கல்லூரி நாட்கள் பகுதி பதினொன்று - சினிமா - ஆதி வெங்கட்

 

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் மீண்டும் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட வாசிப்பனுபவம் பதிவை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

தன்னிடம் இல்லாத ஒன்றில் தான், தனக்கு நிம்மதி இருப்பதாக நம்புகிறான் மனிதன்.

******

கல்லூரி நாட்கள் என்ற தலைப்பில் இது வரை பத்து பதிவுகள் எழுதி வெளியிட்டு இருக்கிறேன்.  அந்த பகுதிகளுக்கான சுட்டி கீழே!

கல்லூரி நாட்கள் - முதல் பகுதி 

கல்லூரி நாட்கள் - இரண்டாம் பகுதி  

கல்லூரி நாட்கள் - மூன்றாம் பகுதி  

கல்லூரி நாட்கள் - நான்காம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - ஐந்தாம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - ஆறாம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - ஏழாம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - எட்டாம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - ஒன்பதாம் பகுதி

கல்லூரி நாட்கள் - பத்தாம் பகுதி

சென்ற பகுதியில் இருபது வருடங்களுக்கு முன் இருந்த அப்போதைய சூழலில் கல்லூரியில் படித்த ஒரு பெண்ணுக்கான தேவைகளும், செலவுகளும், சேமிப்பும் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன். அந்த விஷயத்தில் இப்போதும் என்னிடம் பெரிதாக மாற்றமில்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும்...:)

கல்லூரி நாட்களில் காலேஜை கட்டடித்து விட்டு சினிமாவுக்கு செல்லாதோரும் இருப்பார்களா என்ன! நண்பர்களுடன் அரட்டையடித்து, கலாட்டாவுடன் பாப்கார்னை ருசிக்கும் கும்பலை தான் பார்த்திருப்போம்.  எங்கள் மூவருக்கும் காலேஜை கட்டடித்து விட்டு சினிமாவுக்குச் செல்லுமளவு தைரியம் எல்லாம் இல்லை என்று முந்தைய பதிவுகளில் சொல்லியிருக்கிறேன். அப்படியும் தைரியம் வந்து ஒருநாள் வெளியே சென்ற போது மாட்டிக் கொண்டதை பற்றியும் தான் சொன்னேனே..:) ஆனால்! எங்கள் கல்லூரிப் பருவத்தில் ஒருநாள் சினிமாவுக்கு சென்றோம்!!! எப்படி??

அதற்கு முன் எங்கள் வீட்டில் சினிமாவுக்கு செல்லும் கதையைப் பற்றி கொஞ்சம் பார்க்கலாம்!!

அப்பாவுக்கு சினிமாக்கள்  பார்ப்பதில் பெரிதாக ஆர்வமிருக்காது என்பதால் என்னுடைய சிறுவயது விடுமுறை நாட்களில் எப்போதாவது 'குடும்பத்துடன் பார்க்கலாம்' என்று நினைக்கிற சினிமாக்களுக்கு அம்மா தான் எதிர்வீட்டில் வசித்த மல்லிகாம்மாவுடன் எங்களை அழைத்துச் செல்வார். சிறிய வயர்க்கூடையில் தின்பண்டங்கள், தண்ணீர் சகிதம் நானும், தம்பியும் அம்மாவுடன் கிளம்பிப் போவோம்.  என்றாவது ஒருநாள் நொறுக்குத் தீனியை தியேட்டரிலும் வாங்கித் தருவார்கள். அப்படி நான் ருசித்த ஒரு தின்பண்டம் தான் Donut..:) அப்போது தெரியவில்லை...:) மெதுவடை போன்ற வடிவமும், சாப்பிட்ட  பதமும், ருசியும் நினைவில் இருக்கவே மகளிடம் ஒருநாள் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். அது என்னவென்று இணையத்தில் தேடினால் வெளிநாட்டு தின்பண்டம்..:) நினைத்துப் பார்த்தால் மிகவும் ஆச்சர்யமாக இருந்தது...:)

அம்மாவுடன் சினிமாவுக்குச் சென்ற போது ஒருநாள் தியேட்டரில் டிக்கெட் வாங்க வரிசையில் நின்றிருந்தோம். கவுண்ட்டர் திறந்ததும் டிக்கெட் வாங்கப் போகும் வெறியில் கும்பலில் என்னைக் கீழே தள்ளி விட்டு என் மீதே ஏறியே ஒரு பெண்மணி சென்றார்..:) வீட்டிற்கு வந்ததும் அப்பாவிடம் நான் பெரிதாக அழுதுகொண்டே அந்த விஷயத்தைச் சொல்ல அம்மாவுக்கு அப்பாவிடமிருந்து சகட்டுமேனிக்கு அர்ச்சனை கிடைத்தது..:) அதன்பிறகு தியேட்டருக்குச் சென்று சினிமா பார்ப்பதும் குறைந்து போயிற்று..:) 

எங்கள் கல்லூரிப் பருவத்தில் அதாவது 1997 முதல் 2000 க்குள்  'தல' அஜித்தின் முகவரி, அமர்க்களம், குணால் நடித்த காதலர் தினம், 'தளபதி' விஜய்யின் குஷி, துள்ளாத மனமும் துள்ளும், பத்ரி, பிரியமானவளே, (இந்த நான்கு திரைப்படங்களும் 100 நாட்களுக்கு மேல் ஓடியதாக அப்போது ஒரு விழா கூட நடந்தது) நாகார்ஜுனாவின் ரட்சகன் என்று சூப்பர் டூப்பர் திரைப்படங்கள் வெளியாகின. திரைக்கதையும், பாடல்களும் எங்கள் வகுப்புகளிலும், பெண்கள் அறையிலும் எல்லோராலும் பேசப்பட்டன. அந்தக் கதைகளையெல்லாம் கேட்டு வலம் வந்து கொண்டிருந்தோம்.

1999ல் தளபதி விஜய் திருமணம் செய்து கொண்ட போது எங்கள் கல்லூரியில் இருந்த தளபதியின் ரசிகைகள் பலரும்  வருத்தப்பட்டதையும் பார்த்திருக்கிறேன். 2000ல் தல அஜித் ஷாலினியைத் திருமணம் செய்து கொண்டதும் புலம்பித் தவித்தவர்களையும் பார்த்திருக்கிறேன். அப்போது எங்கும் பரபரப்பாக பேசப்பட்ட விஷயங்கள் இவை தான் என்று சொல்லலாம்..:)

எங்கள் ஏரியாவின் அருகில் ரேஸ்கோர்ஸ் வாக்கிங் ரோடு என்பது ஏறக்குறைய மூன்று கிலோமீட்டர் சுற்றளவு கொண்ட வட்டவடிவப் பாதையாகும். காலையும், மாலையும் அங்கே வாக்கிங், ஜாகிங் செய்வோர் ஏராளம். பள்ளி மற்றும் கல்லூரிக்கு ரேஸ்கோர்ஸில் இருந்து அவினாசி சாலைக்கு நடந்தே செல்வது போல் கே.ஜி தியேட்டருக்கும் நடந்தே சென்று விடுவோம். கே.ஜி தியேட்டரில்  ராகம், தாளம், பல்லவி, அனுபல்லவி என நான்கு திரையரங்குகள் இருந்தன. இதுபோல் கோவையில் அப்போது கங்கா, யமுனா, காவேரி! சாந்தி! அர்ச்சனா, தர்ச்சனா! கவிதாலயா!  கர்னாடிக்! அப்ஸரா! என்று ஏகப்பட்ட திரையரங்குகள் இருந்தன.

ஒருவழியாக 2000 ஆம் ஆண்டு எங்கள்  கல்லூரிப் படிப்பும் நிறைவடைந்தது.  அந்த வருடத்தின் தமிழ் வருடப்பிறப்புக்கு மாதவனும், ஷாலினியும் நடித்த 'அலைபாயுதே' திரைப்படம் வெளியானது. மாதவனின் புன்னகைக்கு அப்போது பெரும் ரசிகர் பட்டாளமே இருந்தது. நாங்கள் எல்லோரும் அந்தத் திரைப்படத்துக்கு செல்லலாம் என்று முடிவெடுத்தோம். வகுப்புத் தோழர்களில் ஏழு பேரும் நாங்கள் மூவரும் சேர்ந்து கோவையின் பிரபலமான கே.ஜி தியேட்டரில் அலைபாயுதே படத்தை ஒரு வரிசை முழுவதும் அமர்ந்து பார்த்தோம். அப்பாடா! ஒருவழியாக எங்கள் சினிமாக் கனவும் நிறைவேறியது. 

இப்படியாக எங்களுடைய சினிமாக் கனவு நிறைவேறிய விதத்தைப் பற்றி உங்களோடு பகிர்ந்து கொண்டிருந்தேன்.. வேறு சில விஷயங்கள் அடுத்த பகுதியில்..

பதிவு குறித்த தங்களது எண்ணங்களை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்கள். விரைவில் வேறொரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்