அவரும் நானும் - புதிய தொடர் - பகுதி ஒன்று

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட தமிழகப் பயணம்  பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

வலி இல்லாத வாழ்க்கையும் இல்லை வழி இல்லாத வாழ்க்கையும் இல்லை. வலிகளைக் கடந்து வழிகளைத் தேடுவோம்.

******

முகநூலிலும் இங்கேயும் கல்லூரி நாட்கள் என்ற தலைப்பில் எழுதி வந்த தொடர் குறித்தும், அந்தத் தொடர் ”கல்லூரி முதல் கல்யாணம் வரை” என்ற தலைப்பில் மின்புத்தகமாக வெளியிட்டு இருப்பதைக் குறித்தும் இங்கே முன்னரே எழுதி இருக்கிறேன்.  தற்போது அடுத்த தொடரை முகநூலில் ஆரம்பித்து விட்டேன். இங்கேயும் இன்றிலிருந்து வெளிவருகிறது.  கல்லூரி நாட்கள் தலைப்பில் எழுதியது கல்லூரி முதல் கல்யாணம் வரை! இந்தத் தொடரில் கல்யாணம், அதன் பின்னான வாழ்க்கை நிகழ்வுகள் குறித்து எழுத இருக்கிறேன்.  வாருங்கள் முதல் பகுதியைத் தொடங்கலாம்! 

******

அவரும் நானும்!

எங்கோ பிறந்த இருவர் மனதால் இணைக்கப்படுவதே திருமணம்! அப்படி மனதால் இணைந்த இருவரின் கதை தான் இது! ஆமாம்! இது 20 வருடத்துக் கதை! ரசனைகளும், விருப்பங்களும் வெவ்வேறாக இருக்கும் இருவர் காலத்தின் ஓட்டத்தால் ஒத்துப் போவதைப் பற்றி தான் இங்கே பகிர்ந்து கொள்ளப் போகிறேன். 

எனக்கு இருபது வயதில் திருமணம் நிகழ்ந்தது. கல்லூரிக்குப் பின் இரண்டே ஆண்டுகள் தான். குடும்பச் சூழலை உணர்ந்து கொண்டு சம்மதம் தெரிவித்தேன். திருமணத்தைப் பற்றிய எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லை. மாப்பிள்ளை என்பவர் எப்படி இருக்க வேண்டும்! என்ன சம்பாதிக்கிறார்!  என்ன வேலை செய்கிறார்! இப்படி எதுவுமே கேட்கத் தோன்றவில்லை.

நான் வேலை பார்த்த இடத்தில் என்னைப் பார்த்த உறவினர் ஒருவர் மூலம் தான் இந்த வரன் அமைந்தது. புகைப்படம் எதுவும் பார்க்காமலே வயது வித்தியாசத்தால் வேண்டாமென சொன்னவர், வேறு வழியில்லாமல் சில மாதங்களுக்குப் பின் சம்மதம் சொல்ல, முடிவானது எங்கள் திருமணம். இதைப் பற்றியெல்லாம் 'கல்லூரி நாட்கள்' தொடரில் விரிவாக  எழுதியிருக்கிறேன்.

இருவரும் நேரிலோ, புகைப்படத்திலோ பார்த்துக் கொள்ளாமலே ஜாதகப் பொருத்தம் மட்டுமே பார்த்து நிச்சயத்திற்கு ஏற்பாடும் செய்தாச்சு. மாப்பிள்ளை வீட்டில் காண்பிப்பதற்காக ஸ்டூடியோவிற்குச் சென்று ஃபோட்டோவெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டேன். ஆனால் அதை அவருக்கு அனுப்பவே இல்லை..:) 

Kerala expressல் டெல்லியிலிருந்து நேரே கோவைக்கு பெண் பார்க்க வந்தார். அவரின் அப்பாவும், அம்மாவும், அக்காவும்  திருச்சியிலிருந்து வந்தார்கள். வழமை போல கேசரியும், பஜ்ஜியும் பெண் பார்க்கும் படலத்திற்கு சிறப்பைக் கூட்டின..:) 

மார்ச் மாதத்தில் வந்த ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மாலை தான் பெண் பார்க்கும் படலம். அன்று பேபி பிங்க் நிறத்தில் தான்  பட்டுப்புடவை கட்டியிருந்தேன். எப்போதும் போல பின்னல் தான் என்றாலும் கூடுதலாக தலையில் மல்லிகை சூடிக் கொண்டிருந்தேன். கைகளில் கண்ணாடி வளையல்கள். இவ்வளவு தான் என் ஒப்பனை..:) 

பெண் பார்க்கும் படலத்தில் எல்லோரையும் நமஸ்கரித்துக் கொண்டேன். அப்போது தான் முதல்முறையாக இருவரும் பார்த்துக் கொண்டோம். அன்று நீல நிறத்தில் முழுக்கை சட்டையும், ஜீன்ஸும் அணிந்திருந்தார். அவரின் ஆறடி உயரமும், அடர்த்தியான கேசமும், மீசையும் என்னைக் கவர்ந்தது! அன்று ஏற்பட்ட ஈர்ப்பு இன்று வரை குறையவில்லை..:) 

ஒரு விரலை காண்பித்து ஒரு நிமிஷம் உள்ளே வா!  என்றார். நிஜமாகவே என்னைப் பிடித்திருக்கிறதா! என்று கேட்டார். ம்ம்ம்..என்றேன். அப்படியே ஐந்து நிமிடங்கள் போல பேசிக் கொண்டோம்.

கிளம்பும் போது உங்க ஷர்ட் சைஸ் என்ன?? என்று கேட்டேன். 42 என்றார். அடுத்த நாளே நிச்சயத்திற்காக கருநீலத்தில் கட்டங்கள் போட்ட சட்டை வாங்கிக் கொண்டோம். அவர்கள் வீட்டில் எனக்கு மயில் கழுத்துக் கலரில் மெரூன் நிற பார்டர் போட்ட பட்டுப்புடவை வாங்கியிருந்தார்கள். அதற்கு ஏற்ற ப்ளவுஸ் பிட்டை வாங்கி பெண் பார்க்க வரும் போது எடுத்து வந்திருந்தார் என் மாமியார்!

பெண் பார்த்ததுக்கும், நிச்சயத்துக்கும் இடையே ஒரே ஒரு நாள் தான். வெள்ளிக்கிழமை பெண் பார்க்கும் படலம் முடிந்ததும் சனிக்கிழமை காலை தெரிந்த அக்காவிடம் ப்ளவுஸ் தைக்க கொடுத்து விட்டார் அப்பா. மாலையே அதை தைத்தும் கொடுத்து விட்டார்கள்.

பெண் பார்க்க வந்த போது அவரின் அக்கா உனக்கு பாடத் தெரியுமா! என்று கேட்டார். பாட்டெல்லாம் பாடத் தெரியாது என்றேன். வசீகரா கூட பாடலாம். சும்மாப் பாடு! என்றார்..:)

இப்படியாக பெண் பார்க்கும் படலம் சிறப்பாக நிகழ்ந்தது. அடுத்து அவரின் வீட்டில் நிச்சயதார்த்தம்! அதைப் பற்றியெல்லாம்  அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்..

******

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்