கதம்பம் – மணிப்பூர் டு தில்லி – தில்லி 27 – ஸ்டைல்… - அப்பாவின் அறிவுரை

பேருந்திலேயே மணிப்பூர் டு தில்லி

வரைபடம் - இணையத்திலிருந்து....

மணிப்பூர் தலைநகர் இம்ஃபால் நகரிலிருந்து தில்லி வரை பேருந்திலேயே வருவது சாத்தியமா? கிட்டத்தட்ட 2500 கிலோமீட்டர் தொலைவு! ஆனால் அடிக்கடி இப்படி பேருந்திலேயே தில்லி வரை – வழியில் பல இடங்களைப் பார்த்தபடியே வரும் சுற்றுலாப் பயணிகள் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். பேருந்தின் மேற்புறத்தில் கட்டியிருக்கும் பொருட்களைப் பார்த்தால் ஒரு மாத சுற்றுலாவாக வருபவர்கள் போல் தோன்றும். தில்லிக்கு வரும் வழியிலேயே அசாம், மேற்கு வங்காளம், பீஹார், உத்திரப் பிரதேச மாநிலங்களில் உள்ள சுற்றுலாத் தலங்களுக்கும் சென்று கடைசியாக இந்தியத் தலைநகருக்கு வந்து இங்கே சுற்றிப் பார்த்து விட்டு நிறைய பொருட்களை வாங்கிச் செல்கிறார்கள்.  அடிக்கடி இப்படியான சுற்றுலாப் பயணிகள் எங்கள் குடியிருப்பின் அருகே இருக்கும் Chugh தரம்ஷாலாவில் பார்க்க முடிகிறது.

இத்தனை தூரம் பயணிக்க அவர்களுக்கு முடிகிறதே என்பதை நினைத்தால் ஆச்சரியமும் அவர்களது உடல்நிலையும் ஒத்துழைக்கிறதே என்ற எண்ணமும் வருவதுண்டு. ஒரு சில நாட்கள் பயணிப்பதற்கே நிறைய வசதிகளை எதிர்பார்க்கும் பலரை பார்க்க முடிகிறது. அவர்களையும் இவர்களையும் ஒப்பீடு செய்யாமல் இருக்க முடியவில்லை. இந்த வாரத்தில் இப்படி இரண்டு மூன்று பேருந்துகளை பார்த்தேன். இவர்கள் இப்படியே இந்தியா முழுவதும் சுற்றுவதுண்டு என்று நண்பர் சொன்னார் – ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் அகோபிலம் அருகே இப்படி மணிப்பூர் பேருந்தினைப் பார்த்ததாகச் சொன்னார் நண்பர்! எப்படிதான் இவர்களால் இவ்வளவு தொலைதூரம் பேருந்தில் பயணிக்க முடிகிறதோ? Hats Off to them!

ஸ்டைலு ஸ்டைலு தான் – மை க்ளிக்ஸ்!

ஸ்டைலு ஸ்டைலுதான் இது சூப்பர் ஸ்டைலுதான்!

சென்ற வாரத்தில் ஒரு நாள் திருமலா திருப்பதி தேவஸ்தானத்தின் தில்லி கோவிலிலிருந்து நண்பர்களோடு வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தேன். இரண்டு சிறுவர்கள் – குழந்தைகளுக்கான சைக்கிளை ஓட்டிக் கொண்டு வந்தார்கள். அந்த பழைய ஓட்டைச் சைக்கிளை ஓட்டும்போதும் பயங்கர ஸ்டைல்! வழியில் கிடைத்த ஒரு உடைந்த Cooling Glass பார்த்ததும் ஒரு சிறுவனுக்கு மகிழ்ச்சி – கண்ணாடி இல்லாது வெறும் Frame மட்டுமே இருந்ததை எடுத்து முகத்தில் மாட்டிக்கொண்டு ஒரே ஸ்டைலு தான்! பார்த்தவுடன், ”சூப்பரா இருக்குப்பா, இரு ஃபோட்டோ எடுத்துக்கறேன்!” என்றவுடன் ”இருங்க, சரியா போட்டுக்கறேன்” என்று போட்டுக்கொண்டு “யோ…” என்று விரல்களால் கண்ணாடியைக் காண்பித்தபடி ஒரு போஸ்! சிறுவர்களாக இருக்கும்போது யார் என்ன நினைப்பார்கள் என்ற கவலையே வேண்டாம் – எவ்வளவு மகிழ்ச்சியான காலம் அது…..  சிறுவர்கள் நன்றாக இருக்கட்டும்!

அப்பா குழந்தைகளுக்குச் சொன்ன அட்வைஸ்!:

வழக்கம் போல காலையில் எழுந்து தால்கட்டோரா பூங்காவிற்கு நடைப் பயிற்சி. பூங்கா வாயிலில் நிறைய செல்லச் செல்வங்கள் இருப்பதை முன்பு ஒரு பதிவிலும் எழுதி இருந்தேன். அன்றும் நிறையவே இருந்தன – சின்னதும் பெரியதுமாய். அப்போது ஒரு இருசக்கர வாகனத்தில் தனது இரு வாரிசுகளோடு - ஒரு அப்பா.  ஒரு பெண், ஒரு ஆண் என இரண்டு வாரிசுகள் – இருவருக்கும் வயது ஏழுக்குள் இருக்கலாம். குழந்தைகளைப் பார்த்தவுடன் நாய்க்குட்டிகளுக்கு குதூகுலம். பின்னாலே வர, குழந்தைகள் சற்றே பயத்துடன் நகர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். அப்போது அந்த அப்பா குழந்தைகளுக்குச் சொன்ன அறிவுரை!

“அவற்றைப் பார்த்து பயப்படக் கூடாது. அப்படி இப்படி நகர்ந்தால் இன்னும் துரத்தும். ஓரிடத்தில் நிலையாக நில்! Stand to your place. Establish yourself!” இதுவரை சரியாகத்தான் இருந்தது! அதற்கப்பிறகு சொன்ன அறிவுரை தான்…..  ”அப்படியும் கிட்ட வந்தால் “லாத் மார்!” அதாவது எட்டி உதை!”  நல்ல அப்பா, நல்ல அறிவுரை!

தில்லி-27:

இன்றைக்கு 24 ஏப்ரல்! இதே நாளில் தான் 27 வருடங்களுக்கு முன்னர் தலைநகர் தில்லியில் அரசுப் பணியில் சேர்ந்தேன். நாட்கள் தான் எத்தனை வேகமாக ஓடுகின்றன. இருபது வயதில் சேர்ந்தது. மொழி தெரியாது, வெளியுலகம் தெரியாது, கண்ணைக் கட்டிக் காட்டில் விட்டார்போல இங்கே வந்து சேர்ந்தேன். இத்தனை வருடங்கள் ஓடிவிட்டன.  திரும்பிப் பார்க்கும் போது இங்கே கிடைத்த அனுபவங்கள், நட்பு, சிலரின் துரோகம் என அனைத்தும் மாற்றி மாற்றி காட்சிகளைக் காண முடிகிறது! இந்த 27 வருடங்கள் எனக்குத் தந்த அனுபவங்கள் எத்தனையோ. அத்தனையும் இங்கே எழுதவும் முடியாது, எழுத விருப்பமுமில்லை. சில மகிழ்வான தருணங்கள், சில தவிர்க்கமுடியாத சம்பவங்கள் என நிறையவே உண்டு.  இந்த 27 வருடங்களில் இழந்தது நிறையவே என்றாலும், அதை விட இங்கே கிடைத்த அனுபவங்கள், கற்றுக்கொண்ட விஷயங்களும் சம அளவில் உண்டு.

தொடர்ந்து பணியில் இருக்க விருப்பமில்லை என்றாலும், எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு இங்கே இருந்தாக வேண்டும். இங்கே தொடர்ந்து பணியிலிருந்தால் 2031, இன்னும் 13 வருடங்களுக்குப் பிறகு தான் பணி ஓய்வு! என்ன நடக்கும் என்பதை ஆண்டவன்/சூழல்களின் கையில் விட்டுவிடுவோம்! வாழ்க்கையே சூழல்களிலும், சுழல்களிலும் தானே அகப்பட்டுக் கிடக்கிறது!

சின்னச் சின்னதாய் வேறு சில விஷயங்களோடு, வேறொரு கதம்பம் பகிர்வில் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி