும் முடியவில்லை! காப்பி குடித்துக் கொண்டிருந்தபோது தான் கவனித்தேன் ஒரு விஷயத்தினை….

உள்ளே தனியிடத்தில் அமர்ந்து உணவு சாப்பிட்ட பிறகு வரும் நடத்துனர்/ஓட்டுனர் வெளியே இருக்கும் கடையில் ஒரு சீட்டு தருகிறார் – யாரும் பார்க்காதபடி கொடுத்ததாக நினைப்பு! அதை வாங்கிப் பார்க்கும் கடைக்காரர் – நூறு ரூபாயை மடித்து நடத்துனர்/ஓட்டுனரில் கைகளில் அழுத்துகிறார் [யாரும் பார்க்கவில்லையா எனப் பார்த்தபடியே]. இப்படி பாடாவதி உணவகத்தில் நிறுத்திய பேருந்துகளில் இருக்கும் பயணிகள் ஒரு காப்பி குடித்தாலே இருபது ரூபாய், பராமரிக்கப்படாத கழிவறையில் ஐந்து ரூபாய் என நிச்சயம் ஒவ்வொரு பயணியிடமிருந்து இருபத்தி ஐந்து ரூபாய் கிடைத்து விடும். சாப்பாடு, சிகரெட், பிஸ்கெட்ஸ், தீனி, என நல்ல வியாபாரம் உணவக உரிமையாளருக்கு! அதனால் தான் இந்த 100 ரூபாய் கையூட்டு போலும்!

இந்த வாரத்தின் ரசித்த விளம்பரம்:

Gகdடி டிடர்ஜெண்ட் சோப் உடைய சமீபத்திய விளம்பரம் – மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது. மனதில் உள்ள அழுக்கை நீக்குவோம் எனச் சொல்லும் விளம்பரம் – ஹிந்தி புரியாதவர்கள் மன்னிப்பார்களாக…. மொழி தெரியாதவர்களும் படம் பார்த்து தெரிந்து/புரிந்து கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன்.

இந்த வாரத்தின் நிழற்படம்:

எங்கள் பகுதி விழா ஒன்றில்…. 

”இந்த ஃபோட்டோ எடுக்கற மாமா பேரு, தொண்டைக்குழில மாட்டிட்டு இருக்கு…. வெளில வர மாட்டேங்குதே – அவர்கிட்டயே கேட்டுடலாமா?”

இந்த வாரத்தின் குறும்படம்:

இப்படி மட்டும் நடந்தால் எப்படி இருக்கும்? யோசித்துப் பாருங்களேன். ஒன்றரை நிமிட குறும்படத்தில் எத்தனை பெரிய விஷயம் சொல்லி விட்டார் இந்த குறும்பட இயக்குனர்! இந்தக் காணொளி உங்களில் சிலர் பார்த்திருக்கக் கூடும் – இருந்தாலும்…. இன்னும் ஒரு முறை பார்ப்பதில் தவறில்லை!

இதே நாளில் – திரும்பிப் பார்க்கிறேன்:

இதே நாளில் 2012-ஆம் ஆண்டு எழுதிய பகிர்வு - மாயா – சுஜாதா.

ஐம்பது பக்கங்களுக்கு மேல் இருக்கும் இந்த கதையில் வாத்தியாரின் முத்திரைகள் ஏராளம். சுவாரசியமான இந்த சிறுகதைத் தொகுப்பில் இன்னும் நான்கு கதைகள் இடம் பெற்றுள்ளன. அவை அஸ்திவாரம், குணம், மந்திரவாதி மற்றும் பொய்கள்.  உங்களுக்கு மாயா கதையின் முடிவு என்னவென்று தெரிந்து கொள்ள எத்தனை ஆவலோ அதே அளவு ஆவல் எனக்கும் ‘பொய்கள்’ கதையின் முடிவு என்ன என்று தெரிந்து கொள்ள – ஆனால் பைண்ட் செய்து வைக்கப்பட்ட அந்த சிறுகதைத் தொகுப்பின் கடைசி பக்கங்களை யாரோ ஸ்வாஹா செய்து விட்டார்கள்!

முழுதும் படிக்க… இங்கே க்ளிக்கலாம்!

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி