தேசிய அருங்காட்சியகம் - நிஜாம் நகைகள் – ஒரு பார்வை

தலைநகரின் ஜன்பத் சாலை மிகவும் பிரபலமானது! 10 ஜன்பத் எனும் முகவரி பலரும் அறிந்தது. ஆனால் அந்த முகவரி பற்றியோ, அல்லது அங்கே வசிப்பவர்கள் பற்றியோ நான் எதுவும் எழுதப் போவதில்லை. அது அரசியல் – எனக்கும் அரசியலுக்கும் ரொம்ப தூரம்!

அதே ஜன்பத் சாலையில் இருக்கும் ஒரு இடம் தேசிய அருங்காட்சியகம்! இந்த தேசிய அருங்காட்சியகம் தன்னகத்தே பல அரிய பொக்கிஷங்களையும், காலத்தினால் வீழ்ந்த, அழிந்து போன பல மன்னர்களின் கதைகளையும், அவர்கள் பயன்படுத்திய பொருட்களையும் இன்னமும் காட்சிக்கு வைத்திருக்கும் ஒரு இடம். அருங்காட்சியகங்கள் தனக்குள்ளே பல விதமான விஷயங்களை அடக்கி வைத்துள்ளன. அங்கே சென்று பார்வையிடுவது பலருக்கும் கொஞ்சம் கஷ்டமான விஷயம். எந்த காலத்திலோ, யார் யாரோ பயன்படுத்திய வரலாற்றுப் பொக்கிஷங்களை நான் பார்த்து என்ன ஆகப் போகிறது என்ற எண்ணம் பலருக்கும் இருக்கலாம்! நான் எந்தப் பகுதிக்குச் சென்றாலும் அங்கே இருக்கும் அருங்காட்சியகத்தினைப் பார்க்கத் தவறுவதில்லை.

தலைநகரிலேயே ஒன்றிரண்டு அருங்காட்சியகங்கள் உண்டு. அவற்றில் ஒன்று தான் ஜன்பத் சாலையில் இருக்கும் தேசிய அருங்காட்சியகம்.  கடந்த சில மாதங்களாக அங்கே ஹைதை நிஜாம் மன்னர்கள் பயன்படுத்திய பல பொக்கிஷமான, விலை உயர்ந்த நகைகளை காட்சிக்கு வைத்திருந்தார்கள். சில மாதங்கள் மட்டுமே அந்த நகைகள் காட்சிக்கு வைத்திருப்பார்கள். பிறகு அவை பத்திரப்படுத்தப்பட்டு, பொது மக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்படுவதில்லை. மகளும் மனைவியும் இங்கே வந்திருந்தபோது அவர்களையும் அழைத்துக் கொண்டு இந்த தேசிய அருங்காட்சியகத்திற்கு சென்று வந்தேன்.  முக்கியமாக இந்த நிஜாம் நகைகள் வைக்கப்பட்டிருந்த பகுதிக்கு சென்று வந்தோம். அருங்காட்சியகத்தின் மற்ற பகுதிகளுக்கு ஒரு நுழைவுக்கட்டணமும், நிஜாம் நகைகள் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பகுதிக்கு தனியாக நுழைவுக்கட்டணும் செலுத்த வேண்டியிருந்தது.

இந்த நிஜாம் நகைகள் எப்படி இந்திய அரசாங்கத்திற்கு வந்தது என்பதற்கு ஒரு சிறு அறிமுகம்.  நிஜாம் மன்னர்களின் கடைசி வாரிசு ஒரு ட்ரஸ்ட் அமைத்து, இந்த நகைகளை மிகவும் பாதுகாப்பாக வைத்திருந்தார். அனைத்து நகைகளும் ஹாங்காங் பேங்கின் பாதுகாப்பு பெட்டகங்களில் இருந்தன. 1995-ஆண்டு தான் இந்த நகைகள் அனைத்தும் இந்திய அரசின் வசம் வந்தது – அதற்குப் பின்னால் பல சட்டங்களும், நீதிமன்ற வழக்குகளும் நடந்தன. 1995-ஆம் ஆண்டு 218 கோடி ரூபாய் கொடுத்து இதனை பெற்றிருக்கிறது அரசாங்கம். தற்போது தலைநகர் தில்லியின் ரிசர்வ் வங்கியின் பெட்டகங்களில் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. கண்காட்சிக்காக தேசிய அருங்காட்சியகத்திற்கு கொண்டு வந்திருக்கும் இந்த நகைகளில் 184.75 கேரட் அளவுள்ள ஜேகப் டைமண்ட் முக்கியமானது. கோஹினூர் வைரத்தினை விட அளவில் பெரியது இந்த வைரம் என்கிறது அருங்காட்சியகத் தகவல்.

மிகவும் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதியில் இந்த நகைகள் வைக்கப்பட்டிருந்தன. தண்ணீர் குடுவைகள் கூட அங்கே எடுத்துச் செல்ல அனுமதியில்லை. உள்ளே அனுமதிக்கப்படும் பார்வையாளர்கள் எண்ணிக்கையும் அவ்வப்போது மட்டுப்படுத்தப்படும் – ஒரே சமயத்தில் முப்பது முதல் நாற்பது பேருக்கு மேல் உள்ளே இல்லாமல் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள். நுழைவுச் சீட்டுகளை சரிபார்த்து உள்ளே அனுப்ப, நிஜாம் பரம்பரையினர் அணிந்த விதம் விதமான நகைகளை நாம் பார்க்க முடிகிறது. ஆங்காங்கே சில ஓவியங்களும், நிழற்படங்களும் நிஜாம் மன்னர்களின் கதைகளையும் அவர்கள் பற்றிய தகவல்களையும் சொல்கிறது. நகைகள் எல்லாம் கண்ணாடி அறைகளுக்குள் வைக்கப்பட்டிருப்பதால் யாரும் தொட்டுப் பார்க்க முடியாது! அது ஒரு விதத்தில் நல்லது! இல்லையென்றால் அனைவருமே தொட்டு, எடுத்து அணிந்து பார்க்கக் கூடும்!

முத்து மாலைகள், விலையுயர்ந்த கற்கள் பதிக்கப்பட்ட நகைகள், கழுத்தணி, காதணி, மோதிரங்கள், மூக்கில் அணியும் மூக்குத்திகள், கைகள் மற்றும் கால்களில் அணியும் விதம் விதமான நகைகள் என பல விதமான நகைகளை அங்கே காட்சிக்கு வைத்திருந்தார்கள். சில பெண்கள் ஒவ்வொரு இடத்திலும் பல மணித்துளிகள் நின்று தாங்களே அந்த நகைகளை அணிந்து கொண்டால் எப்படி இருக்கும் என கற்பனையில் மிதந்தார்கள் – “எங்கே இந்த மனுஷன் நமக்கு இப்படி ஒரு நகையை வாங்கித் தந்திருக்காரா? ஹூம்…” என்ற பெருமூச்சு சிலரிடம் சப்தமாகவே கேட்டதோ என ஒரு சந்தேகம் எனக்கு! ஆணோ பெண்ணோ, நகை மீது யாருக்குத் தான் ஆசை இல்லை. தில்லியில் பல ஆண்கள் தடிமனான கழுத்தணிகள் அணிந்து செல்வது உண்டு! அவர்களைப் பார்த்தால் ஏதோ மூக்கணாங்கயிறு மாட்டிய எருமை மாடு போலத் தோன்றும் எனக்கு! ஏனோ இப்போது அடிக்கடி எருமை நினைவுக்கு வந்து தொலைக்கிறது!

அங்கே வந்திருந்த மூன்று ஆண்கள் – நகைக் கடைக்காரர்கள் போல! ஒவ்வொரு இடத்திலும் நகைகளின் எடை, அதன் வடிவம், நகாசு வேலை என விவரமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களை காவல் பணியில் இருந்தவர்கள் சீக்கிரமாக பார்த்துட்டு வாங்க, அடுத்தவங்களும் பார்க்கணும் எனச் சொல்ல, அவர்கள் நகர்வதாக இல்லை! ”ஆளுக்கு ஐம்பது ரூபாய் காசு கொடுத்து வந்துருக்கோம்ல, எல்லாத்தையும் நல்லாப் பார்த்துட்டு தாம்ல போவோம்!” என்று அடம் பிடித்தார்கள். நகைகளை படம் பிடிக்கலாம் என்றால் காத்திருந்து தான் படம் பிடிக்க வேண்டியிருந்தது. நான் எனது DSLR எடுத்துச் செல்லவில்லை என்பதையும் சொல்லி விடுகிறேன் – கவசகுண்டலம் இல்லாத கர்ணன் போல அன்று மாறி இருந்தேன்!  மகளும் மனைவியும் அவரவர்களது அலைபேசியில் படம் எடுத்தார்கள்.

காட்சிக்கு வைத்திருந்த நகைகள் நிஜாம் நகைகளின் ஒரு சிறு பகுதி மட்டுமே! மொத்த நகைகளும் அரசின் கஜானாக்களில் பத்திரமாக வைத்திருக்கிறார்களாம். காட்சிக்கு வைத்திருந்த நகைகளே கோடிக்கணக்கில் மதிப்பு உள்ளவை எனப் பார்க்கும்போது அந்தக் கால ராஜாக்கள் எத்தனை சொத்து சேர்த்திருக்கிறார்கள் என வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை! அந்தக் கால ராஜாக்களே இப்படி என்றால்… சரி சரி அரசியல் பற்றி ஒன்றும் இங்கே பேசக் கூடாது! மூச்ச்…. நான் பார்த்த நிஜாம் நகைகளை நீங்களும் பார்க்க, சில படங்கள் மட்டும் இங்கே தந்திருக்கிறேன். இரண்டு படங்கள் தவிர மற்ற அனைத்து படங்களும் மகள் எடுத்தவை. அந்த மீதி இரண்டு படங்கள் மனைவியின் கைவண்ணம். பகிர்ந்து இருக்கும் படங்கள் உங்களுக்கும் பிடித்திருக்கும் என நம்புகிறேன்.

பதிவு, படங்கள் பற்றிய உங்கள் எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் தெரிவிக்கலாமே! விரைவில் வேறு ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி