ஹனிமூன் தேசம் – மாலையில் மதிய உணவு – சப்பாத்தி ஆலு ஜீரா மற்றும் சில!

ஹனிமூன் தேசம் – பகுதி 7

தொடரின் முந்தைய பகுதிகளுக்கான சுட்டிகள் வலப்பக்கத்தில் Drop Down Menu-வாக இருக்கிறது! படிக்காதவர்கள் படிக்கலாமே!

உணவகத்திலிருந்து பனிபடர்ந்த மலைகள்...

உணவகத்திலிருந்து பனிபடர்ந்த மலைகள்...

வேறொரு கோணத்தில்....

கம்பளி உடைகள் வாங்கிய பிறகு பயணம் தொடர்ந்தது. மணாலி சென்று சேர்வதற்குள் வழியிலேயே மதிய உணவை, மாலையில் சாப்பிடலாம் என்று தீர்மானித்தோம்! பசி அப்படி! பொதுவாகவே குளிர் பிரதேசங்களில் மூன்று வேளை மட்டுமல்லாது நான்கு ஐந்து வேளை கூட சாப்பிடலாம் என்று தோன்றும் எனக்கு! காய்கறிகளும் ஃப்ரெஷ்ஷாக கிடைக்கும் என்பதாலும், குளிருக்கு இதமாய் சுடச்சுட எதையாவது சாப்பிட வேண்டும் என்று தோன்றும்! கூடவே வயிற்றைக் காயப் போடுவது நல்லதல்ல!

சாலையோரத்திலேயே ஆப்பிள் மரங்கள்.....

என்னைப் பிடிச்சுருக்கா.......

சாலையோர உணவகம் ஒன்றில் வண்டியை நிறுத்தினார் ஜோதி. சாப்பிடும் இடம் மேற்கூரை வேயப்பட்டிருந்தாலும், நமது பார்வையில் மலையும், அதன் மீது படர்ந்திருக்கும் பனியும், சாலை ஓரங்களில் இருக்கும் ஆப்பிள் மரங்களும் படும்படிதான் அமைந்திருந்தது அந்த உணவகம். அழகிய இடத்தில் நிறைய பூஞ்செடிகள், மரங்கள், புல்வெளிகள் என இருக்க, தூரத்தில் தெரியும் மலையும் காட்சிகளும் ரம்மியமாக இருந்தன. சப்பாத்தி, ஆலூ ஜீரா, ராய்த்தா/தயிர், Dதால் என உணவுகளைச் சொல்லி விட்டு காத்திருக்கையில், உணவகத்தின் அருகே இருந்த காட்சிகளை புகைப்படம் எடுக்க ஆரம்பித்தேன்.

உணவகத்திலிருந்த பூக்கள்...

ஒண்ணு ஆடூ... மற்றது குபானி!

வித்தியாசமான பூக்கள், அப்போது தான் இலைகள் துளிர்க்க ஆரம்பித்திருந்த ஆப்பிள் மரங்கள், ”ஆடூ” என்று அழைக்கப்படும் Peach பழங்களின் பூக்கள் [தமிழில் இந்தப் பழத்தின் பெயர் “குழிப்பேரி” என்று இணையத்தில் பார்த்தேன் – இதுவரை கேள்விப்பட்டதில்லை!], குபானி என அழைக்கப்படும் Apricot பழங்களின் பூக்கள் [இந்தப் பழத்திற்கு தமிழ்ப் பெயர் சருக்கரை பாதாமி! இதுவும் கேள்விப்பட்டதில்லை], வித்தியாசமான பூக்கள், செடிகள் என பலவற்றையும் பார்த்து புகைப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.  குழுவினரும் இயற்கைக் காட்சிகளை ரசித்தபடியே பனிபடர்ந்த மலைகளில் பின்புலமாக இருக்க புகைப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டார்கள்.

அப்படி என்னத்த படம் எடுக்கறேன்! தெரியலையே!

ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் பனித்துளிகளோடு பூக்கள்...

ரிப்போர்ட்டிங் டைம்....  ஜோதி!...

நாங்கள் புகைப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டிருக்க, சிலரோ, விஸ்ராந்தியாக அமர்ந்து இதுவரை கிடைத்த அனுபவங்கள் பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். சிலர் கண்களை மூடி தூங்க ஆரம்பித்திருந்தார்கள் – உட்கார்ந்தபடியே தான். ஜோதி மனைவியிடம் ரிப்போர்ட்டிங் செய்ய ஆரம்பித்திருந்தார் – வாகனம் செலுத்தும்போது பேச முடியாது என்பதால், பெரும்பாலும் இப்படி சாப்பிடும்போதும், வண்டி ஓட்டாத சமயங்களில் மட்டுமே அலைபேசி மூலம் பேசுவார். அவரையும் மற்றவர்களையும் கிண்டல் செய்வதும், தூங்குபவர்களை புகைப்படம் எடுப்பதும், என காத்திருக்கும் வேளையில் பல விஷயங்கள் செய்து கொண்டிருந்தோம்.

கட்டிட வேலை செய்பவரின் குழந்தைகள்...

இந்த உணவகத்தில் இன்னும் ஏதோ கட்டிட வேலைகள் நடந்து கொண்டிருக்க, அங்கே வேலை செய்பவர்கள் தங்களது குழந்தைகளோடு நின்று கொண்டு நாங்கள் புகைப்படம் எடுப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். பாவம் குழந்தைகள் – அத்தனை குளிரில் குறைவான குளிர்கால உடைகள் அணிந்து, நின்று கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கும் போது கஷ்டமாக இருந்தது. அக்குழந்தைகள், நான் புகைப்படங்கள் எடுப்பதையே வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, குழந்தைகளின் அம்மாவிடம் புகைப்படம் எடுக்கலாமா எனக் கேட்டு, அக்குழந்தைகளின் புகைப்படங்களை எடுத்து, அவர்களிடமும் அக்குழந்தைகளின் அம்மாவிடமும் காண்பித்தேன்.

இன்னுமோர் பூ!

இயற்கையை ரசித்தபடியே உணவு உண்ணலாம் வாங்க!...

முன்பே பல முறை சொன்னது போல, இது போன்று சுற்றுலா வந்திருக்கும் இடங்களில் அடுத்தவர்களை புகைப்படம் எடுப்பது சவாலான விஷயம். சிலரை பார்க்கும்போதே புகைப்படம் எடுக்கத் தோன்றினாலும், ஒன்று அவர்களது அனுமதி பெற்று எடுக்க வேண்டும், அல்லது அவர்களுக்குத் தெரியாமல் discreet ஆக எடுக்க வேண்டும்! ஆண்களையும் சிறுவர்களையும் படம் எடுப்பதில் அத்தனை பிரச்சனை இல்லை – பெண்களை – குறிப்பாக முதியவர்களை படம் எடுப்பதில் பிரச்சனை தான்! அதுவும் புகைப்படம் எடுப்பவர் ஆணாக இருந்துவிட்டால் இன்னும் அதிக பிரச்சனை.  பல பயணங்களில் முகத்தில் பல சுருக்கங்களோடு இருக்கும் மூதாட்டிகளை படம் எடுக்க நினைத்தாலும், எடுக்க முடியாமல் திரும்பியதுண்டு!

சாலட்....

ஆலூ ஜீரா....

சிறிய பக்கெட்டில் Dதால்

ஃபுல்கா எனப்படும் சப்பாத்தி!

இதோ வந்து விட்டது. சப்பாத்தி, ஆலு ஜீரா, சாலட், சிறிய பக்கெட்டுகளில் Dதால், என ஒவ்வொன்றாக வர, அனைவரும் அமர்ந்து சாப்பிட ஆரம்பித்தோம். Simple and delicious உணவு! அனைத்துமே நன்றாக இருந்தது. சப்பாத்தி சுடச் சுட வர தேவையானவற்றைக் கேட்டு சாப்பிட்டு முடித்தோம். இப்பகுதிகளில் Dதால் மிகச் சிறிய பக்கெட்டுகளில் தருகிறார்கள் – தில்லி மற்றும் சுற்றுப் புறங்களில் குழிவான தட்டுகளில் மட்டுமே தந்து பார்த்திருக்கிறேன். இந்த மாதிரி பக்கெட்டுகளில் கொடுப்பதை சில இடங்களில் மட்டுமே பார்க்க முடியும்.

Checking time.... 

இவங்க சாப்பிட்டதெல்லாம் நல்லா இருந்ததா....

அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு, தேநீரும் அருந்தி, உணவுக்கு உண்டான காசைக் கொடுத்து விட்டு [அப்படி ஒன்றும் அதிகமில்லை! பதினைந்து பேருக்கு, பரிமாரியவருக்கு உண்டான Tips சேர்த்து 2000 ரூபாய் தான்] அங்கிருந்து மணாலி நோக்கி புறப்பட்டோம். எங்களுக்கு தங்குவதற்கு ஏற்பாடும் ஆகிவிட்டது என்பதை அலைபேசி மூலம் தெரிந்து கொண்டோம். ஒரே இடத்தில் அனைவரும் தங்கப் போகிறோம். அந்த இடம் எப்படி இருக்கப் போகிறது, குலூவில் ஏற்பாடு செய்தது பிடிக்கவில்லை என்று வந்து விட்டோமே என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன்.  அந்த இடம் எப்படி இருந்தது என்பது பற்றியும் அடுத்த நிகழ்வுகள் குறித்தும் அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன்!

   

தொடர்ந்து பயணிப்போம்…..

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.