அவரும் நானும் - தொடர் - பகுதி பதினைந்து

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

 

நேற்று வெளியிட்ட அவரும் நானும் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

வெற்றி என்பது பணத்தை சம்பாதிப்பது மட்டும் அல்ல… மகிழ்ச்சியை தொலைக்காமல் இருப்பதும் தான்.

 

******

 

அவரும் நானும் - பகுதி ஒன்று  பகுதி இரண்டு பகுதி மூன்று 

பகுதி நான்கு பகுதி ஐந்து பகுதி ஆறு பகுதி ஏழு பகுதி எட்டு

பகுதி ஒன்பது பகுதி பத்து பகுதி பதினொன்று

பகுதி பன்னிரெண்டு பகுதி பதிமூன்று பகுதி பதினான்கு

 

சென்ற பகுதியில் குழந்தை வளர்ப்பில் அடுத்தடுத்த நிலைக்கு நாங்கள் கடந்து வந்ததைப் பற்றி எழுதியிருந்தேன். விருப்பங்களும், ரசனைகளும் மாறுபட்ட இருவரை தான் ஒன்றாக முடிச்சுப் போடுகிறார் இறைவன்! இந்தப் பகுதியில் அவருக்கும் எனக்கும் உள்ள புரிதலைப் பற்றி சில விஷயங்களைப் பார்க்கலாம்.

 

குழந்தை வளர வளர எங்கள் இருவருக்குமிடையே உள்ள தனிப்பட்ட விஷயங்கள் குறைந்து போய் பொதுவான பேச்சுகள் தான் அன்றாட வாழ்வில் இடம்பெற்றன! மகளை பள்ளியில் சேர்த்ததிலிருந்து எங்கள் இருவரின் காலை நேரத்து வேலைகளும் மாறின.

 

மகளை எழுப்பி குளிப்பாட்டி தயார் செய்வது அவரது வேலையாகியது. இவர்கள் இருவருக்கும் லஞ்ச் பேக் செய்வது என்னுடைய வேலையாயிற்று. பரபரப்பான வேலைகளுக்கு நடுவே அவ்வப்போது அவர் அலுவலகத்திலிருந்து அழைத்து 'சாப்பிட்டியா! வேற என்ன விஷயம்!' என்று ஆரம்பித்து பேசிய அர்த்தமில்லாத பேச்சுகள் அன்றைய நாளில் அசை போட வைத்து  புன்னகைக்க வைக்கும்..🙂 இது ஒரு வித எனர்ஜி டானிக்!

 

அவருக்கு பயணத்தின் மீதுள்ள தீராத காதலால் அவ்வப்போது இரண்டு நாள் ஹரித்வார் போயிட்டு வரலாம்! சண்டிகர் போகலாம் என்று எங்கேயாவது அழைத்துக் கொண்டே இருப்பார். சிறுவயது முதலே பயணங்கள் எனக்கு ஒத்துக் கொள்ளாததால், அதைப் பற்றிய  சிந்தனையே என்னிடம் இருக்காது..🙂 என்னைப் பொறுத்தவரையில்... அடுப்பங்கரையே கைலாசம்! ஆம்படையானே குலதெய்வம்! ஆனால்! அவருக்கோ ..:!! இறைவன் இப்படித்தான் முடிச்சு போடுவார்..🙂

 

திருமணமான புதிதில் தவிர்க்க முடியாமல் ஒரு ட்ரெயினிங்கிற்காக உத்தராஞ்சலுக்கு ஐந்து நாள் பயணமாக  சென்றிருந்தார். தனியே ஒரு அறையிலேயே இருந்து பழக்கமில்லாத நான் அந்த ஐந்து நாட்களையும் மிகவும் கடினமாக தான் கடந்தேன்..🙂 அதனால் அதன் பின் என்னை தனியே விட்டுவிட்டு எங்கும் செல்லவில்லை!

 

பயணம் என்றதும் நினைவுக்கு வரும் விஷயம்! நிச்சயதார்த்தம் முடிந்த பிறகு ஃபோனில் பேசும் போதெல்லாம் 'கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் எங்கே போகலாம்னு யோசிச்சு சொல்லு!' என்று சொல்லியிருந்தார் என்று எழுதியிருந்தது நினைவிருக்கிறதா?? உண்மையில் திருமணத்திற்கு பிறகு ஹனிமூனெல்லாம் செல்லக்கூடிய சந்தர்ப்பங்களே எங்களுக்கு அமையவில்லை..🙂

 

திருமணமாகி இரண்டு வருடங்களுக்கு பின் மூன்று நாள் பயணமாக திருநெல்வேலியில் உள்ள அவரின் நண்பர் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்தோம். அங்கிருந்து இருவரும் ஒருநாள் பயணமாக கன்னியாகுமரிக்குச் சென்று வந்தோம்..🙂 இது தான் எங்கள் இருவரை பொறுத்தவரை ஹனிமூன்..🙂

 

காலை முதல் மாலை வரை எல்லா இடங்களையும் சுற்றிப் பார்த்து கண்டுகளித்தோம். மாலை திருநெல்வேலிக்குத் திரும்பும் போது பேருந்தில் நாகர்கோவில் வரை ட்ரைவர், கண்டக்டரைத் தவிர நாங்கள் இருவர் மட்டும் தான்..🙂

 

அதன் பின் மகள்  குழந்தையாக இருந்த சமயம் இரண்டு நாள் பயணமாக ஜெய்ப்பூருக்கும், மூன்று நாள் பயணமாக விஜயவாடாவுக்கும் சென்று வந்தோம். செல்லும் இடங்களிலெல்லாம் இயற்கை காட்சிகளை புகைப்படங்கள் எடுப்பதும் அவருக்கு பிடித்தமான விஷயமாக இருந்தது! சில வருடங்களுக்குப்  பின்பு அவருக்கு இந்தியாவின் பல பகுதிகளுக்கு சென்று வர வாய்ப்பும் கிடைத்தது! அந்த பயணங்களும், புகைப்படக்கலையும் அவரை தனித்துக் காண்பிக்கப் போவது தெரியாத நாட்கள் அப்போது! 

 

அப்புறம்! இந்த ஏற்காடு, கொடைக்கானல் எல்லாம் நாங்கள் சென்று வந்தது திருமணமான பிறகான பத்து வருடங்கள் கழித்து..🙂 ஹா..ஹா..ஹா..!

 

இப்படியாக பயணம் என்றால் ஒதுங்கி ஓடுபவளுக்கும், பயணத்தின் மீதான தீராக் காதல் கொண்டவருக்கும் ஏற்பட்ட பந்தத்தினால் அவரின் விருப்பங்கள் எந்த விதத்திலும் பாதிக்கப்படவில்லை! புரிந்து கொண்டேன்.  இதற்காகவே தனியாக சேமித்து வைத்து செல்லுங்கள் என்று தான் சொல்லியிருக்கிறேன்!

 

இப்படியாக எங்கள் வாழ்வு சீராக சென்று கொண்டிருந்த நேரத்தில் காலத்தின் கட்டாயத்தால் எங்களுக்குள் பிரிவும் ஏற்பட்டது! எதனால்! அடுத்த பகுதியில்..

 

******

 

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

ஆதி வெங்கட்