மூங்கில் சிக்கன் - சாலைத் தடைகள் – அரக்கு பள்ளத்தாக்கு

அரக்கு பள்ளத்தாக்கு – பகுதி 11

அரக்கு பள்ளத்தாக்கு பயணத்தொடரின் முந்தைய பதிவுகளை படிக்க வலைப்பூவின் இடது ஓரத்தில் “அரக்கு பள்ளத்தாக்கு” என்ற தலைப்பில் ஒரு Drop Down Menu இருக்கிறது. அதில் ஒவ்வொன்றாக க்ளிக்கி படிக்கலாமே…..!

தயாராகிறது Bamboo Chicken!

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

பத்மாபுரம் தோட்டத்தின் வாயிலுக்கு வந்தால் ஏதோ எரிகிற வாசம்… சாலையோரக் கடைகளில் ஒன்றரை அடி மூங்கில் குழாய்களை நெருப்பில் வைத்து எரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவற்றில் எதை வைத்து எரிக்கிறார்கள்…. என்ற சந்தேகம் எனக்குள். மூங்கில் குழாயின் ஒரு முனையில் சில இலைகள் வேறு திணிக்கப்பட்டிருக்கிறது? என்னவாக இருக்கும் என்ற நினைவு எனக்குள். என் சந்தேகத்தினைத் தீர்த்து வைப்பதற்காகவே ஒரு பெண்மணி எங்கள் பேருந்திற்குள் வந்தார். அரக்கு பள்ளத்தாக்கில் வசிக்கும் பழங்குடிப் பெண்மணி அவர். எங்கள் வழிகாட்டி அவரை எங்களுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தார்! 

உன்னோடு நானும் சேர்ந்து எரிவேன்...

காத்திருக்கும் மூங்கில்கள்

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

இந்தப் பகுதியில் மிகவும் பிரபலமான ஒரு உணவு வகையை செய்து தருபவர் இவர். உங்களுக்கு வேண்டுமெனில் நீங்கள் இவரிடம் சொன்னால், நீங்கள் அடுத்த இடத்தினைப் பார்த்து வருவதற்குள் உங்களுக்கு அந்த உணவைச் சமைத்துத் தருவார் என்றும் அதற்கான விலை இவ்வளவு என்றும் சொன்னார். அந்த உணவு Bamboo Chicken! இங்கே வசிக்கும் பழங்குடி மக்களின் பாரம்பரிய உணவு இந்த Bamboo Chicken. சின்னச் சின்னத் துண்டுகளாக வெட்டிய சிக்கனில் மிளகாய்த் தூள், மசாலாக்கள், இஞ்சி-பூண்டு விழுது, பச்சை மிளகாய் என பலவற்றையும் தடவி, அதை ஒரு மூங்கிலுக்குள் அடைத்து, மேல் பாகத்தில் சால் என வடக்கே அழைக்கப்படும் குங்கிலிய மரத்தின் இலைகளை வைத்து மூடி, மூங்கிலோடு அடுப்பில் வைக்கிறார்கள்.

அவ்வப்போது மூங்கிலைத் திருப்பி விட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்! இத்தனையும் பேருந்திற்காகக் காத்திருந்தபோது பார்த்துக் கொண்டது! என்ன நமக்கு அதன் வாசம் தான் பிடிக்கவில்லை. எண்ணை சேர்ப்பதில்லை என்று சொல்லும் அந்தப் பழங்குடிப் பெண்மணி அதற்கான காரணமும் சொல்கிறார்! மூங்கிலுக்குள் இருக்கும் மரச்சாறு தேவையான எண்ணைப்பதத்தினைத் தருமாம்! நானோ சாப்பிடுவதில்லை. எனக்கு எதற்கு இத்தனை விவரங்கள் என்றால் உங்களுக்குப் பகிர்ந்து கொள்ளவே! கிலோ ரூபாய் 300/- முதல் ரூபாய் 600/- வரை கூட விற்பார்களாம். நாட்டுக் கோழியாக இருந்தால் ரூபாய் 800/- கூட விற்கலாம் என்கிறார் அந்தப் பெண்மணி.

சீசன் இல்லாத சமயம் என்பதால் அரைகிலோ Bamboo chicken ரூபாய் 150/- எனப் பேசி எங்கள் பேருந்தில் இருந்த சிலரிடம் காசு வாங்கிக் கொண்டு இறங்கினார் அந்தப் பெண்மணி. நாங்கள் அடுத்த இடம் பார்த்து வருவதற்குள் அந்தப் பெண்மணி தயார் செய்து, பேருந்திற்கே வந்து தருவார் என்பதையும் வழிகாட்டி சொல்லி விட்டார். இது அத்தனையும் பேருந்து அடுத்த இலக்கை நோக்கிப் பயணித்துக் கொண்டிருந்தபோதே நடந்தது. அடுத்த இலக்கு என்ன, அங்கே என்ன பார்த்தோம் என்று சொல்வதற்கு முன்னர் சாலையில் இருந்த தடைகள் பற்றிப் பார்க்கலாம். அரக்கு கிராமத்திலுள்ள சாலைகளில் பல இடங்களில் இப்படி தடைகள் – மூங்கில் கழிகளைப் பிடித்தபடி சாலையின் இருமருங்கிலும் பெண்கள்! அவர்களைத் தாண்டி ஒருவரும் சென்று விட முடியாது! எதற்காக இப்படி?

காசு கொடுத்தால் கதவு திறக்கும்!

காசு கொடுத்தா கதவு திறக்கும்!

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

எல்லா சாலைகளிலும் பத்து இருபது அடிக்கு ஒன்றாக சாலையை மறித்து மூங்கில்களைப் பிடித்து நிற்கும் பெண்கள்! எதற்காக இந்த சாலைத்தடை! என்பதை எங்கள் வழிகாட்டி சொன்னார். நாங்கள் சென்ற சமயத்தில் தான் அவர்களது நிலங்களில் அறுவடை முடிந்து அடுத்த முறை பயிரிட வேண்டும். அதற்கு முன்னர் இந்தப் பகுதியில் இருக்கும் பழங்குடியினர் அவர்களது கடவுள்களுக்கு திருவிழா எடுப்பார்களாம். அந்தத் திருவிழா முழுவதும் பெண்கள் ஏற்பாடு செய்வது! வீட்டுக்கு வீடு திருவிழா தான். கிராமமே திருவிழா கோலம் பூண்டிருக்கும். திருவிழா என்றால் செலவு உண்டல்லவா? அந்தச் செலவை கிராமத்தினர் மட்டுமே எப்படிச் செய்வது? திருவிழாவிற்கு ஒரு வாரம் முன்பிருந்தே அரக்கு பள்ளத்தாக்கு பகுதியில் வரும் வாகனங்களை மடக்க ஆரம்பித்து விடுகிறார்கள்!

எங்களைத் தாண்டி நீ போயிடுவியா!

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

இப்படிச் செய்வதை அடாவடி என்று சொல்ல முடியாது. ஏன் என்றால் அவர்களுக்குத் தேவை அதிகமில்லை! வாகனம் ஒன்றிற்கு ஒரு ரூபாயோ அல்லது இரண்டு ரூபாயோ தான். அந்த நாணயத்தினைக் கொடுத்தால் கதவு திறக்கும்! கதவு என்பது இங்கே மூங்கில் கழி! பல இடங்களில் இப்படி என்பதால் ஒவ்வொரு வாகனமும் அந்தப் பகுதியில் இருக்கும் எல்லாத் தடைகளிலும் கொடுப்பதே ஐம்பது-நூறு ரூபாய்க்கு மேல் ஆகிவிடும்! இத்தனையும் அரசாங்கப் பேருந்தின் ஓட்டுனரோ, வழிகாட்டியோ எப்படித் தர முடியும். அதனால் வழிகாட்டி, பேருந்தில் இருந்த சுற்றுலாப் பயணிகளிடமிருந்து சில்லரைக் காசுகளை வாங்கி ஓட்டுனரிடம் கொடுக்க ஒவ்வொரு மூங்கில் தடைகளிலும் ஒரு ரூபாய், இரண்டு ரூபாய் எனக் கொடுத்தபடியே வந்தார்.

அலங்கரிக்கப்பட்ட தடைகள்!

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

சிலர் மூங்கில் கழிகளை சாதாரணமாகப் பிடித்திருக்க, ஒரு சிலரோ கொஞ்சம் Advanced! மூங்கில்களை பூக்களும், இலைகளும் கொண்டு அலங்கரித்திருக்கிறார்கள். நாணயம் கொடுக்க நேரமானால், அவர்களது பாரம்பரிய நடனத்தினை ஆடத் தயாராகிவிடுகிறார்கள்! பெரும்பாலான இடங்களில் பெண்கள் தான் – அங்கே ஒன்றோ இரண்டோ ரூபாய் கொடுத்து தடைகளைத் தாண்ட முடிந்தது! ஒரே இடத்தில் மட்டும் பெண்களுடன் ஒரு ஆணும் இருந்தார் – அந்த இடத்தில் பத்து ரூபாய் கொடுத்தால் தான் கேட் திறக்கும் என்றார் அந்த அடாவடி ஆண்மகன். எல்லா இடத்திலும் ஒரு ரூபாய் தானே வாங்கிக் கொண்டார்கள் என்று கேட்க, “இங்கே பத்து ரூபாய் தான்! கொடுத்தா போலாம்…. இல்லாட்டி கேட் திறக்காது!” என்று கராறாகப் பேசினார்! வேறு வழியில்லை! பத்து ரூபாய் நோட்டு கை மாற, கேட் திறந்தது. அன்றைய நாள் முழுவதும், இப்படி பல இடங்களில் சில்லரைக் காசுகளைக் கொடுத்தபடியே இருந்தோம்!  அதுவும் எங்களுக்கு ஒரு பொழுதுபோக்காகவே அமைந்தது!

பாரம்பரிய நடனமாட தயாராகும் பெண்கள்....

அரக்கு பள்ளத்தாக்கில்....

தொடர்ந்து, பல தடைகளைத் தாண்டி, நாங்கள் அடுத்ததாகச் சென்று சேர்ந்த இடம் என்ன, என்பதை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்.

தொடர்ந்து பயணிப்போம்!

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.

தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க…..