கூனியும் சமோசாவும்

படம்: இணையத்திலிருந்து....

எங்கள் வீட்டின் அருகே இருந்த குடிசைகளை இடித்தது பற்றி சில வாரங்களுக்கு முன்னர் எழுதி இருந்தது நினைவில் இருக்கலாம். அந்தப் பதிவினை படிக்காதவர்களின் வசதிக்காக இங்கே அந்தப் பதிவின் சுட்டி தந்து விடுகிறேன்….

இடிக்கப்பட்ட வீடுகள் - வீதிக்கு வந்த குடும்பங்கள்....

 

இந்த இடிக்கப்பட்ட குடிசைகள் இருந்த பகுதிக்கு வெளியே ஒரு சில நடைபாதைக் கடைகள் உண்டு. அப்படி ஒரு கடையின் உரிமையாளர் – உழைப்பாளி தான் இன்றைக்கு நாம் பார்க்கப் போகும் கதை மாந்தர். குள்ளமான உருவம் – அந்த உருவமும் படைத்தவன், திருப்பிப் போட்ட L மாதிரி ஆக்கி வைத்திருக்கிறான். இப்படி படைத்துவிட்டானே என்னை இந்த ஆண்டவன் என்ற வருத்தம் மனதிற்குள் இருந்தாலும் அதனை வெளிக்காண்பித்துக் கொள்ளாமல் உழைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்.

அவர். கடையில் அமர்ந்து வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அவரைப் பார்த்தால் அவருக்கு கூன் முதுகு என்பதே தெரியாது. சுறுசுறுப்பாக வேலை செய்து கொண்டிருப்பார். நான்கு கற்கள் வைத்து ஒரு அடுப்பு. அதன் மேல் ஒரு இரும்பு வாணலி. சமோசா செய்து சுடச் சுட விற்பனை. கூடவே தேநீரும் கிடைக்கிறது. இடிக்கப்பட்ட வீடுகளில் இருந்த தொழிலாளிகள் தான் அவரது வாடிக்கையாளர்கள். அவர்கள் தவிர ரிக்‌ஷா ஓட்டுபவர்கள் போன்றவர்கள். இப்போது வீடுகள் இடிக்கப்பட்டு விட்டதால் அவரது தொழிலில் பாதிப்பு. ஆனாலும் தொடர்ந்து கடை போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்.

குனிந்தபடியே நடந்து சென்று பால் வாங்கி வருவது, கடையில் வரும் குப்பைகளை எடுத்துக் கொண்டு போய் குப்பைக் கூடையில் போடுவது என எல்லாவற்றையும் செய்து விடுகிறார். குனிந்து, தரையைப் பார்த்துக்கொண்டே நடப்பதில் சில சிரமங்கள் உண்டு – எதிரே வரும் வாகனம் தெரியாது என்பதால் நிதானமாகத் தான் போக வேண்டியிருக்கும். கொஞ்சம் தூரம் அப்படி குனிந்தபடி நடப்பதே சிரமமான காரியம். நேராக நடப்பதற்கே நம்மில் சிலருக்கு வலிக்கிறது. வாகன சவாரி கிடைக்குமா எனப் பார்க்கிறோம்.  

தன் உடலின் குறைபாட்டை எண்ணிக் கவலைப்படாது உழைக்கும் இந்தப் பெண்மணிக்கு ஒரு பூங்கொத்து!

இந்த வாரத்தின் இரண்டாவது பூங்கொத்து இன்னுமொரு உழைப்பாளிக்கு. அவர் ஒரு முதியவர். தினமும் காலையிலேயே ஒரு பள்ளிக்கருகே நடைபாதையில் கடை வைத்திருப்பவர். ஒரு மூட்டையில் தின்பண்டங்களை (குர்குரே, பாப்ஸ் போன்ற தின்பண்டங்கள்] கொண்டு வந்து கடை விரித்து, பள்ளிக்குச் செல்லும் குழந்தைகளுக்கு விற்பனை செய்பவர். எந்தப் பொருளுமே பத்து ரூபாயைத் தாண்டாது. இங்கே ஒரு விஷயம் சொல்ல வேண்டும். இங்கே பள்ளிக்குச் செல்லும் குழந்தைகளுக்கு நிறையவே பாக்கெட் மணி தருகிறார்கள் பெற்றோர்கள். அதனால் பள்ளி செல்லும்போது இப்படி கடைகளில் வாங்கி உண்பது சர்வ சாதாரணம். எனக்கெல்லாம் பாக்கெட் மணி பள்ளிப்பருவத்தில் கிடைத்ததே இல்லை!

இந்த முதியவர் காலை நான் பூங்காவில் நடந்து திரும்பும்போதே கடை போட்டிருப்பார். மாலை அலுவலகத்திலிருந்து வரும்போது தான், மூட்டையில் பொருட்களை எடுத்துக் கொண்டு தனது இருப்பிடத்திற்குத் திரும்புவார். முதியவருக்கு எப்படியும் 70 வயதுக்கு மேல் இருக்கும். தள்ளாடியபடியே நடக்கும் அவரைப் பார்த்தால் இந்த வயதிலும் உழைத்துச் சம்பாதிக்கிறாரே என்ற எண்ணம் தோன்றும். இந்த வயதிலும் அசராது உழைக்கும் அவருக்கும் இந்த வாரத்தின் பூங்கொத்து!

வேறு சில கதை மாந்தர்களுடன் சந்திக்கும் வரை....

நட்புடன்

வெங்கட்

தமிழகத்திலிருந்து.....