சால்(g)கிரா - தீநுண்மி - கோடை - அலுவலகம்

அன்பின் நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளில் ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி.   

நேற்று வெளியிட்ட கதம்பம் பதிவினை படித்து கருத்துகள் தெரிவித்த அனைத்து வலையுலக நண்பர்களுக்கும் மனம் நிறைந்த நன்றி.  இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் தொடங்கலாம் வாருங்கள். 

A SINGLE MOMENT OF MISUNDERSTANDING IS SO POISONOUS, THAT IT MAKES US FORGET, WITHIN A MINUTE. THE HUNDRED LOVABLE MOMENTS SPENT TOGETHER.

******

சால்(g)கிரா என்கிற ஹிந்தி வார்த்தைக்கு சமமான ஆங்கில வார்த்தை Anniversary!  தமிழில் ஆண்டு நிறைவு என்று சொல்லலாம்!  தீநுண்மி பரவியதைத் தொடர்ந்து நாடு தழுவிய ஊரடங்கு அறிவித்து ஒரு வருடம் ஓடி விட்டது.  நடுவில் சிறிதளவு தளர்வுகள் வந்து மக்கள் மீண்டும் முன்பு போல நடமாட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.  ஆனால் கடந்த சில வாரங்களாக தீநுண்மி மீண்டும் தன் கோர முகத்தினை வெளியே காண்பிக்கத் தொடங்கி இருக்கிறது. என்னதான் மருத்துவர்களும், நிபுணர்களும் தகுந்த பாதுகாப்புகளை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னாலும் நம்மில் பலர் அதனைக் கேட்பதில்லை.  இன்று எனக்குத் தெரிந்த ஒருவர் முகக்கவசம் அணிந்து கொள்ளாமல் தில்லியில் நகர்வலம் வந்ததையும், அவரைத் தட்டிக் கேட்ட காவல்துறை ஊழியர்களை, காவல்துறை உயர் அதிகாரிகளுடன் தனக்கு இருக்கும் தொடர்புகளைச் சொல்லி, ஊழியர்களை மிரட்டி அங்கிருந்து எந்தவித அபராதமும் கட்டாமல் சென்றதையும் பெருமையாகச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.  இப்படிச் செய்வது அவருக்கு மட்டுமல்ல, அவரைச் சார்ந்த மற்றவர்களுக்கும் தொல்லை தரக் கூடும் என்பதை அவர் உணர்ந்து கொள்ளவே இல்லை. 

இங்கே தற்போது முகக் கவசம் இல்லாமல் வெளியே செல்வோரை 10 மணி நேரம் வரை “உள்ளே” வைத்து அனுப்ப முடிவு செய்திருக்கிறார்கள்.  சில மாதங்கள் முன்னர் 2000 ரூபாய் அபராதம் என்று சொல்லி இருந்தார்கள்.  நீங்கள் என்ன சொன்னாலும் எங்கள் காதுகளில் அது விழாது என்று கர்வத்துடன் உலா செல்பவர்கள் இங்கேயும் நிறையவே.  சமீப நாட்களாக ஆந்திர, கர்நாடகா போன்ற மாநிலங்களிலிருந்து பேருந்துகளிலும், இரயில்களிலும் சுற்றுலா வருபவர்களும் வர ஆரம்பித்து இருக்கிறார்கள்.  பத்து, பதினைந்து நாட்கள் சுற்றுலா - வட இந்தியா முழுவதும் சுற்றி வந்து ஊர் திரும்புவார்கள்.  அப்படிச் சுற்றுலா வருபவர்கள் சிலரை கடந்த இரண்டு மூன்று நாட்களில் பார்த்தேன் - பேருந்துகளுடன் வீட்டின் அருகே இருக்கும் லக்ஷ்மி நாராயண் மந்திர் அருகே!  ஒருவர் கூட முகக் கவசம் அணியவில்லை!  அவர்களது பேருந்தின் ஜன்னலில் சில முகக் கவசங்கள் கட்டியிருக்க, சிலர் முகக் கவசங்களை தங்கள் இடுப்பில் சொருகி வைத்திருந்தார்கள்!  

பிரச்சனைகள் குறைய வாய்ப்பில்லாமல் அதிகரித்துக் கொண்டிருக்க, அலுவலகத்தில் ஆணிகள் அதிகரித்து இருக்கிறது.  சில நாட்களாக மாலை வேளைகளில் வீடு திரும்பும் நேரம் மாறியிருக்கிறது.  தொடர்ந்து சில நாட்களாக காலை 08.45 மணிக்கு வீட்டை விட்டுப் புறப்பட்டால், வீடு திரும்புவதற்கு இரவு 08.30 மணி ஆகிவிடுகிறது!  பன்னிரெண்டு மணி நேர அலுவலகம் என்பதாக மாறியிருக்கிறது.  தொடர்ந்து கணினியைப் பார்த்துப் பார்த்து இரவு நேரத்தில் கண்களில் அப்படி ஒரு அயற்சி.  இன்னும் சில நாட்களுக்கு இந்த நிலை தொடரும் என்றே தெரிகிறது.  தீநுண்மி பிரச்சனை அதிகரித்தால் வேலைகளும் அதிகரிக்கலாம் - ஊரடங்கு வருமா வராதா என்பதை பொறுத்திருந்து தான் பார்க்க வேண்டும். ஐந்து மாநிலங்களில் தேர்தல் முடியும் வரை ஊரடங்கு கொண்டு வரமாட்டார்கள் என்றே தோன்றுகிறது. 

இந்தப் பதிவை தட்டச்சு செய்யும் நாள் வரை இந்தியாவில் மட்டும் 4.84 கோடி தீநுண்மிக்கான தடுப்பூசிகள் (4.06 கோடி முதல் ஊசி, 0.78 கோடி இரண்டாம் ஊசி) போடப்பட்டு இருக்கிறது.  இதற்கான புள்ளி விவரங்கள் பார்க்க ஆசை இருந்தால், இந்தத் தளத்தில் பார்க்கலாம்.  தடுப்பூசி குறித்த உங்கள் சந்தேகங்களுக்கு விடை அளிக்கும் விதமாக சில கேள்வி-பதில்களும் இந்தத் தளத்தில் உண்டு - அதற்கான சுட்டி - தடுப்பூசி.

தீநுண்மி பிரச்சனைகள் ஒருபுறம் இருக்க, தில்லியில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கோடையும் தன் கோர முகத்தினைக் காண்பிக்க ஆரம்பித்து இருக்கிறது.  கோடை காலங்களில் வரும் சில பிரச்சனைகளும் வரத் தொடங்கி இருக்கிறது.  அலுவலகத்தில் தற்காலிகப் பணியில் இருக்கும் ஒரு இளைஞரின் வீட்டில் அவரது சகோதரன், சகோதரனின் மனைவி, குழந்தை என அனைவருக்கும் Chickenpox.  கடந்த வாரம் அவருக்கும் வந்துவிட, முழுவதும் குணமடைந்த பிறகு அலுவலகம் வந்தால் போதும் என்று சொல்லி இருந்தாலும், இன்றைக்கு காலையில் அலுவலகம் வந்து விட்டார் - முழுவதும் குணமாகாமல்!  வேலைக்கு வராவிட்டால் சம்பளம் குறைத்து விடுவார்கள் என்ற கலக்கத்தில்!  அப்படியெல்லாம் ஆகாமல் பார்த்துக் கொள்ளலாம் - நீ வீடு சென்று, ஓய்வெடுத்துக் கொண்டு, முழுவதும் குணமான பிறகு வந்தால் போதும் என்று சொல்லி அனுப்பி வைக்க வேண்டியதாயிற்று!  இந்த நோய் ஒரு தொற்றுநோய் என்பதை அவருக்குச் சொல்லி புரிய வைப்பதற்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிட்டது. 

”இதுவும் கடந்து போகும்” என்ற நம்பிக்கையில் தான் நாட்கள் நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது.  நல்லதே நடக்கும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது!  நம்பிக்கை தானே வாழ்க்கை. 

*****

நண்பர்களே, இன்றைய பதிவு குறித்த உங்கள் எண்ணங்களைப் பின்னூட்டமாக பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.  நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் உங்கள் அனைவரையும் சந்திக்கும் வரை…

நட்புடன்

வெங்கட் நாகராஜ்

புது தில்லியிலிருந்து...