சுழலில் மிதக்கும் தீபங்கள் – ராஜம் கிருஷ்ணன்

சென்ற வாரத்தில் ஒரு நாள் புதிய பதிவுகள் ஒன்றும் நான் தொடர்பவர்களின் வலைப்பூக்களில் இல்லாததால் என்ன செய்யலாம் என யோசித்தபோது சரி ஏதாவது புத்தகம் படிக்கலாம் எனத் தோன்றியது. இப்போதெல்லாம் அச்சடிக்கப்பட்ட புத்தகங்களைப் படிப்பதை விட ஏனோ மின்புத்தகங்களைப் படிக்கப் பிடித்திருக்கிறது. சில நூல்களை தரவிறக்கம் செய்து வைத்திருக்கிறேன். அப்படி தரவிறக்கம் செய்து வைத்த நூல்களில் ஒன்று தான் சுழலில் மிதக்கும் தீபங்கள். திருமதி ராஜம் கிருஷ்ணன் அவர்களின் நாவல் இது. WWW.FREETAMILEBOOKS.COM தளத்திலிருந்து தரவிறக்கம் செய்து கொள்ள முடியும்.

 

இரண்டு பாகங்களைக் கொண்ட இந்த நாவல் A4 அளவில் 100 பக்கங்கள் தான் [அனைத்தும் சேர்ந்து]. சில நிமிடங்களில் படித்து விட முடியும் நூல் தான். கதைக்களன் நான் இருக்கும் தில்லி என்பதால் இன்னும் கொஞ்சம் ஈடுபாடுடன் படிக்க முடிந்தது. திருமணமாகி 17 வருடங்கள் ஆனபின்பும் தன்னிச்சையாக எந்த முடிவும் எடுக்க முடியாத குடும்பத்தலைவி கிரி என்கிற கிரிஜா, பழமையில் மூழ்கிக் கிடக்கும் மாமியார், மனைவியை ஒரு வேலை செய்யும் மெஷினாகவே பார்க்கும் கணவன், இரண்டு மகள் ஒரு மகன் என குடும்பம் – இவர்களுக்காகவே உழைத்து தன் படிப்பு, திறமை எல்லாவற்றையும் மறந்திருக்கும் கிரிஜா பற்றிய கதை. இந்தச் சுழலிலிருந்து விடுபட்டாரா என்பதைத் தான் கதையாகச் சொல்லி இருக்கிறார்.

வீட்டுக்கு வரும் மாமியாரின் உறவினர், மாமியாருக்குப் பிடிக்கவே பிடிக்காத ரத்னா எனும் பெண்ணும், அவருடன் படிக்கும் அபுவும் கிரிஜாவிற்கு சில படிவங்களைக் கொடுத்து – அவர்களது ஆராய்ச்சிக்கான கேள்விகள் உடைய படிவம் கொடுத்து அவரது பதில்களை எழுதச் சொல்கிறார்கள். பத்து வருடங்கள் ஆசிரியராக இருந்து நல்ல விதமாக பல மாணாக்கர்களை முன்னேற்றிய ஆசிரியராக இருந்த கிரிஜா இப்படி குடும்பத்தின் வேலைகளில் மூழ்கி தன்னை இழந்து விட்டாரே எனச் சொல்லி வருத்தப்பட அவரும் யோசிக்கிறார். மனதுக்குள் மூடி வைக்கப்பட்டிருந்த வருத்தங்கள், கணவனின் கோபத்தால் வெளிப்பட, வீட்டை விட்டு யாருக்கும் சொல்லாமல் வெளியேறுகிறார்.

“கூட்டுக்குள் இருப்பதை உணர அவகாசமில்லாமல், உணராமல் இயங்குவது சுமையில்லை. நீ கூட்டுக்குள் இருக்கிறாய் என்ற உணர்வு அறிவுறுத்தப் பெற்ற பிறகு, ஓரிரண்டு நாட்களேனும் அந்த விடுதலையை அனுபவித்தாக வேண்டும்”.

கங்கையின் ஓட்டத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே, கடந்த காலம், நிகழ்காலம் கட்டுபடுத்தாத விடுதலையில் அவள் அமைதியாக இருந்த பின், தெளிந்து தன் பிரச்சனைக்கு முடிவு காணலாம். அவசரப்பட்டு எந்த முடிவையும் எடுக்க இயலாது. குடும்பம்…. மெல்லிய இழைகளால் மக்களையும் சுற்றத்தையும் இணைக்கும் நிறுவனம். இது காலம் காலமாக வந்த மரபில் பின்னப்பட்டது. இன்று இராட்சத முட்புதராக அது பெண்ணினத்தை வருத்துகிறதென்றால்….? முதலே தவறா?

ஒரு பேருந்தில் ஏறி பேருந்து நிலையம் சென்று ஹரித்வார், செல்கிறார். பேருந்தில் சந்தித்த தமிழ்நாட்டின் முதிய தம்பதிகளுக்கு துணையாக அவர்களுடனேயே ஹரித்வார் செல்கிறார்கள். பெண்மணி வாயோயாமல் பேசிக்கொண்டே வருவது கிரிஜாவிற்கு இதமாக இருக்கிறது. ”இப்ப பொட்டிப்பாம்பாக, சாதுவாட்டம் உட்கார்ந்திருக்காரேன்னு நினைக்காதேம்மா! வச்சிண்டே சொல்றேன். விறகுக் கட்டையால அடிச்சிருக்கார்…. ஒரு கஷ்டமா இரண்டு கஷ்டமா?” ஹரித்வார் சென்று சேர்ந்ததும் அவர்கள் தங்கிய ஆஸ்ரமத்திலேயே தங்குகிறார்.

பொங்கிக் கொண்டு ஓடும் கங்கையைப் பார்த்தபடியே அமர்ந்திருப்பது மனதுக்குப் புத்துணர்வு தரும். கிரிஜாவிற்கும் கங்கையில் இறங்கிக் குளிக்க ஆசை.  ”மூழ்கு…! மூழ்கு….! கங்கை… கங்கையே இது என்ன புத்துணர்வு? இது தான் பேரின்பமோ? எல்லாத் துன்பங்களையும், எல்லாக் குழப்பங்களையும் அடித்துச் சென்று தெளிவும் துலக்கமும் தரும் இந்த ஓட்டம்.” ரிஷிகேஷுக்குக்கும் செல்கிறார்.  அங்கேயும் ஒரு தமிழ் மூதாட்டியைச் சந்திக்கிறார். அந்த மூதாட்டி இவருக்கு உணவளிக்கிறார். மூதாட்டியிடம் பேசிக் கொண்டிருந்ததில் கொஞ்சம் மன அமைதி கிடைக்கிறது. மூதாட்டி சொன்னதாகச் சில வரிகள்….

”லோகமே பணத்துல இருக்கு. அதனால, பெண்ணாகப் பிறந்தவள் அதிகம் கஷ்டப் படுகிறாள். இவளுக்குப் பணமும் சம்பாதிக்கணும்னு கடமை வந்து சுமக்கிறாள். இல்லாட்டா, அத்தனையும் சதையாக மாப்பொம்மை மாதிரி அலங்காரம் பண்ணிண்டு கார்ல போறா.

”பிரச்னை, பிரச்னைன்னு நினைச்சிண்டே இருந்தா குழம்பிண்டே இருக்கணும். பொறுக்கலன்னா எழும்பிப் போராடு; தெளிந்து கொள், இரண்டிலொண்ணு, முடிவு செய்துடனும், அந்த முடிவைப் பத்தி பிறகு அலட்டிக்கக் கூடாது. அப்படி, பிரச்னை, பிரச்னைன்னு, சிக்கலிலிருந்து விடுபட நமக்குச் சக்தி இருக்குன்னு தைரியமில்லாமலேயே உசிரை மாய்த்துக்கிறதே, ரொம்ப கோழைத்தனம்.”

சென்று ஐந்து நாட்கள் ஆன பிறகு, “அடடா, நம் குடும்பத்தினை விட்டு வந்துவிட்டோமே” என திரும்ப வர, அவர் பெரிய குற்றம் புரிந்துவிட்டதாக, கெட்டுப் போய்விட்டதாக தகாத வார்த்தைகள் சொல்லி வீட்டை விட்டுத் துரத்தப்படுகிறார். அதன் பிறகு என்ன நடந்தது, குடும்பத்தினருடன் சேர்ந்தாரா இல்லையா என்பதை புத்தகத்தினை தரவிறக்கம் செய்து படிக்கலாமே!

இந்தப் புத்தகம் படித்தபிறகு ஹரித்வார் சென்று சில வருடங்களாயிற்றே என்று தோன்றுகிறது. சனி, ஞாயிறில் முடிந்தால் சென்று வர வேண்டும்…. முதுகுச் சுமையோடு தனிமையாக ஒரு பயணம் போகலாமா என யோசிக்கிறேன்!

மீண்டும் வேறொரு புத்தக வாசிப்பனுவத்தோடு ச[சி]ந்திப்போம்….

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி