ராஜஸ்தான் போகலாம் வாங்க – மதிய உணவு - உணவகம் பெயரைக் கேட்டாலே சும்மா அதிருதில்ல!

ராஜாக்கள் மாநிலம் – பகுதி – 20

இப் பயணத்தொடரின் முந்தைய பதிவுகளை படிக்க வலைப்பூவின் இடது ஓரத்தில் “ராஜாக்கள் மாநிலம்” என்ற தலைப்பில் ஒரு Drop Down Menu இருக்கிறது. அதில் ஒவ்வொன்றாக க்ளிக்கி படிக்கலாமே!

பனீர் Bபுர்ஜி

படம்: இணையத்திலிருந்து....

 

தொடர்ந்து பயணித்ததில் எங்களுக்கு பசி வந்தது. நாங்கள் பயணித்த சாலையில் வெகு தொலைவிற்கு எங்கேயும் சரியான உணவகம் இல்லை. ஓட்டுனர் ஜோதியிடம் நல்ல உணவகம் வந்தால் நிறுத்தச் சொல்லி விட்டு தொடர்ந்து எங்கள் குழுவினருடன் பேசிக் கொண்டும், பாட்டுக் கேட்டுக் கொண்டும் தொடர்ந்தது பயணம்.  சென்ற பதிவில் பார்த்த ராஜஸ்தானி பக்தர்களைத் தொடர்ந்து எல்லா இடங்களிலும் பார்க்க முடிந்தது. சாலை எங்கும் அவர்களே ஆக்ரமித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். நாத்துவார் பற்றிய பதிவில் சொல்ல விட்டுப்போன ஒரு விஷயத்தினை இங்கே சொல்கிறேன். அங்கே இருந்த கடைத்தெருவில் ஒரு பெண்மணி ஏதோ ஒரு பொருளை விற்பனை செய்து கொண்டிருந்தார் – Bபஞ்சாரா என இங்கே அழைக்கப்படும் இனத்துப் பெண்மணி!

மூட்டு வலிக்கு மருந்து...

அந்தப் பொருளின் படம் மேலே கொடுத்திருக்கிறேன். ஏதோ புளியங்கொட்டை போல இருக்கிறதே என பார்த்து அதை புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டேன் – அப்படியே அந்தப் பெண்மணியிடம் பேச்சுக் கொடுத்து, இது என்ன, எதற்குப் பயன்படும் என்று கேட்க, ஏதோ ஒரு பெயரைச் சொன்னார் – மலைப்பகுதியில் மட்டுமே கிடைக்கும் என்றும், அதிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் களிம்பு போன்ற மருந்து மூட்டு வலிக்கு மிகச் சிறந்த நிவாரணி என்றும் சொல்லி ஒரு சிறிய பாட்டில் வாங்கிக் கொள்ளுங்கள் என்று சொல்ல, “எனக்கு மூட்டு வலி இல்லையே, அதனால் வேண்டாம்” என்று பதில் சொன்னேன். வீட்டில் யாருக்காவது மூட்டு வலி வந்தால் இதைத் தடவலாம், வாங்கி வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சொன்னார்.

மிக்ஸ் வெஜ்....

படம்: இணையத்திலிருந்து...

அதன் பெயர் புரியவில்லை, மீண்டும் கேட்கலாம் என அவரிடம் பேசினால், ஒரு பாட்டிலை என் தலையில் கட்டிவிடும் அபாயம் இருந்ததால் “வேண்டாம்” எனச் சொல்லி அங்கிருந்து விலகினேன். ராஜஸ்தானின் பல பகுதிகளில் இந்த Bபஞ்சாரா இனத்தவர்கள் உண்டு – நாட்டு மருந்துக் கடைகளை சாலையோரங்களில் அமைத்து சில நாட்கள் விற்பனை செய்வார்கள். ஒரு இடத்தில் ஒரு மாதத்திற்கு மேல் இருக்க மாட்டார்கள். ஊர் ஊராகச் சென்று கொண்டே இருப்பார்கள். தலைநகர் தில்லியில் கூட இவர்களது நாட்டு மருந்து விற்பனைக் கூடம் அவ்வப்போது முளைக்கும்! ஒரு பழைய Van நிறுத்தி வைத்து அதன் அருகே தற்காலிக இருப்பிடம் அமைத்து விற்பனை செய்வார்கள் – பிறகு அங்கிருந்து புறப்பட்டு அடுத்த இடம்! இப்படியே வாழ்க்கை முழுவதும் பயணம் தான் அவர்களுக்கு!

மஞ்சூரியன்....

படம்: இணையத்திலிருந்து...

அவர்கள் பயணிப்பது இருக்கட்டும் – நாங்களும் பயணித்துக் கொண்டிருந்தோம். சாலையின் ஓரத்தில் ஏதாவது உணவகம் தென்படாதா என்று பார்த்துக் கொண்டே இருந்ததில் ஒரு உணவகம் தென்பட்டது! சரி அங்கே வண்டியை நிறுத்துங்கள் என ஜோதியிடம் சொல்ல – வண்டியை ஓரங்கட்டி நிறுத்திய பிறகு தான் உணவகத்தின் பெயரை எழுதி இருந்த பதாகையைப் பார்த்தோம்! – பெயர் பார்த்ததுமே எங்களுக்கு கொஞ்சம் பயமும் அருவருப்பும் வந்தது – இந்த உணவகம் நமக்குச் சரிப்படாது என்று அங்கிருந்து வண்டியிலிருந்து இறங்காமலேயே புறப்பட்டோம். வேறு உணவகம் தான் தேடவேண்டும் என அந்த உணவகத்தின் பெயரைப் பார்த்த உடனேயே முடிவு செய்து விட்டோம்! அப்படி என்ன பெயர் அந்த உணவகத்திற்கு என்று கேட்கிறீர்களா? சொல்கிறேன் – பதிவின் கடைசியில்!

மதிய உணவு இங்கே தான்.....

தொடர்ந்து பயணம் செய்து பாலி மாவட்டத்தில் உள்ள தேசுரி எனும் இடத்தில் இருந்த ஹோட்டல் விருந்தாவன் எனும் உணவகத்தின் வாயிலில் நின்றது எங்கள் வாகனம். வெளியிலிருந்து பார்க்கும்போதே நன்றாக இருக்கவே வாகனத்தினை நிறுத்தி உள்ளே சென்றோம். இரண்டு மூன்று டேபிள்களை சேர்த்து அனைவரும் ஒரே இடத்தில் அமர்ந்து கொள்ள வசதி செய்தார் ஹோட்டல் சிப்பந்தி. மெனு கார்டு பார்த்து அவரவர்களுக்குத் தேவையான உணவுகளைச் சொல்லி கொஞ்சம் நேரம் காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது. இங்கே பெரும்பாலான உணவகங்களில் நாம் சொன்ன பிறகு தான் உணவு தயாரிக்கிறார்கள் என்பதால் கொஞ்சம் நேரம் எடுக்கும் – ஆனாலும் உணவு சுவையாகவும் ஃப்ரெஷ் ஆகவும் இருக்கும்.

உணவகத்தில் இருந்த சுவரோவியம்.....

உணவகத்தில் இருந்த ராதாகிருஷ்ணர் சுவர் சித்திரம் ஒன்று ரொம்பவே அழகாக இருந்தது. அங்கே வைத்திருந்த ஒரு சிலையும் அழகாய் இருந்தது. உணவு வரும் வரை காத்திருந்த சமயத்தில் சில பல படங்களை அவரவர் கேமராவிலும், அலைபேசிகளிலும் எடுத்துக் கொண்டிருந்தோம். பொறுமையாக ஒவ்வொரு வகை உணவும் வந்து சேர – பனீர் Bபுர்ஜி, தால் மக்கனி, வெஜ் புலாவ், சப்பாத்தி, நான், வெஜ் மஞ்சூரியன், மிக்ஸ் வெஜிடபிள், ராய்தா, சலாட் - அனைவரும் அவரவருக்கான உணவினை சாப்பிட்டோம். காலையில் நாத்துவாரில் போஹா மற்றும் தஹி Bபல்லா சாப்பிட்டது. அதனால் அனைவரும் மகிழ்ச்சியோடு பேசியபடியே, உணவினை உள்ளே தள்ளிக் கொண்டிருந்தார்கள். அனைவரும் உணவு உண்ட பிறகு பில் வந்தது – 14 பேர் சாப்பிட ஆன செலவு – டிப்ஸ் உட்பட – 1900 ரூபாய்.  

உணவகத்திலிருந்த சிற்பம்.....

மதிய உணவு சாப்பிட்ட பிறகு எங்கள் பயணம் தொடர்ந்தது. நாங்கள் ஏற்கனவே எங்கள் குழுவிலிருந்தவரின் அலுவலகம் மூலமாக ஜோத்பூர் பகுதியிலிருந்த ஒருவரின் உதவியோடு தங்குமிடத்திற்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தோம். அந்த நண்பருடன் ஏற்கனவே பேசியிருந்தாலும், ஜோத்பூர் வருவதற்கு முன் சொல்லுங்கள் இடம் என்ன, எப்படி வருவது என்பதையெல்லாம் சொல்கிறேன் எனச் சொல்லி இருந்தார். அதனால் அவரைத் தொடர்பு கொள்ள, அவர் தங்குமிடத்தின் முகவரியை அனுப்பினார். கூகிள் மேப் துணையுடன் அங்கே சென்று சேர்ந்தோம். அவரவர் அறையில் உடைமைகளை வைத்து விட்டு கொஞ்சம் இளைப்பாறல் – தங்குமிடத்தில் உணவகம் இல்லை என்பதால் தேநீர் கூட வெளியே தான்!

dhதால் மக்கனி....

படம்: இணையத்திலிருந்து...

ஒரு குளியல் போட்டு, இரவில் எங்காவது சென்று உணவு உட்கொள்ளலாம் – மாலை நேரமாகிவிட்டதால் எங்கேயும் செல்ல முடியாது - அது வரை ஏதாவது பேசிக் கொண்டிருப்போம் –என்று முடிவு எடுத்தோம். அனைவரும் பேசிக் கொண்டிருந்ததில் நேரம் போனது தெரியவில்லை. இரவு உணவு சாப்பிட இந்த இடத்திற்குப் போனால் நல்லது என ஜோத்பூரில் இருந்த நண்பர் சொல்ல அங்கேயே போகலாம் என முடிவு செய்தோம். ஆனால் அந்த முடிவு தவறானது என்பதை பிறகு தான் தெரிந்து கொண்டோம். ஏன் என்பதை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன். இப்போது இந்தப் பதிவின் ஆரம்பத்தில் சொன்ன, உணவகத்தின் பெயர் பார்த்து சாப்பிட வேண்டாம் என முடிவு செய்த உணவகம் பற்றி சொல்கிறேன்!

நான்.....

படம்: இணையத்திலிருந்து...

நாங்கள் முதலில் நின்ற உணவகத்தின் பெயர் பார்த்த உடனேயே அங்கே சாப்பிடப் பிடிக்கவில்லை எனச் சொல்லி இருந்தேன். அப்படி என்னதான் பெயர் அந்த உணவகத்திற்கு? உணவகத்தின் பெயர் கீழே…

ஆய் ஜி ரெஸ்டாரெண்ட்!

பெயரைப் பார்த்த பிறகு அங்கே சாப்பிடத் தோன்றவில்லை. ஆனால் உங்களுக்கு ஒன்று சொல்கிறேன். சில வார்த்தைகள் ஒரு மொழியில் கெட்ட வார்த்தையாக இருந்தால் அதே வார்த்தை வேறு மொழியில் நல்ல வார்த்தையாகவும் இருக்கலாம். இப்படி நிறைய வார்த்தைகள் உண்டு – தமிழில், தெலுங்கில் உள்ள சில மரியாதையான வார்த்தைகளுக்கு ஹிந்தியில் அசிங்கமான வார்த்தைகள்! அதே மாதிரி தான் மேலுள்ள வார்த்தையும் – மராட்டியில் ஆய்ஜி என்றால் அம்மா என அர்த்தம். இப்படி நிறைய வார்த்தைகள் சொல்ல முடியும்! மொழிக்கு மொழி மாறுபாடுகள் இப்படி இருப்பது இயல்பு தானே. அடுத்த பதிவில் மற்ற அனுபவங்களைத் தொடர்ந்து பார்க்கலாம்!

பயணம் நல்லது! ஆதலினால் பயணம் செய்வோம்!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி.