அவரும் நானும் - தொடர் - பகுதி இரண்டு

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட அவரும் நானும்  பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

ஆறாத காயத்திற்கும் தீராத கவலைக்கும் சில நேரத்தில் மருந்தாகப் பயன்படுவது சிலரின் அன்பான வார்த்தைகளே..

******

சென்ற பகுதியில் கோவையில் எங்கள் வீட்டில் நடந்த பெண் பார்க்கும் படலத்தைப் பற்றி எழுதியிருந்தேன். அவருக்கும், எனக்கும் இந்தப் படலம் முதல் அனுபவம்! எந்தப் பெண்ணை முதலில் பார்க்கிறேனோ அவருடன் தான் கல்யாணம் என்ற கொள்கையுடன் அவர் இருந்திருக்கிறார். எனக்கும் அதுவரை திருமணம் பற்றியெல்லாம் எந்த சிந்தனையும் வந்ததில்லை...:) இப்படியாகத் தான் இருவரும் இருந்தோம்...:) இந்தப் பகுதியில் ஸ்ரீரங்கத்தில் நடைபெற்ற எங்கள் நிச்சயதார்த்தம் பற்றி பார்க்கலாம். 

வெள்ளிக்கிழமை பெண் பார்க்கும் படலம் முடிந்தது. கோவையிலிருந்து ஞாயிறு காலை நிச்சயதார்த்த நிகழ்வுக்காக திருச்சிக்கு ஒரு வேனில் புறப்பட்டோம். அத்தை, சித்தப்பா, மாமா, மாமி, நட்புகள் என்று எல்லோருமாக சேர்ந்து சென்றோம்.  கையில் எடுத்துச் சென்ற மதிய உணவை  திருச்சியின் பிரபலமான சுற்றுலாத்தலமான முக்கொம்பில் அமர்ந்து உண்டோம்.

நிச்சயதார்த்தத்துக்குத் தேவையான அனைத்துமே எடுத்துக் கொண்டு சென்றிருந்தோம். ஆனால் மாப்பிள்ளைக்கும், பெண்ணுக்கும் ஸ்ரீரங்கத்து மாலை தான்  அழகாக இருக்குமென்று அங்கேயே வாங்கிக்கலாம் என்று முடிவு செய்து தான் கோவையிலிருந்து புறப்பட்டோம்.

ஸ்ரீரங்கம் வந்ததும் வேனை ஓரிடத்தில் நிறுத்தி விட்டு, மாலைகளை வாங்கிக் கொண்டு மாப்பிள்ளை வீட்டிற்கும் வந்து சேர்ந்து விட்டோம். வீட்டில் தான் நிகழ்வு.  மாலை 6 மணிக்கு தான் நிச்சயதார்த்தம். அவர்கள் வீட்டின் கீழேயே ஒரு வீடு காலியாக இருக்கவே அங்கே எங்களுக்கு இடம் தரப்பட்டது. காலத்தில் ஓட்டத்தில் பத்து வருடங்களுக்குப் பின் அதே வீட்டில் குடியிருப்பேன் என்று அப்போது நினைத்தும் பார்க்கவில்லை..:)

மாலை நிச்சயத்திற்கு எல்லோருமாக தயாரானோம். அன்று முதலில் அடர் பச்சையில் ஒரு பட்டுப்புடவை உடுத்திக் கொண்டிருந்தேன். அவர் Dark pink  நிறத்தில் கட்டங்கள் போட்ட அரைக்கை சட்டையும், வேஷ்டியும் உடுத்தியிருந்தார். அவரது உறவுகளை ஒவ்வொருவராக அறிமுகம் செய்து வைத்தார். அங்கேயும் சித்தப்பா, சித்தி, அத்தை, பெரியம்மா, பெரியப்பா, அக்கா, தங்கை என்று எல்லோரும் குழுமியிருந்தனர்.

மனையில் முதன்முதலாக இருவரையும் சேர்ந்து அமர வைத்தனர். அன்று முதல் அவரின் வலப்புறம் தான் நான் அமர வேண்டும் என்ற நியதி சொல்லப்பட்டது. என் நாத்தனார் எனக்கு நலுங்கு வைத்து மாலை அணிவிக்க, என் தம்பி அவருக்கு நலுங்கு வைத்து மாலை அணிவிக்க, இரு புறமும் அத்தைகள் சேர்ந்து ஆரத்தி எடுக்க, உறவினர்கள் முன்னிலையில் நிச்சயத் தாம்பூல பத்திரிக்கை வாசிக்கப்பட்டது. இரு தரப்பிலும் தாம்பூலம் மாற்றிக் கொண்டதும் எங்கள் நிச்சயதார்த்த உடைகளை உடுத்திக் கொண்டோம். மே மாத இறுதியில் முகூர்த்த நாள் முடிவு செய்யப்பட்டது.

நிச்சயதார்த்தம் முடிந்ததும் இரவு உணவு எங்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட வீட்டிலேயே ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. இரு தரப்பு உறவுகள் இத்தனை பேருக்கும் சேர்த்து  வீட்டிலேயே தான் சமைத்திருந்தார்கள். பந்தியில் அமர்ந்திருந்த எங்களுக்கு அவரே தன் கையால் பரிமாறினார். என்னருகில் அமர்ந்திருந்த என் தோழி கூட , 'புவனா! நல்லா வேலை செய்வார் போல!' என்று சொல்லி சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்...:)

நாங்கள் கிளம்புவதற்கு முன் மாடிப்படிகளில் நின்று கொண்டு தனியே  என்னை அழைத்தார்.  இந்த மாசம் 25 தானே உன் பர்த்டே? என்று கேட்டார். ஆமாம் என்றேன்...:)  அதுக்குள்ள நான் டெல்லிக்கு திரும்பிடுவேன். அன்னிக்கு முடிஞ்சா  நான் உனக்கு ஃபோன் பண்றேன்! என்று சொல்லி எங்களுடைய எதிர் ப்ளாக்கில் குடியிருந்த மாமி ஒருவர் வீட்டு எண்ணை வாங்கிக் கொண்டார். அவரும் இந்த நிச்சயதார்த்ததுக்கு வந்திருந்தார். அப்போது எல்லோரிடமும் தொலைபேசி கிடையாதே!

அப்புறம் பேசிக் கொண்டிருக்கையில் கல்யாணத்துல இந்த ஜானவாசம், நலுங்கு இதெல்லாம் வேண்டாம்னு உங்காத்துல சொல்லிடு! என்றார். ஏன்! என்றேன். ஓ! அப்படின்னா உனக்கு அதெல்லாம் பிடிக்குமா!! ஜமாய்! என்றார்..:)  பிறகு அபார்ட்மெண்ட் வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பி வைத்தார். இப்படியாக நிச்சயதார்த்த நிகழ்வு சிறப்பாக நடைபெற்றது.

சரி! கல்யாணத்துல நலுங்குல பாடச் சொல்வார்கள் என்று அப்போது நான் யோசிக்கவே இல்லை..:) அப்புறம் யார் தான் பாடியது??? பர்த்டேக்கு ஃபோன் பண்ணினாரா??

அந்தக் கதைகளையெல்லாம் அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்.

******

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்