உறவு தந்த வாழ்க்கைப் பாடம் - ஆதி வெங்கட்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட கடந்து வந்த பாதை பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

A STRONG POSITIVE MENTAL ATTITUDE WILL CREATE MORE MIRACLES THAN ANY WONDER DRUG..

******

கடந்து வந்த பாதை தொடரில் சுப்பு சார் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் தன் வாழ்வில் கடந்து வந்த தருணங்களை பற்றி பகிர்ந்து கொண்ட விஷயங்கள் ஏதோ ஒரு வகையில் நம் வாழ்வோடும் தொடர்புடையதாய் இருக்கிறது அல்லவா! அப்படி என் வாழ்வில் கடந்த தருணங்கள் சிலவற்றை இன்று உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். 

2000-ஆம் ஆண்டு என் கல்லூரிப் படிப்பு முடிந்தது.. எனக்கு Machine drawing மிகவும் பிடித்த விஷயம்.. பார்க்கும் பொருள் எல்லாவற்றின் front view, Top view, Left side view, Right side viewகளை Drafter உதவியுடன் போட்டு பார்த்துக் கொண்டிருப்பேன். அதற்கு அடுத்த கட்டமாக அதை கம்யூட்டரிலேயே வரைவதை கற்றுக் கொள்ள கோவையில் உள்ள PSG காலேஜில் CADD (Computer Aided Designing & Drafting) கோர்ஸ் சேர்ந்து படித்தேன். 

அதற்கடுத்து CNC Turning & Milling கோர்ஸ் சேர்வதற்காக முதலில் சென்னையில் என் தாய்மாமா வீட்டிற்குச் சென்றேன். CNC என்பது computer numerical control turning & milling.. மெஷினில் நாம் நின்று செய்ய வேண்டிய வேலையை, ப்ரோகிராம் செட் செய்து விட்டால், மெஷின் தானே ஸ்டார்ட் ஆகி வேலையை முடித்து சரியான நேரத்தில் நின்றும் விடும்..ஆனால் அதற்குத் தகுந்த ப்ரோகிராம் செட் செய்ய வேண்டும். இல்லையெனில் product பாழாகி விடும். அதை கற்றுத் தருவது தான் இந்த கோர்ஸ். அப்போது CNC operaterகளுக்கு சிங்கப்பூரில் நல்ல வேலைவாய்ப்பு உண்டு என்பதைத் தெரிந்து கொண்டேன்.

அப்பா வழி உறவினர் ஒருவர் தான் இந்த கோர்ஸை கற்றுத் தரும் சென்டரை நடத்துகிறார் என்பதால் அவர்கள் வீட்டிலேயே தங்கி, நடக்கும் தொலைவில் இருந்த சென்டருக்கு சென்று வருவேன். வார இறுதியில் என் மாமா வந்து தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்வார். மீண்டும் திங்கள் காலை சென்டருக்கு கொண்டு வந்து விடுவார்.

நான் தங்கிய என் உறவினர் வீடு.. ஒரு அபார்ட்மெண்ட் வீடு! வீட்டுக்குள்ளேயே மாடிப்படி! மாடியில் பெட்ரூம்கள் (இருக்கலாம்)! இன்றைய வில்லா டைப் வீடு அது. நான் தங்க வைக்கப்பட்டது அவர்கள் வீட்டு சமையல் செய்யும் பெண்மணியுடன்...:) ஆம்! அடுக்களை பக்கத்தில் சமையல்காரிக்கென ஒரு அறை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது.  அந்த அறையில் ஒரு மேஜை இருக்கும். மேஜையின் மேலேயே என் பெட்டியை வைத்துக் கொண்டு அங்கு தான் இருந்தேன். வீட்டின் எந்த பகுதிக்கும் செல்லவோ, உபயோகிக்கவோ எனக்கு அனுமதியில்லை..அந்த அறையிலேயே தான் இருக்க வேண்டும். பாத்ரூமும் அந்த அறையின் உள்ளேயே.

காலை உணவாக இரண்டே இரண்டு இட்லி.. அதற்கு மூன்று வகை தொட்டுக்கை. தேங்காய் சட்னி, வெங்காயம் தக்காளி வதக்கியது, புதினா சட்னி..மூன்றாவது இட்லி வேண்டுமா என்றெல்லாம் கேட்க மாட்டார்கள்..:) மதியம் ஒரு கப் சாதம், இரவு இரண்டு சப்பாத்தி. தினமும் இதே மெனு தான். அரை டம்ளர் தண்ணீர் தான் தருவார்கள்..:) வார இறுதியில் மாமா வீட்டிற்கு செல்லும் போது மாமி வேண்டியதை செய்து தருவார். வயிறு நிறையப் போடுவார்.

உறவினர் வீட்டில் அவர்கள் வீட்டு துணிகளை எங்கு காயப் போடுவார்கள் என்று தெரியாது..ஆனால் நான் துவைத்த துணிகளை மொட்டை மாடியில் தான் காயப் போட வேண்டும்..:) குப்பைகளைக் கூட தனியே வைத்திருந்து குப்பை எடுக்க வரும் நபரிடம்  நான் தான் கொடுக்க வேண்டும்.

இப்படி அவர்கள் வீட்டுக்கென்று சில சட்ட திட்டங்கள் இருந்தன. ஆரம்பத்தில் என்னவோ போல் இருந்தாலும், பின்பு வந்த வேலையை கவனிக்கத் துவங்கினேன். அதாங்க! எந்த கோர்ஸுக்காக வந்தேனோ! அதில் மனதை ஈடுபடுத்தத் துவங்கினேன். 

விளையாட்டு போல ப்ரோகிராம் எழுதத் துவங்கினேன். அது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. உறவினர் வீட்டிலும் வேறு வேலைகளும் இல்லை, பேசவும் யாரும் இல்லையே! 

இப்படியே சென்றன நாட்கள். ஒருவழியாக என் கோர்ஸும் நல்லபடியாக முடிந்தது. சான்றிதழும் பெற்றேன். அங்கேயே அடுத்த நிலை கோர்ஸும் படித்து அங்கேயே Instructor ஆக வேலை பார்க்கவும் சொன்னார்கள். ஆனால் கஞ்சியோ, கூழோ அப்பா அம்மாவோடு இருப்பது தான் சிறப்பு என்று மனதுக்குத் தோன்றியது அப்போது தான்.

ஊருக்குத் திரும்புவதாகச் சொல்லி அங்கிருந்து விடைபெற்று சில மாதங்கள் என் மாமா வீட்டிலேயே தங்கி வேலைகளுக்கு விண்ணப்பிக்கத் துவங்கினேன். Ashok Leyland, TVS Lucas, Sundaram motors என்று எல்லா இடங்களுக்கும் அப்ளை செய்தேன். Saint Gobain-ல் எழுத்துத் தேர்வு கூட எழுதினேன். வேலை தான் கிடைக்கலை..:) அப்படியே கிடைத்தாலும் 1500 ரூ தான் சம்பளம். ஹாஸ்டலில் தங்கினால் பற்றாக்குறைக்கு அப்பாவிடம் தான் கேட்க வேண்டுமென மீண்டும் கோவைக்கே திரும்பி விட்டேன்.

இப்படி வாழ்வில் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய அனுபவங்களைத் தெரிந்து கொள்வதால் நாம் நிச்சயம் பக்குவப்படலாம். வேறு ஒரு அனுபவப் பாடத்துடன் சந்திக்கிறேன்..

நண்பர்களே, இன்றைய பதிவு குறித்த உங்களது கருத்துகளைத் தெரிவிக்கலாமே.. நாளை மீண்டும் வேறொரு பதிவுடன் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்