சற்றே இடைவெளிக்குப் பிறகு… - மனக் குரங்கு..

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நன்நாளில் ஒரு நீண்ட இடைவெளிக்குப் பிறகு மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.  

 

இதற்கு முன்னர் வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை  படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

 

கடந்து போன நிமிடத்தை விலைக்கு வாங்கி அனுபவிக்க முடியும் அளவிற்கு இந்த உலகில் யாருமே பணக்காரர்கள் இல்லை - ஆஸ்கார் வைல்ட்.

 

*******

 

சற்றே இடைவெளிக்குப் பிறகு:

 

ஜூலை 30, 2023 - இந்த நாள் தான் வலைப்பூவில் கடைசியாக நான் பதிவு எழுதியது! அதற்குப் பிறகு சென்ற வருடம் முழுவதும் இங்கே எழுதவில்லை. இந்த வருடத்திலும் இங்கே எழுதவில்லை. முகநூலிலும் கூட எதுவும் பெரிதாக எழுதவில்லை. முகநூலில் அவ்வப்போது எதோ எழுதினாலும், எழுதுவதிலும், படிப்பதிலும் பெரிதாக ஈடுபாடு இல்லாமல் போனது. இது தான் காரணம் என்று பெரிதாக எதையும் சொல்வதற்கு இல்லை என்றாலும், மனதில் எதிர்மறை எண்ணம் - “நாம் எழுதி என்ன ஆகிவிடப்போகிறது?” எனும் எண்ணம் வந்துவிட அதன் பின்னர் யார் என்ன சொன்னாலும் எழுதுவதற்குத் தோன்றவே இல்லை.  நண்பர் நெல்லைத்தமிழன் அவர்கள் அடிக்கடி எனது WhatsApp வழி மீண்டும் எழுதச் சொல்லிக் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தார்.  வலைப்பூவிலும் மற்ற நண்பர்களும் அவ்வப்போது நினைவூட்டிக்கொண்டே இருந்தார்கள்.  வீட்டிலும் நான் எழுதாமல் இருப்பது குறித்து அவ்வப்போது சொல்லிக் கொண்டே இருந்ததோடு நிச்சயம் எழுதவேண்டும் என்றும் சொல்லியபடியே இருந்தார்கள்.  ஆனாலும் இந்த மனக் குரங்கு எதற்கும் அசையாமல் “எழுதி என்ன ஆகிவிடப் போகிறது?” என்ற எண்ணத்தை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தது. 

 

சற்றேறக்குறைய ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு (சரியாக 173-நாட்களுக்குப் பிறகு) இதோ இன்று மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் வந்திருக்கிறேன்.  முன்பு போல தினம் ஒரு பதிவு எழுதுவது சாத்தியமா என்று தெரியவில்லை. எழுத விஷயங்கள் இல்லாமல் இல்லை. இதை எழுதலாம், அதை எழுதலாம் என்பது போன்ற சிந்தனைகள் தொடர்ந்து வந்த வண்ணமே இருக்கிறது என்றாலும் அதை செயல்படுத்தவும் வேண்டுமே! முடிந்தபோது எழுத வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. இத்தனை நீண்ட இடைவெளி இல்லாது எழுத வேண்டும் என்றும் தோன்றுகிறது - எல்லாம் அவன் செயல்! மீண்டும் மனக்குரங்கு மேலே சொன்னது போல ஏதேனும் ஒரு எண்ணத்தைப் பிடித்துக் கொள்ளாமல் இருக்க எல்லாம் வல்ல ஈசன் துணையிருக்கட்டும்! 

 

இந்த இடைவெளியில் என்ன செய்திருக்கிறேன்?  

 

பெரிதாக ஒன்றும் செய்யவில்லை.  அலுவலக ரீதியாகவும், சொந்த ரீதியாகவும் சில பயணங்கள் செய்திருக்கிறேன்.  அலுவலக ஆணிகள் அதிகம் பிடுங்கி இருக்கிறேன்.  2023-ஆம் ஆண்டு ஒரு கலந்து கட்டிய ஆண்டாகவே இருந்திருக்கிறது. எழுத நிறைய விஷயங்கள் இருந்தாலும் மனக்குரங்கு ஆட்டி வைக்க எதையும் எழுதாமல் சும்மாவே இருந்திருக்கிறேன்.  சரி எழுதத்தான் இல்லை - நண்பர்களின் வலைப்பூக்களையேனும் படித்தாயா? என்று கேள்வி கேட்டால், அதற்கும் பதில் எதிர்மறையாகவே இருக்கும் - அவ்வப்போது ஒன்றிரண்டு பதிவுகள் படித்ததோடு சரி.  அனைவருடைய பதிவுகளும் படிக்கவோ, அப்படி படித்த பதிவுகளுக்கான சிந்தனைகளையோ பகிர்ந்து கொள்வது மிகவும் குறைந்து விட்டது. மின் புத்தகங்கள், அச்சு நூல்கள் என படித்ததும் மிகவும் குறைவு.  அலுவலக ஆணிகளை பிடுங்குவதிலும் வெட்டியாக பொழுதை போக்குவதிலுமே அதிகம் நேரம் செலவு செய்திருக்கிறேன்.  திரும்பிப் பார்க்கும் போது நேரத்தினை சரியாக பயன்படுத்தாமல் போனோமே என்கிற எண்ணமும் வந்து மனதை வாட்டுகிறது!   

 

நண்பரின் அன்பு:

 

நண்பர் பரிவை சே குமார் அவர்கள் அவ்வப்போது WhatsApp வழி தகவல் பரிமாற்றம் செய்து வந்தார். அவர் இயங்கி வரும் கேலக்ஸி பக்கத்தில் எனது பயணத் தொடர்களை எழுத விண்ணப்பம் வைத்தார். புதிதாக எழுத மனம் இல்லை என்று சொல்ல, எனது பதிவுகளிலிருந்து சிலவற்றை பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமா என்று கேட்க, அதற்கு ஒப்புதல் சொன்ன பிறகு, எனது வலைப்பூவில் எழுதிய ஒரு சில பதிவுகளை அங்கே பகிர்ந்து கொண்டார். நண்பரின் அன்பிற்கு மனம் நிறைந்த நன்றி. அப்படி வெளியிட்ட ஒரு பதிவுக்கான சுட்டி கீழே!

 

தில்லி கேட் - Galaxy Book Sellers and Publishers (galaxybs.com)

 

எழுத விஷயம் இல்லையா?

 

இத்தனை இடைவெளி ஏன்? உங்களிடம் எழுத விஷயமா இல்லை என்று அடிக்கடி எனது இல்லத்தரசி கேட்டுக் கொண்டே இருந்தார்.  உண்மை தான் விஷயம் இல்லாமல் இல்லை! நிறைய நிகழ்வுகள் என்னைச் சுற்றி நடந்து கொண்டே இருக்கின்றன.  அலுவலக ரீதியாகவும், சொந்த ரீதியாகவும் சந்தித்த மனிதர்கள், கலந்து கொண்ட நிகழ்வுகள், பார்த்த இடங்கள், வித்தியாசமான விஷயங்கள் என எழுதுவதற்கு நிறையவே விஷயங்கள் இருந்தன.  இப்போது கூட எழுத வேண்டும் என அமர்ந்து விட்டால் வரிசையாக எழுத ஆரம்பித்து விடலாம்.  சமீபத்தில் (சென்ற வருடத்தின் கடைசியில்) வாரணாசி நகரில் சுமார் ஒன்பது நாட்கள் தொடர்ந்து இருந்தேன்.  அப்போது பார்த்த விஷயங்கள், சந்தித்த மனிதர்கள் என எழுத நிறையவே விஷயங்கள் உண்டு.  ஆனால் முன்பு சொன்னது போல மனக்குரங்கு எழுதவிட்டால் தானே! ஒரு வழியாக மனக்குரங்கின் பிடியிலிருந்து விடுபட்டு ஒரு பதிவினை எழுதி விட்டேன்.  இதை ஏற்பதும், ஏற்காமல் போவதும் உங்கள் பாடு!  தொடர்ந்து எழுதுவது குறித்து உங்களிடம் கேள்வியை கேட்கிறேன்! அந்தக் கேள்வி….

 

ஒரு விஷயம் மறைக்காமல் சொல்லுங்கள் - நான் எழுதி என்ன ஆகிவிடப்போகிறது? நான் எழுதுவதால் யாருக்கேனும் ஏதேனும் பயன் உண்டா? இல்லை எதோ எங்க வீட்டுக்காரரும் கச்சேரிக்குப் போகிறார் கதையாக இங்கே பிதற்றிக் கொண்டு இருக்கிறேனா - மறைக்காமல் உண்மையைச் சொல்லுங்கள்! 

 

*******

 

இன்றைய பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

 

நட்புடன்

 

வெங்கட் நாகராஜ் 

திருவரங்கத்திலிருந்து…