கல்லூரி நாட்கள் பகுதி ஒன்று - ஆதி வெங்கட்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

எதிர்பார்ப்பது தவறில்லை…. எதிர்பார்த்துக் கொண்டே வாழ்வது தான் தவறு. அதிக ஏமாற்றங்களுக்குக் காரணமும் எதிர்பார்ப்புகள் தான்!

******

சிறுவயது முதலே இருந்த  மருத்துவராகும் கனவை குடும்பச் சூழலை கருத்தினில் கொண்டு விட்டுவிட்டேன். பத்தாம் வகுப்பில் தான் மூன்று வருட டிப்ளமோ முடித்து பின்பு பார்ட் டைம் B.E படித்தும் முன்னேறலாம் என்று என் மூன்று மாத டியூஷன் டீச்சர் மூலம் தெரிந்து கொண்டேன். ஆம்! கடைசி மூன்று மாதங்கள் மட்டும் தான் ட்யூஷனுக்குச் சென்றேன். 

டிப்ளமோ தேர்ந்தெடுக்க என் அம்மா வழி உறவில் அக்கா ஒருவர் தான் எனக்கு Inspiration ஆக இருந்தார். கோவை அரசினர் பாலிடெக்னிக்கில் Electronics & Communication Engineering படித்து பின்பு முன்னேறி ISROவில் பணியில் இருந்தார். அப்போதே அக்கா 'பச்சை மை' ஆபீசராக  இருந்தார். அக்காவின் சிரித்த, சாந்தமான முகம் எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.

பத்தாம் வகுப்பில் 437/500 மதிப்பெண்கள் எடுத்ததும் அரசினர் பாலிடெக்னிக்கிலும், கோவையின் பிரபலமான P.S.G காலேஜிலும் மெரிட்டில் இடம் கிடைத்தது. அப்போது PSG ல் வருடத்துக்கு 3500 ரூ கட்டணம். அதே அரசு பாலிடெக்னிக்கில் செமஸ்டருக்கு 600 ரூ தான்.  கட்டணத்தை மனதில் வைத்துக் கொண்டு அரசு பாலிடெக்னிக்கிலேயே சேர்த்து விட எண்ணினார் அப்பா. 

PSGல் படித்திருந்தால் வேலையோடு தான் வெளியே வந்திருப்பேன். இரண்டு வருடங்கள் வேலைத் தேடும் படலம் இருந்திருக்காது..:) அங்கு படிக்க முடியலையே என்ற வருத்தம் எனக்கு இருந்தது..:) ஆனால் அப்பாவுக்கு இதெல்லாம் தெரியலை! 

சரி அரசு பாலிடெக்னிக் கதைக்கு வருவோம். E.C.E (Electronics & Communication Engineering) தான் கேட்டிருந்தேன். ஆனால் என்னை விடக் குறைவான மதிப்பெண் எடுத்த ஒருவருக்கு தான் அந்த கோர்ஸ் கிடைத்தது! எனக்கு Civil, Mechanical மற்றும் production engineering தான் இருப்பதாகச் சொன்னார்கள்.

அப்பா PWDல் தான் பணியில் இருந்தார். அது சிவில் லைன் என்பதால் என்னை மெக்கானிக்கல் எடுக்கச் சொன்னார். மெக்கானிக்கல் எவ்வளவு கடினமானது என்றெல்லாம் அப்போது தெரிந்திருக்கவில்லை..:)

எங்கள் டிபார்ட்மெண்ட்டில் மொத்தம் 60 பேர். மூன்றே மூன்று பெண்களும் 57 ஆண்களும்..:) முதல் வருடம் production engineeringல் இருந்த 20 பேரும் எங்களுடனேயே தான் அமர்ந்து படித்தார்கள். அதில் இமாச்சலப் பிரதேசத்தை சேர்ந்த ஒரே ஒரு பெண். Tanuja mehra. அதே போல் எங்கள் டிபார்ட்மெண்ட்டிலும் அருணாச்சல் பிரதேச Itanagar ஐ சேர்ந்த ஒரு ஆணும் இருந்தான். பெயர் நினைவில்லை..:)

பள்ளி நாட்களில் முதல் பெஞ்ச்சில் அமர்ந்து முந்திரிக் கொட்டை போல் பதில் சொல்ல ஆசைப்படுவேன்...:) ஆனால் உயரத்தின் காரணமாக தரவே மாட்டார்கள். ஆனால்! கண்ணைக் கட்டி காட்டில் விட்டது போல் (எங்கள் கேம்பஸும் காடு போல் பரந்து விரிந்தது தான்) இருந்த கல்லூரி வாழ்வில் கேட்காமலே முதல் பெஞ்ச்..:)) மூன்று பெண்கள். Tanujaவோடு நான்கு!

முதல் வருடம் 11 & 12 ஆம் வகுப்பு பாடங்கள் தான் பெரும்பாலும் இருந்தன. அதுபோக practical ஆக physics lab, Chemistry lab, lathe, Carpentry, Sheet metal, blacksmith ஆகியவை இருந்தன. முதல் வருடம் எல்லாத் துறை மாணவர்களுக்கும் பாடங்கள் ஒன்று தான். 

எங்கள் கல்லூரியைப் பற்றியும், அங்கே என் படிப்பு எப்படி இருந்தது என்பது பற்றியும் அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்.

நண்பர்களே, இன்றைய பதிவு குறித்த உங்களது கருத்துகளைத் தெரிவிக்கலாமே.. நாளை மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்