சாய்வாலா….

இவர் அவர் அல்ல!

படம்: இணையத்திலிருந்து...

CHசாய்வாலா – அரசியல் புண்ணியத்தில் இந்த ஹிந்தி வார்த்தை இந்தியா முழுவதும், பட்டிதொட்டிகள், மொழி, மதம், இனம் என எந்த வித்தியாசமும் இன்றி எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒரு ஹிந்தி வார்த்தையாக மாறி இருக்கிறது. ஹிந்தி மொழியில் பெரும்பாலானவர்களுடன் இந்த “வாலா” வாலாக ஒட்டிக்கொள்ளும் – கூடா வாலா [குப்பை எடுப்பவர்], DHதூத்DH வாலா [பால் காரர்], ஆட்டோ வாலா, ரிக்‌ஷா வாலா, ப்ரெஸ் வாலா [இஸ்திரி செய்பவர்], சப்ஜி வாலா [காய்கறி விற்பவர்] என பல வாலாக்கள். வாலாக்களுக்கு இங்கே குறைவே இல்லை. எங்கும் நிறைந்திருக்கிறார்கள் இந்த ஹிந்தி வாலாக்கள்! இன்றைக்கு அப்படி ஒரு வாலாவைத் தான் நாம் பார்க்கப் போகிறோம்.

எங்கள் வீட்டின் அருகே ஒரு CNG Pumping Station இருக்கிறது. அங்கே தான் CNG-ல் இயங்கும் பல ஆட்டோக்களும் கார்களும் வரிசையாக நின்று Gas நிரப்பிச் செல்வார்கள். எப்போதுமே ஐம்பதுக்கும் அதிகமாக வாகனங்கள் நின்று கொண்டிருக்கும் இடம். இப்படியான இடம் வியாபாரத்திற்கு ஏற்ற இடம் – ஆட்டோவாலாக்கள் கொஞ்சம் ஓய்வெடுக்கவும், உண்ணவும், தாகசாந்தி செய்து கொள்வதற்கும் ஏற்ற இடம். சாலையின் இருமருங்கிலும் இருக்கும் நடைபாதையில் ஒரு ஸ்டவ், கொஞ்சம் பாத்திரங்கள் வைத்து, ஒரு தற்காலிக தேநீர் கடை போட்டு விடலாம். நல்ல விற்பனையாகும் இடம். இங்கே மோர் விற்பவர்கள், சின்னச் சின்ன முக்காலிகளில் ஒரு கூடை வைத்து அதில் சமோசா, வடை, பருப்பில் செய்த லட்டு, குல்ச்சா என பலதும் விற்பவர்கள் வருவதுண்டு.

நடைபாதையில் இருக்கும் கடை ஒன்றின் உரிமையாளர் தான் இன்றைக்கும் நாம் பார்க்கப் போகும் கதை மாந்தர். பீஹார் மாநிலத்தினைச் சேர்ந்தவர். அவர் மட்டுமல்லாது, குடும்பமே உழைக்கிறது இந்தக் கடையில் – மனைவி, மக்கள் என ஆறேழு பேர் இங்கே கடையில் உழைக்கிறார்கள் – கடை என பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. நடைபாதை ஓரத்தில் ஒரு பெரிய காலி இடத்தின் சுற்றுச் சுவர் – சுவர் வரும் இடத்தில் ஒரு மரம் இருப்பதால், சுவர் திருப்பிப் போட்ட “ப” வடிவில் இருக்கும். அந்த இடைவெளியில் தான் இவர் கடை. தினமும் காலை ஆறரை மணிக்கு வந்தால் இரவு கடையை மூடி வீடு செல்வார்கள். காலையில் நடை முடித்து வீடு வரும்போது தான் தனது சாய் கடையை விரிக்கத் துவங்குவார். இரவு நான் நண்பர்களோடு வரும்போது கடையை கட்டிக் கொண்டிருப்பார்.

காலையில் வந்து இடத்தினைச் சுத்தம் செய்து பைகளில் கொண்டு வந்திருக்கும் பொருட்களை ஒவ்வொன்றாக அடுக்குவார். Pump Stove பற்ற வைத்து, இஞ்சி, ஏலக்காய், சர்க்கரை, தேயிலை, பால் என எல்லாம் வாகாக வைத்துக் கொள்வார். சின்னச் சின்ன பைகளில் தேநீர் உடன் சாப்பிட – பிஸ்கெட், மட்டி, ஃபேன் என பலவும் உண்டு. பல முறை அவரை பார்த்தபடியே, தேநீர் வாசத்தினை முகர்ந்தபடியே சென்றாலும் ஏனோ அங்கே தேநீர் இதுவரை குடித்ததில்லை – வாசத்தினை நுகரும் போது தேநீர் நன்றாக இருக்கும் போல என்று நினைத்துக் கொள்வதுண்டு! அந்த குட்டி இடத்தில் காலை வீட்டு வேலைகளை முடித்துக் கொண்டு அவருடைய மனைவியும் வந்து அமர்ந்து வேலைகளைப் பங்குபோட்டுக் கொண்டு செய்வார்கள்.

நாள் முழுவதும் உழைப்பு. அவர் பயன்படுத்தும் பாத்திரம், அடுப்பு என அனைத்தும் சுத்தமாக வைத்துக் கொள்கிறார் – தினமும் கடை கட்டும் சமயம் எல்லா பாத்திரங்களும் சுத்தமாகத் தேய்த்து கழுவி பைகளுக்குள் வைத்து வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்ல வேண்டும். அந்த இடத்தில் எதையும் வைத்துச் செல்ல முடியாது. கடை அடைக்கும் சமயத்தில் இடம் முழுவதும் சுத்தம் செய்து, ஊதுவத்தி ஏற்றி பூஜையெல்லாம் முடித்து, அந்த இடத்தினைச் சுற்றி Plastic Sheet கொண்டு கட்டி வைத்துச் செல்வார்கள் – இல்லை என்றால் மக்கள் அங்கே அசுத்தம் செய்து விடுவார்கள் – நம் மக்களுக்கு சுவர் கிடைத்தால் போதுமே! எத்தனை கழிப்பறைகள் கட்டினாலும் சுவரின் மீது சிறுநீர் கழிப்பதில் பலருக்கு ஆனந்தமும் பொங்கி வருகிறது!

அவர்கள் ஏற்றி வைக்கும் ஊதுவத்தியின் மணம் பற்றிச் சொல்லாமல் சிறுநீர் கழிப்பது பற்றிச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன்! பெரும்பாலான நாட்களில் இரவு உணவு முடித்த பிறகு வீட்டின் அருகில் இருக்கும் திருமலா திருப்பதி தேவஸ்தானத்தின் கோவிலுக்குச் சென்று திரும்பி வரும் வேளையில் தான் இந்த கடை மூடல் நடக்கும் சமயம். கடை மூடிய அவர்கள், அந்த கடைக்கு முன்னர் ஏற்றி வைக்கும் ஊதுவத்தியின் மணம் பற்றி ஒவ்வொரு நாளும் நாங்கள் பேசத் தவறியதில்லை. அப்படி ஒரு மணம் – அந்தப் பகுதி முழுவதுமே வாசம் வீசும். நாள் முழுவதும் உழைத்து, அன்றைய தினத்தினை நிறைவாக முடித்து வீடு திரும்பும் அந்த உழைப்பாளிக் குடும்பம் கைகளில் பைகளுடன் பேசிய படியே வீடு திரும்புவார்கள்.

பக்கத்தில் இருக்கும் பால் டிப்போவில் தான் பால் வாங்கிக் கொள்கிறார்கள் – ஒரு நாளுக்கு பத்து இருபது லிட்டர் பாலாவது வாங்கலாம் என நினைத்தால், நண்பர் சொல்கிறார் – ஐம்பது லிட்டர் பால் வாங்குகிறார்களாம்! உடனே நமது மனம் கணக்குப் போடத் துவங்கி விடுகிறது – அப்ப எவ்வளவு ஸேல்ஸ் ஆகிறது, எவ்வளவு லாபம் என! அவர்களின் உழைப்பு நம் கண்ணுக்குத் தெரிவதில்லை! நாள் முழுவதும் உழைக்கிறார்கள், உழைப்பிற்கு தகுந்தாற்போல சம்பாதிக்கிறார்கள் – ஒரு பெரிய குடும்பமே பிழைக்க வேண்டுமே! நன்றாக இருக்கட்டும்……

வேறொரு பதிவில் வேறு ஒரு கதை மாந்தரோடு சந்திக்கும் வரை….

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி