அவரும் நானும் - தொடர் - பகுதி ஒன்பது

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

 

நேற்று வெளியிட்ட அவரும் நானும் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

WHEN YOU FOCUS ON PROBLEMS, YOU GET MORE PROBLEMS.  WHEN YOU FOCUS ON POSSIBILITIES, YOU HAVE MORE OPPORTUNITIES.

 

******

 

அவரும் நானும் - பகுதி ஒன்று  பகுதி இரண்டு பகுதி மூன்று 

பகுதி நான்கு பகுதி ஐந்து பகுதி ஆறு பகுதி ஏழு பகுதி எட்டு

 

சென்ற பகுதியில் திருமணத்திற்குப் பிறகான எங்கள் வாழ்க்கையைப் பற்றி சற்று பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன். அப்போதைய நாட்களை நினைத்துப் பார்த்து எழுதும் போது என் வயது குறைந்தது போன்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது....🙂 பசுமையான நினைவுகள் மனதிற்கு புத்துணர்ச்சியையும், உற்சாகத்தையும்  தருகிறது. உங்கள் மலரும் நினைவுகளையும் தூண்டுகிறது இந்தத் தொடர் என்பதை கருத்துகளில் பார்க்கும் போது மகிழ்ச்சியாக உள்ளது. இன்றைய பதிவில் புது குடித்தனத்தில் செய்த சில விஷயங்களைப் பற்றிப் பார்க்கலாம்.

 

'கண்ணைக் கட்டி காட்டில் விட்டாற் போல' என்ற சொல் வழக்குப் போல தான் டெல்லியில் என் வாழ்க்கைப் பயணம் துவங்கியது. பள்ளிநாட்களில் இருந்தே கற்றிருந்தாலும் பரிச்சயம் இல்லாத மொழியும், அதிகப்படியான சீதோஷ்ண நிலையும் என்னைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அங்கு வாழப் பழக்கியது. இங்கு அவர் மட்டுமே என் உலகமாக இருந்தார். ஒரு மனைவியாக என் கடமைகளை செய்து கொண்டும், மாலை அவர் வருகையை எதிர்பார்த்து வாசலை பார்த்துக் கொண்டும்  இப்படியாக நாட்கள் இனிமையாகச் சென்றன.

 

திருமணமான புதிதில் அவர் அலுவலகத்துக்கு சென்ற பின் ஆடியோ கேசட்டுகளில் பதிவு செய்து வைத்திருந்த இளையராஜா பாடல்கள் தான் எனக்குத் துணையாக இருந்தது. அன்றாடம் பத்து கேசட்டுகளாவது போட்டு கேட்டுக் கொண்டிருப்பேன். சுவர் அலங்காரங்களை மாற்றுவதும், வீட்டை சுத்தம் செய்து அழகுபடுத்துவதிலும் என் பொழுதுகள் கழிந்து கொண்டிருந்தன.

 

திருமணமான சில நாளில் அவரைப் பற்றி புரிந்து கொண்டேன். நாங்கள் இருந்த பகுதியில் உள்ள தமிழ்க் குடும்பங்களுக்கு இவர் 'செல்லப் பிள்ளை' என்று சொல்லலாம். யாருக்கு என்ன உதவி என்றாலும் மறுப்பேதும் சொல்லாமல் செய்து கொடுப்பார். அவர்கள் வீட்டு நல்லது கெட்டதில் முதல் ஆளாக இருப்பார். முதல் ஃபோன் இவருக்கு வந்து விடும். அது இரவோ பகலோ ஓடி விடுவார்! இவரைப் போன்று உதவி செய்யும் ஒரு நண்பர்கள் குழுவே அங்கு உண்டு.

 

அலுவலகத்தில் இருந்து வந்த பின் இந்த சமூக சேவையில் அவருக்கு நேரம் சென்று விடும். அவருக்கும் வீட்டிலிருப்பதை விட நண்பர்களுடன் நேரத்தை செலவிடுவது தான் பிடிக்கும். வார இறுதிகளில் வீட்டிலிருக்கும் நேரத்தில் இருவருக்கும் பிடித்த பாடல்களை தேர்வு செய்து சிடியில் பதிவு செய்வது, அவரிடம் இருந்த புத்தகங்களுக்கு அட்டை போட்டு பராமரிப்பது, Cards விளையாடுவது என்று நேரத்தை செலவிடுவோம்.

 

இந்த சமூக சேவை எந்தளவுக்கு இருந்தது என்றால், என் அப்பா ஒருசமயம் ஃபோன்  செய்யும் போது 'எப்படிம்மா இருக்க! மாப்பிள்ளை எப்படி இருக்கார்! என்ன பண்ணிண்டு இருக்கார்! அவர்ட்ட குடு பேசறேன்! என்றார். ஏதோ ஒரு ஃப்ரெண்டு வீட்டுல யாரோ தவறிட்டா! அதுக்கு ஹெல்ப் பண்ண போயிருக்கார்ப்பா! இரண்டு நாளாச்சு! என்றேன்..🙂 வாழ்வு, சாவு, பொதுக் காரியம், கோவிலில் லட்சார்ச்சனை, ஹோமம், அன்னதானம், பொங்கல் விழா  என்று ஏதோ ஒன்று..🙂 போக வேண்டாம் என்று நான் சொன்னதில்லை! அவருக்கு அதில் சந்தோஷம் கிடைக்கின்றது என்று விட்டுவிடுவேன்.

 

அவருக்கு எந்த கெட்ட பழக்கங்களும் இல்லாததால் திருமணமான பின் வந்த முதல் சம்பளக் கவரை சில்லறையுடன்  என்னிடம் கொடுத்தார். கடவுளிடம் வைத்து பிரார்த்தித்துக் கொண்டேன். 'என் சம்பளம் எவ்வளவுன்னு தெரியுமா உனக்கு! என்று கேட்டார்! தெரியாது! ஆனா எவ்வளவு வருதோ அதுக்கேத்த மாதிரி சிக்கனமா செலவு பண்ணனும்னு அம்மா சொல்லிக் குடுத்திருக்கா! என்றேன்.

 

அந்தப் பணத்தை பொதுவில் ஒரு பையில் வைத்துக் கொண்டு, இருவரும் எடுத்து செலவு செய்த பின் கணக்கு எழுதி விடுவோம். இது தான் நாங்கள் பின்பற்றும் முறை.   இப்போது வரையிலுமே அவராக தன் வருவாயைப் பற்றி 'நீ  கட்டாயமா இதெல்லாம் தெரிஞ்சுக்கணும்' என்று  கூறுவது தான்! நானாக கேட்டதே இல்லை..🙂 இதுவே எங்களுடைய புரிதல்..!

 

எதிர்பார்ப்பு ஏதும் வைத்துக் கொள்ளாத மனதில் தான் சின்ன சின்ன சந்தோஷங்களைக் கூட ரசிக்க முடியும். இப்படியாக சென்று கொண்டிருந்த இனிமையான நாட்களில் திருமணமான பின் மூன்று மாதம் கழித்து நான் ஊருக்கு செல்லும் நிலை ஏற்பட்டது! எதற்காக! அந்தக் கதைகள் அடுத்த பகுதியில்..

 

******

 

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

ஆதி வெங்கட்