அவரும் நானும் - தொடர் - பகுதி மூன்று

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

 

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

ADJUSTMENTS WITH RIGHT PEOPLE IS ALWAYS BETTER THAN ARGUMENT WITH WRONG PEOPLE… A MEANINGFUL SILENCE IS ALWAYS BETTER THAN MEANINGLESS WORDS.

 

******

அவரும் நானும் - பகுதி ஒன்று  பகுதி இரண்டு

சென்ற பகுதியில் திருச்சியில் நடைபெற்ற எங்கள் நிச்சயதார்த்தம் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன் அல்லவா! அந்தப் மாடிப்படிகளில் நின்று கொண்டு 'அவரும் நானும்' பேசிக் கொண்டிருந்ததைப் பற்றி ஒருமுறை மகளிடம் சொன்னதிலிருந்து 'சரித்திரத்தில் இடம்பெற்ற இடம்' இது தானம்மா! என்று கலாய்ப்பாள்...:) இந்தப் பகுதியில் நிச்சயதார்த்தத்துக்கும் திருமணத்திற்கும் இடைப்பட்ட நாட்களில் நிகழ்ந்ததைப் பற்றி பார்க்கலாம்.

 

என் பிறந்தநாள் அன்று தான்  முதல்முறையாக தொலைபேசியில் அழைத்துப் பேசினார். அந்த கம்பீரமான குரல் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. எதிர் ப்ளாக் மாமி வீட்டில் அழைத்து பத்து நிமிடத்தில் கூப்பிடுகிறேன் என்று சொல்வார். அந்த மாமி டெல்லியில் இருந்து மாப்பிள்ளை கூப்பிடறார் புவனா! பத்து நிமிஷத்துல கால் பண்றேன்னு சொன்னார்! என்பார். சென்று காத்திருந்து பேசி வருவேன். ஃபோனை வைக்கும் முன் மாமிக்கு தேங்க்ஸ் சொன்னேன்னு சொல்லிடு! என்பார்.

 

அதன் பிறகு அவ்வப்போது கால் செய்து பேச ஆரம்பித்தார். இங்க போன வாரம் சரோஜினி நகர் மார்கெட் போயிருந்தேன். உனக்காக ஒரு சுடிதார் வாங்கியிருக்கேன். அடுத்த வாரம் என் ஃப்ரெண்ட் கேரளா எக்ஸ்பிரஸ்ல வருவான். முடிஞ்சா அவன்கிட்ட குடுத்து விடறேன். ஸ்டேஷனுக்கு போய் வாங்கிக்கணும் என்றார்.  சரி! என்றேன். ஆனால்! அந்த சுடிதார் அப்போது எனக்கு கிடைக்கலை..??? ஏன்??

 

கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் எங்கே போகலாம் என்று யோசித்து சொல்லு! ஊட்டி! கொடைக்கானல்! ஏற்காடு! வால்பாறை! என்று அவரிடமிருந்து நிறைய கேள்விகளும், திட்டமிடல்களும்..:) எல்லாவற்றுக்கும் என் பதில் என்னவாக இருக்கும்?? ம்ம்ம்! உங்க இஷ்டம்!!..:) ஆனால்! அவர் சுற்றி சுற்றி பேசும் விஷயம் எதைப் பற்றி என்று  அப்போது எனக்கு புரியலை!!

 

நான் மூணு வார லீவுல தான் கல்யாணத்துக்கு வரப் போறேன். ஆஃபீஸ்ல நிறைய வேலை இருக்கு. ஆமா! கல்யாணத்துக்கு நான் என்னென்ன கலர்ல ட்ரெஸ் வாங்கிக்கட்டும்?? ஏன்னா! கோட்டெல்லாம் எனக்கு வேண்டாம். அதுக்கப்புறம் போடப் போறது இல்லை...! வெட்டியா கிடக்கிறதுக்கு எதுக்கு வீண் செலவு!! அதுக்குப் பதிலா Peter Englandல நாலு செட் வேணா எடுத்துக்கறேன்னு சொன்னார்..:) 

 

சரி! Alpine blue, dark green அப்புறம் இன்னொண்ணு உங்களுக்கு ஏதாவது பிடிச்ச கலர்ல வாங்கிக்கோங்கோ! என்றேன். தன் நண்பன் ஒருவரை அழைத்துச் சென்று உடைகளை தேர்வு செய்து வாங்கியிருக்கிறார். அவர் தனக்கு பிடித்ததாக செலக்ட் செய்தது காவி நிறத்தில் ஒரு ஷர்ட்..:)

 

அதேபோல் நான் புடவை வாங்கும் போது அவரிடம் என்ன கலர் வாங்கட்டும்?? என்றதும், பச்சை, மஞ்சள், சிவப்பு, நீலம்னு இப்படித்தானே எல்லாரும் வாங்குவா! எதையாவது வாங்கிக்கோ! மஹா பெரியவாளே 'தெய்வத்தின் குரல்'ல சொல்லியிருக்கா! பட்டுப்பூச்சி எல்லாம் கொன்னு அதுல ஒரு புடவை கட்டிக்கணுமா! என்றார்...!!!

 

திருமணத்திற்குப் பிறகு என் மாமியார் என்னிடம் பெருமையாக சொல்லிக் கொண்டது என்னவென்றால், என் பிள்ளை நிச்சயத்துக்கு அப்புறம் எங்கிட்ட கேட்டான் 'அம்மா! அவள்ட்ட நான் பேசலாமா! என்று கேட்டதாகவும்.. நிச்சயம் தான் ஆயிடுத்தேடா! தாராளமா பேசலாம்! என்றும் சொன்னாராம்.

 

இப்படியாக திருமணம் வரை அவ்வப்போது தொலைபேசி உரையாடல்களும், திட்டமிடல்களும்,  கற்பனை உலகில் சஞ்சரித்துக் கொண்டும் இரண்டு மாதங்கள்  உருண்டோடின.  திருமண நாளும் வந்தது! 

 

மீதிக்கதைகள் அடுத்த பகுதியில் ..

 

******

 

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

ஆதி வெங்கட்