கதம்பம் – நடக்கவா இல்லை சாப்பிடவா – வேலை செய்ய மாட்டேன் – அம்ருத் ரஸ்

நடக்கவா – சாப்பிடவா?

காலை நேரம் பூங்காவில் நடப்பது பற்றி எழுதி இருந்தேன். ஒவ்வொரு நாளும் ஏதேனும் புதிய விஷயம் பார்க்க/கேட்க கிடைக்கிறது. ஒரு நாள் பார்த்தால், பூங்காவினுள் தேநீர்/சமோசா விநியோகம் நடந்து கொண்டிருந்தது. இரண்டு மூன்று குழுக்கள் இங்கே நடப்பதுண்டு – குழுவில் உள்ளவர்கள் அனைவருமே ஒரே சமயத்தில் பூங்காவிற்கு வந்து நடப்பது வழக்கம். ஒரு குழிவின் உறுப்பினர்கள் எல்லோரும் ஒரு இடத்தில் கடை வைத்திருப்பவர்கள் என்றால், மற்றொரு குழுவினர் வக்கீல்கள்! இந்த குழுவினர் அனைவருமே நடந்து முடித்த பிறகு, பூங்காவில் அமர, சமோசா/தேநீர் விநியோகம் நடக்கிறது. காகிதத் தட்டுகளில் சமோசா, நெகிழி கோப்பைகளில் தேநீர்! சாப்பிட்டு, குப்பையை போட்டுப் போகிறார்கள்.  எனக்கு ஒரு சந்தேகம் – இவங்க நடக்க வந்தாங்களா இல்லை சாப்பிட வந்தாங்களா?

வேலை செய்யவே மாட்டேன்!

அலுவலகத்தில் புதியதாக ஒருவர் சேர்ந்திருக்கிறார் – தினமும் வருவது 12 மணிக்கு தான்! மாலையில் ஏழு மணி வரை அலுவலகத்தில் வேலை பார்க்கிறார் என்றாலும், பல வேலைகள் நிலுவையில்! எத்தனை முறை சொன்னாலும், எந்தவித முன்னேற்றமும் இல்லை! இத்தனைக்கும் நல்ல அறிவாளி. விஷயம் தெரிந்திருந்தாலும், வேலை செய்யக்கூடாது என்ற முடிவுடன் இருக்கிறார் போலும். இரண்டு மூன்று முறை எச்சரிக்கை கடிதம் கொடுத்திருக்கிறார்கள்! வேலை கிடைக்கவில்லையே என பலரும் இருக்க, கிடைத்த வேலையை ஒழுங்காகச் செய்ய மறுக்கும் இவரை என்ன சொல்ல! சேர்ந்த சில மாதங்களிலேயே இப்படியான நடவடிக்கை என்றால் இன்னும் கொஞ்சம் வருடங்களில் எப்படி இருப்பாரோ....

என்ன பார்த்து இப்படி ஒரு கேள்வி ஏன்!

தொடர்ந்து இரண்டு நாட்களாக ஒரே கேள்வி என்னை நோக்கி வந்தது! முதல் நாள் கேட்டவர் ஒரு தெலுகு தேசத்தவர்! இரண்டாம் நாள் ஒரு மறத் தமிழர்! வீட்டின் அருகே இருக்கும் தரம்ஷாலாவில் தங்கி ஊர் சுற்ற வந்திருப்பவர்கள்! அப்படி என்னதான் அவங்களுக்கு வேணுமாம்..... விடிகாலையில் எழுந்து முகத்தைத் தடவியபடியே,  என்னைப் பார்த்து "இங்க முகச்சவரம் பண்ணிக்க கடை இருக்கா?" கேட்ட நேரம் காலை ஏழு மணி! அவங்க கேட்ட நாட்களில் நான் முழு தாடியுடன் இருந்தேன்! "அது ஏன்யா என்னப் பார்த்து இப்படி ஒரு கேள்வி கேட்டீங்க?" "காலையில இங்கே கடை திறக்க மாட்டாங்க, எட்டு மணி ஆகும்!" என்று சொல்ல, "பஸ் புறப்பட்டுடுமே" என்கிறார் ஒருவர்! நல்ல வேளை "நீங்க செஞ்சுவிடுங்கன்னு" சொல்லல!

அலைபேசி = தொல்லை!

Financial Year – Closing Time! – வேலைகள் நிறையவே இருக்கும். அந்த மாதிரி சமயங்களில் பல அலுவலகங்களில் Tempers Run High! கதை தான். எனக்கும் இந்தச் சமயத்தில் Work Pressure கொஞ்சம் அதிகம்! அப்படி கணக்கு வழக்குகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சமயத்தில் அலைபேசியில் அழைப்பு – தெரியாத ஒரு எண்ணிலிருந்து! பொதுவாக தெரியாத எண் என்றால் பொதுவாக எடுப்பதில்லை! என்றாலும் ஏதோ வேலை சம்பந்தமான அழைப்பாக இருக்கப் போகிறது என எடுத்தால், அந்தப் பக்கத்தில் ஒரு பெண் குரல் – வழக்கமான வணக்கம், பதில் வணக்கத்திற்குப் பிறகு கேட்ட கேள்வி – “சார், உங்களோட பழைய வண்டியை விற்கணுமா? நாங்க வித்துத் தரோம்! இந்த விஷயத்தில் நாங்கள் தான் நம்பர் 1 நிறுவனம்!” – அடக் கொடுமையே!

“பத்து வருஷம் கழிச்சு ஃபோன் பண்ணும்மா, நான் பழைய வண்டியை விக்கணும்னா, அதுக்கு முதல்ல வண்டி வாங்கணும், அது பழசாகணும்… இதுக்கெல்லாம், ஒரு பத்து வருஷம் ஆகும்!”னு சொல்ல, அந்தப் பெண் சிரித்தபடியே இணைப்பைத் துண்டித்தார். இவங்க தொல்லை தாங்கலப்பா!

செல்லச் செல்வங்கள்

தினமும் பூங்காவில் நடக்கச் செல்லும் போது, பூங்காவின் வாயிலில் நிறைய செல்லச் செல்வங்கள் [கீதாஜியின் பாஷையில்] பார்க்க முடியும். நடக்க வருபவர்கள் இவர்களுக்கும் ஏதாவது தீனி கொண்டு வருவது வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள். முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட – குட்டி, பெரியது என கலந்துகட்டி, வாலை ஆட்டியபடி ஒவ்வொருவர் பின்னும் செல்லும் காட்சியை ஒவ்வொரு நாளும் பார்க்க முடிகிறது. கொஞ்சலும், கெஞ்சலும் பார்க்கவே நன்றாக இருக்கும். ஒரு சிலர் தினம் தினமும் கொடுப்பவர்கள் – அவர்கள் வாகனம் வரும்போதே இவர்களுக்குத் தெரிந்து ஓடுகிறார்கள். எங்கள் பக்கம் ஒன்றும் வருவதில்லை – "கைகளைக் காலியாக வைத்துக் கொண்டு, வீசி நடக்கும் இவன்கிட்ட என்ன பேச்சு..." என்ற எண்ணம் செல்லச் செல்வங்களின் மனதில் ஓடுமோ?

அம்ருத்ரஸ் – பச்சைப் பசேலென!

பூங்காவின் வாயிலில் தினமும் இரண்டு கடைகள் போடுகிறார்கள் – ஒருவர் முதியவர், இரண்டாமவர் நடுத்தர வயதுக்காரர். இருவருமே போடும் கடை – அம்ருத்ரஸ் – புதினா, அருகம்புல், இஞ்சி, என பல இலைகளை அரைத்து பச்சைப் பசேலென ஜூஸ், அங்கேயே தயாரித்து விற்கிறார்கள். பேட்டரி வைத்துக் கொண்டு, அதன் மூலம் மிக்ஸியில் அரைத்துத் தயாரித்துத் தருகிறார்கள். காலையில் மட்டுமே இந்த விற்பனை. பூங்காவில் நடக்க வரும் பலரும் இவர்களில் ஒருவரிடம் தினமும் அம்ருத்ரஸ் வாங்கிப் பருகிறார்கள். நமது ஊர் போல தண்ணீர் நிறைய கலப்பதில்லை. Thick-ஆக இருக்கும் இந்த ஜூஸ் இதுவரை குடித்துப் பார்க்கத் தோன்றவில்லை! அதனால் விலையும் தெரியாது. இந்த அம்ருதமான ரஸத்தைக் [அம்ருத்ரஸ்!] அருந்தினால், எவ்வளவு விலை, எப்படி இருந்தது என்பதைச் சொல்லுகிறேன்! நடக்க வருபவர்களுக்கு நல்ல வசதி, இரண்டு குடும்பங்களும் பிழைக்கின்றன!

மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புதுதில்லி.

பின் குறிப்பு: படங்கள் அனைத்தும் இணையத்திலிருந்து!