பிறந்த நாள் பார்ட்டி - ரிட்டர்ன் கிஃப்ட் – கட்டல் சப்ஜி!….

நேற்று மாலை அலுவலகத்திலிருந்து வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தேன். பேருந்து நிறுத்தத்திலிருந்து வீடு திரும்புகையில் மனதுக்குள் யோசனை – என்ன சமையல் செய்வது? காலையும் மதியமும் சப்பாத்தி சாப்பிட்டாயிற்று. இரவுக்கு சாதம் வைத்து கொஞ்சம் ரசமும், தொட்டுக்கொள்ள ஏதேனும் செய்து விடலாம் என யோசித்தபடியே நடந்த போது வரிசையாக அலைபேசியில் குறுஞ்செய்திகள்… என்ன என்று பார்த்தால் அலுவலத்தில் இருந்த போது Jammer காரணமாக நிறைய அழைப்புகள் வரவில்லை போலும்! பத்து பன்னிரெண்டு மிஸ்டு கால் வந்ததாக குறுஞ்செய்தி. 

ஒவ்வொருவராக அழைத்து என்ன விஷயத்திற்காக அழைத்தார்கள் எனக் கேட்டுக்கொண்டே வந்தேன். நண்பர் ஒருவரிடமிருந்து மட்டும் ஒன்பது Missed Call என குறுஞ்செய்தி – ஏர்டெல்லிலிருந்து வந்தது! இத்தனை முறை அழைத்திருக்கிறாரே என்ன விஷயமோ, என அவரை அழைத்துக் கேட்க, ”எத்தனை முறை அழைத்தேன்… Call போகவே இல்லையே…” என்று சொன்னதோடு இப்போது எங்கே இருக்கிறேன் எனக் கேட்டார். விஷயம் இது தான்! அவரது மூன்று வயது மகளுக்கு பிறந்த நாள் என்றும் வீட்டுக்கு வந்து பார்ட்டியில் கலந்து கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்ல, தர்மசங்கடமாகி விட்டது!

இத்தனை Short Notice-ல் அழைத்தால், பிறந்த நாள் கொண்டாடும் அவரது மகளுக்கு என்ன Gift கொடுப்பது? முதலில் தெரிந்திருந்தால் ஏதாவது வாங்கி வைத்திருக்கலாம். அதுவும் மார்க்கெட் சென்று வாங்கிச் செல்லலாம் என்றால் அதற்கு நேரம் கொடுக்காது உடனே வர வேண்டும் எனச் சொல்லி, வந்திருக்கும் அனைவரும் எனக்காகக் காத்திருப்பார்கள் எனச் சொன்ன பிறகு நேரம் எடுத்துக் கொள்வது நன்றாக இருக்காது! சரி வழியில் இருக்கும் கடையில் சாக்லேட் வாங்கிக் கொண்டு செல்லலாம் என என் வீட்டுக்குச் செல்லாமல் அவருடைய வீட்டிற்குச் சென்றேன்.

நான் சென்று சேர்ந்தவுடன் மெழுகுவர்த்தி அணைத்து, கேக் வெட்டி, ஹாப்பி பர்த்டே பாடல் பாடி கொண்டாட்டம் துவங்கி விட்டது. வாங்கிக் கொண்டு சென்ற சாக்லேட்டுகளை குழந்தையிடம் கொடுத்து நண்பர்களுடன் அரட்டை துவங்கியது – பர்த்டே கேக் உண்டபடியே. அது சாப்பிட்ட சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு அங்கிருந்து புறப்படலாம் என நண்பரிடம் சொல்ல,  “இரவு உணவும் அங்கே தான் எனச் சொல்லி அமர வைத்துவிட்டார். உடனே சாப்பிடுவது கடினம் என்பதால் மேலும் அரட்டை தொடர்ந்தது.

தில்லியில் ஒரு பழக்கம். இப்படி பிறந்த நாள் பார்ட்டி என அழைத்தால், வரும் குழந்தைகள் ஏதாவது பரிசு கொண்டு வருவதைப் போலவே, பிறந்த நாள் கொண்டாடும் குழந்தையும் வரும் அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் ஏதாவது Return Gift தருவது வழக்கம்! ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பரிசு தரவேண்டும் எனும்போது செலவு அதிகமாகவே ஆகிறது. பிறந்த நாள் கொண்டாட்டத்திற்கே சிலர் லட்ச ரூபாய் செலவு செய்கிறார்கள்! பணம் இருக்கிறவர்கள் கொண்டாடினால் பரவாயில்லை, சிலர் கடன் வாங்கி இப்படி கொண்டாடுவது பார்க்கும்போது தான் கஷ்டமாக இருக்கிறது – அடுத்தவர் மெச்ச வேண்டும் என்பதற்காக கடன் வாங்கி கொண்டாட வேண்டுமா….. 

குறைந்த பட்சம் இருநூறு ரூபாய்க்காவது Return Gift கொடுக்க வேண்டும் என்று ஒரு நண்பரின் மனைவி சொன்னார். ஒரு பிறந்த நாள் பார்ட்டிக்குச் சென்றுவந்த பிறகு எல்லா குழந்தைகளுக்கும் என்ன Return Gift கொடுக்கப் போகிறார்கள் என்ற எண்ணத்துடனேயே அழைப்பு கிடைக்கும் அனைத்து பிறந்த நாள் பார்ட்டிக்கும் செல்கிறார்கள். அப்படிக் கிடைக்காத பட்சத்தில், “ஒண்ணுமே கொடுக்கல அந்த Uncle-Aunty என்று சொல்லி, அவர்களின் குழந்தையையும் நட்பு வட்டத்திலிருந்து விலக்கி விடுவதையும் பார்த்திருக்கிறேன்.  தங்களது பிறந்த நாள் அன்றும் Return Gift கொடுத்தே ஆகவேண்டும் என அடம்பிடிப்பதும் உண்டு!

தவறான ஒரு பழக்கத்தினை ஆரம்பித்து வைத்துவிட்டார்களோ என்ற எண்ணம் எனக்குள் உண்டு. பிறந்த நாள் என்று மெழுகுவர்த்தி அணைத்து கேக் வெட்டுவது என்பதே எனக்கென்னமோ பிடிப்பதில்லை. இப்படி செலவு செய்வதற்கு பதில், குழந்தைகளின் பிறந்த நாள் அன்று அவர்களை ஏதாவது அநாதை இல்லத்திற்கு அழைத்துச் சென்று, அங்கே உள்ள குழந்தைகளுக்கு உணவு கொடுக்க வைத்தால் தான் நல்ல நிலையில் இருப்பது புரியும். கூடவே எத்தனை எத்தனை பேர் உண்ண உணவில்லாமல், வளர்வதற்கு தகுந்த ஆதரவில்லாமல் இருக்கிறார்கள் என்பதும் புரியும் அல்லவா…

அதெல்லாம் சரி என்னதான் அங்கே சாப்பிட்டீர்கள் என்று கேட்பவர்களுக்காக…. என்ன சாப்பிட்டோம் என்பதையும் சொல்லி விடுகிறேன்….

பூரி, மட்டர் பனீர், கட்டல் சப்ஜி புலாவ் மற்றும் [kh]கீர்!

அது என்ன கட்டல் சப்ஜி என்பவர்களுக்காக, ஹிந்தியில் கட்டல் என்றால் பலாக்காய்!

மீண்டும் சந்திப்போம்….

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.