பெண்மை போற்றுதும் – என்னைப் பற்றி நான்….

பெண்மை போற்றுதும்….

இன்று சர்வதேச மகளிர் தினம். இணையம், ஊடகங்கள் என எங்கு பார்த்தாலும் மகளிர் தின வாழ்த்துகளும், கொண்டாட்டங்களும்….. மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. வாழ்த்துவதில் நானும் இணைந்து கொள்கிறேன்…

ஒரே ஒரு நாள் மட்டுமே மகளிர் தினம் கொண்டாடி விட்டால் போதும் என்று தோன்றவில்லை. சிலர் மகளிர் தினமாகக் கொண்டாடாமல், மகளிர் மாதம் என மார்ச் மாதம் முழுவதும் கொண்டாட்டங்கள், சிறப்பு நிகழ்வுகள் நடத்துகிறார்கள். மீதமுள்ள பதினோறு மாதங்களும் அவர்களை என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து கொள்ளுங்கள் என்பதல்ல….. எல்லா நாளிலும் பெண்களைப் போற்றுவோம். 

என்று ஒரு பெண் நடு இரவில் பயமின்றி தனியாக நடந்து போக முடிகிறதோ அன்று தான் நமக்கு சுதந்திரம் என்று மகாத்மா சொன்ன சுதந்திரம் கிடைத்து விட்டதா என்றால்…. நடு இரவினை விடுங்கள், பட்டப் பகலில் கூட பயமின்றி நடக்க முடிவதில்லை. கண்களாலேயே கற்பழிக்கும் கூட்டங்கள் இங்கே உண்டு என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. பெண்ணை போகப் பொருளாக மட்டுமே பார்க்கும் நிலை தான் – குறிப்பாக வட இந்தியாவில்.  எத்தனை நிர்பயாக்கள் இங்கே…..

சின்னக் குழந்தைகளைக் கூட சிலர் விட்டு வைப்பதில்லை. பச்சிளம் சிட்டு பாவம் என்ன செய்தது…. கிழவிகளைக் கூட விடுவதில்லை சிலர். இச்சையைத் தீர்க்கும் எந்திரம் அல்ல பெண்கள் என்பதை எப்போது புரிந்து கொள்ளப் போகிறார்கள் இந்த காமுகர்கள்….

வருடா வருடம் ஒரே ஒரு நாள் மட்டும் பெண்களுக்கு வாழ்த்து சொல்லி விட்டால் தீரப் போவதில்லை பெண்மைக்கு வரும் துயரங்கள். பெண்களை மதிக்கும் உணர்வை ஒவ்வொரு பெற்றோரும் தனது மகன்களுக்குச் சிறு வயது முதலே சொல்லித் தர வேண்டும். காமம் கொள்வதற்கு நேரம் வரும், அதற்கெனவே சமயம் வரும் என்பதையும் சொல்லித் தரவேண்டும். பெண்மையை போதைப் பொருளாகவே காட்டும் சினிமாவும், ஊடகங்களும் கொஞ்சமாவது மாற வேண்டும். 

இந்த நாளில் மட்டுமல்லாது வரும் எல்லா நாட்களிலும் பெண்மையைப் போற்றுவோம்…..  நேற்று பார்த்த ஒரு குறும்படம், இந்த சர்வதேச பெண்கள் தினத்தில் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்வதில் மகிழ்ச்சி. நீங்களும் பாருங்களேன்….

  

என்னைப் பற்றி நான்….

தலைப்பில் சொன்ன இரண்டாம் விஷயத்திற்கு வருவோம்…..

மனசு எனும் வலைப்பூவில் எழுதி வரும் பரிவை சே. குமார் அவர்கள் தனது தளத்தில் சக பதிவர்களிடம் கேட்டு வாங்கி “என்னைப் பற்றி நான்” என்ற தலைப்பில் பதிவுகள் வெளியிடுவதைப் பார்த்திருக்கலாம்…. இதுவரை இத்தலைப்பில் ஏழு பதிவுகள் வந்திருக்கின்றன.

7. தில்லையகத்து க்ரோனிக்கிள்ஸ் - துளசிதரன்/கீதா

6. அவர்கள் உண்மைகள் – மதுரைத் தமிழன்

5. பூவைப் பறிக்கக் கோடரி எதற்கு? - கில்லர்ஜி

4. உள்ளம் விரிந்தால் உலகமே சொந்தம் – கரந்தை ஜெயக்குமார்

3. தேன் மதுரத் தமிழ் – கிரேஸ் பிரதீபா

2. நான் ஒன்று சொல்வேன் – மீரா செல்வக்குமார்

1. எங்கள் பிளாக் - ஸ்ரீராம்

[மஞ்சள் வண்ணத்தில் க்ளிக் செய்தால் பதிவரின் வலைப்பூவிற்கும், பச்சை வண்ணத்தில் க்ளிக் செய்தால் “மனசு” தளத்தில் வெளியான “என்னைப் பற்றி நான்” பதிவும் படிக்கலாம்….]

இந்த வரிசையில்…. அடியேனையும் களத்தில் இறக்கி இருக்கிறார் பரிவை சே. குமார்.  அவர் கேட்டபடி எழுதி அனுப்பிவிட்டேன். விரைவில் அவரது தளத்தில்…. இங்கே ஒரு சிறு முன்னோட்டம்….

நான்…  நான்….  ஏனோ குணா பட கமல் நான், நான் என்று கடிதம் எழுதும் போது சொல்வது நினைவுக்கு வருகிறது! கூடவே இன்னுமொன்றும்.  அது பாலகுமாரனின் புத்தகம் ஒன்றில் வந்த கவிதை! 
 ”எனக்குள்ளே ஒரு மிருகம் உண்டுஅதை உன்னிடம் சொல்வதெப்போ…..நாளை, நாளை மறுநாள்!”
 ….என்று துவங்கும் அந்தக் கவிதை போல நம் எல்லோர் மனதிற்குள்ளும் மிருக குணம் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறது.  மிருக குணம் மட்டுமல்ல, பல மனிதர்களின் மனதில் அழுக்குகளும் ஒளிந்து கொண்டிருக்கின்றன.    பெரும்பாலும் முயற்சி செய்து இந்த மிருக குணத்தினை தடைபடுத்தி, மனதுக்குள் பூட்டி வைத்திருந்தாலும், அவை அவ்வப்போது தலைகாட்டாது இருப்பதில்லை. எனக்குள்ளும் இப்படி அழுக்குகள் இருக்கலாம் – எனக்குத் தெரிந்த ஒரு அழுக்கு/மிருகம்……….

மீதியை அவரது தளத்திலேயே படிக்கலாமே…..

மீண்டும் சர்வதேச மகளிர் தின வாழ்த்துகளுடன்…..

அடுத்த பதிவில் சந்திக்கும் வரை…..

நட்புடன்

வெங்கட்.

புது தில்லி.