சக்கைப் பழமும் பின்னே ஞானும் – பகுதி ஒன்று - பத்மநாபன்…

வெங்கட் "நினைவுகளைத் தேடி" நெய்வேலி போனதும் எனக்கு நெய்வேலி பக்கத்தில் உள்ள பண்ருட்டியின் பலாப்பழ வாசனையும் கூடவே வந்தது. பலாப்பழத்தை நாங்கள் சக்கைப்பழம் என்றே கூறுவோம். இந்த சக்கைப் பழத்தை மட்டும் ரகசியமாக வாங்கி வீட்டுல வைக்க முடியாது. அதன் வாசனை ஊருக்கே காட்டி கொடுத்து விடும். இந்த சக்கைக் கொட்டையை வைத்து அவியல் செய்வார்கள்.  அருமையாக இருக்கும். நிறைய பேருக்கு இந்த சக்கைக் கொட்டையை அனலில் சுட்டு சாப்பிடவும் பிடிக்கும். சக்கைக்கொட்டை சாப்பிட்டவன் மாசுக்கட்டுப்பாடு சான்றிதழ் வச்சிருந்தா தேசத்திற்கும் நல்லது. பக்கத்தில் இருப்பவன் சுவாசத்திற்கும் நல்லது. அவ்வளவுதான்!

 

இந்தப் பலாவின் பெயரில் ஊர்களும் உண்டு. நாகர்கோவிலில் இருந்து திருநெல்வேலி போகும் வழியில் நாங்குநேரி பக்கம் பலாக்கொட்டைப்பாறை என்கிற சிறிய ஊர். தூரத்தில் இருந்து பார்த்தால் ஒரு பெரிய ஒற்றைப் பாறை, ஒரு பலாக்கொட்டையை கொஞ்சம் சாய்வாக மண்ணில் ஊன்றி வைத்தது போல இருக்கும். அந்த பாறையை விட்டு வைத்திருக்கிறார்களா, இல்லை வெட்டி சாப்பிட்டுவிட்டார்களா என அடுத்த முறை செல்லும்போது பார்க்க வேண்டும். என்ன செய்ய? மலைமுழுங்கி மகாதேவன்கள் பெருகி விட்டார்களே!

இதேபோல நாகர்கோவிலில் இருந்து திருவனந்தபுரம் போகும் மார்க்கத்தில் ஒரு இடத்தின் பெயர் இடிச்சக்கைபலாமூடு. அவ்வப்போது திருவனந்தபுரம் போகும் போது இந்த ஊரைத் தாண்டும்போதெல்லாம் எங்க அம்மா எப்போதோ செய்து பரிமாறிய இடிச்சக்கை தோரனும் அதை சாப்பிட்டபின் என் கையில் வீசும் இளம் மசாலா மணமும் அம்மாவின் நினைவும் மனசை வருடிச் செல்லும். இப்படி சக்கைப்பழம் என்றதும் பல நினைவுகள். கூடவே எட்டாம் வகுப்பில் எங்களால் சக்கப்பழம் என்று அன்புடன் அழைக்கப்பட்டு அதற்காக உடற் பயிற்சி ஆசிரியர் ஆசீர்வாதராஜ் சாரிடம் வசமாய் அடிவாங்கிக் கொடுத்த வசந்தகுமாரியும் நினைவுக்கு வருவாள். அடிவாங்கிய கூட்டத்தில் நானும் இருந்ததை அதே பள்ளியில் ஆசிரியராக இருந்த எனது தந்தையிடம் போட்டுக் கொடுக்காத ஆசீர்வாதராஜ் சாருக்கு அனந்த கோடி நமஸ்காரங்கள்.

ஒருமுறை நல்ல சக்கைப்பழ சீஸன். எனது பெரிய அக்காவிற்கு அப்போது திருமணம் முடிந்து ஒருசில மாதங்களே ஆகி இருந்தது.   எங்க அப்பாவிற்கு பள்ளி செல்லும் வழியில் உள்ள ஒரு பலா மரத்தில் நல்ல செழுமையான சக்கைப்பழங்களைப் பார்த்ததும் மகள் ஞாபகம் வந்து விட்டது. வீடு வந்ததும் என்னை கூப்பிட்டு, "எலேய்! இந்த சனிக்கிழமை உனக்கு ஸ்கூல் லீவுதானே. ஒண்ணு பண்ணு. நல்ல வருக்கச்சக்கை ஒண்ணு வாங்கிக்கோ. திருநெல்வேலி போய் அக்கா வீட்டுல கொடுத்துக்கிட்டு அத்தானையெல்லாம் விசாரிச்சிக்கிட்டு வா"ன்னு சொல்லி சக்கப்பழம் வாங்க ஒரு இருபது ரூபாயை கையில கொடுத்தார். எனக்கோ மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்கு ஓடுது.

சக்கைப்பழம் ஒரு பதினைஞ்சு ரூபாய். மீதி அஞ்சு ரூபாய் நம்ம கணக்கு.  கடையிலே போய் சக்கப்பழம் வாங்கலாம்னா அவன் வகைக்கு உதவாத கூழஞ்சக்கையை வச்சுருப்பான். இல்லேன்னா கட்சிக்காரன் போட்ட ரோடு மாதிரி குண்டும் குழியுமான சக்கைப்பழத்தை வச்சுருப்பான். உரிச்சா சுளை ஒண்ணும் இருக்காது. வெறும் பூஞ்சுதான் இருக்கும். அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது. அப்படியே ஒரு சைக்கிள வாடகைக்கு எடுத்துக்கிட்டு அப்படியே ஆலங்கோட்டைப் பக்கமா வண்டியை விட்டேன். அங்க தான் பள்ளி நண்பன் சசி இருந்தான். அவனிடம் விஷயத்தைச் சொன்னதும் அவன் தன் வீட்டில் இருந்த பலா மரத்தின் புராணத்தை பாடி "நல்ல ஒண்ணாம் நம்பர் வருக்கச்சக்கை, பாத்துக்க. ஆனா இப்பத்தான் முக்கால் விளைச்சல் ஆயிருக்கு. வா, ஒண்ணு பண்ணுவோம். பக்கத்தில எல்லாம் நம்ம சொந்தக்காரங்களோட விளைகளில் சக்கை விளைஞ்சு கிடக்கும். எந்த சக்கை தோதுப்படுதோ அதைப்புடிச்சுருவோம்" ன்னு சொல்லி இரண்டு பேரும் இரண்டு மூணு விளை விளையா ஏறி இறங்கி கடைசியில வாகா நல்ல நீள் உருண்டையா நல்ல விளைஞ்ச ஒரு சக்கை கண்ணுல தட்டுப்பட அதையே பேசி முடிச்சு பின்னால் சைக்கிள் கேரியரில் வச்சுக் கட்டி வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.

இனிமே அதை திருநெல்வேலி கொண்டு போய்ச் சேர்க்கணும். சரியான அளவுக்கு ஒரு சணல்சாக்கு எடுத்து அதுக்குள்ள அந்த சக்கப்பழத்தை வச்சு பக்குவமா கட்டியாச்சு. நாளைக்கு காலையில பஸ்ஸை பிடிக்கணும். எங்க அப்பா வேற க்ளாஸ் எடுக்காரு. "எலேய்! அக்கா வீட்டுக்கு வழி தெரியும்லா. அந்த வாய்க்கால்பாலம் பஸ் ஸ்டாண்ட்டில நிறுத்துவான். இறங்கிக்கோ. ரோட்டக் கிராஸ் பண்ணி..." அப்படின்னு இப்படின்னு லெக்சர் போய்க்கிட்டு இருக்கு. நல்ல தாலாட்டுப் பாடின மாதிரி இருந்தது. அப்படியே உறங்கி விட்டேன். என்னடா இது! ஒரு சக்கப்பழத்தை வாங்கி சகோதரி வீட்டில் கொடுப்பதற்க்கு கூழஞ்சக்கைச் சுளையை கொட்டையோடு முழுங்கின மாதிரி இவ்வளவு பெரிய கதையா. பின்னே, கொண்டு போன வழியில் எனக்கும் ஒரு கதை கிடைச்சுல்லா.

அடுத்தநாள் காலையில் திருநெல்வேலி பஸ்ஸுல அவ்வளவு கூட்டமில்லை. அதுதான் சிக்கலே. பஸ்ஸுல ஒத்த ஸீட்டு மட்டுமே இருந்ததுன்னா ஏதோ இந்திரன் ஸீட்டே கிடைச்ச மாதிரி சந்தோஷமாகி பாய்ஞ்சு போய் உட்காருவான். அது கிழிஞ்சு தொங்கின ஸீட்டா இருந்தாலும் பிரச்சனை இல்லை. ஆனா நிறைய இருக்கைகள் காலியாக இருந்தா சிக்கல்தான். முதல்ல பஸ்ஸுக்கு நடுவுல இரண்டு பேர் ஸீட்டுல சன்னலோர ஸீட்டாப் பார்த்து உட்காருவான். அப்புறம் இருப்பு கொள்ளாது.  இந்த ஸீட்டை விட பின்ஸீட் நல்லா இருக்குமோ. அப்படியே எழுந்து அங்க போய் இருப்பான். அதுக்குள்ள இவன் முதல்ல இருந்த ஸீட்டில ஒரு அம்மாவும் சின்ன பையனும் வந்து உட்கார்ந்து விடுவார்கள். அந்த அம்மா கையில ஒரு எலுமிச்சம்பழத்தை எடுத்து அந்தப் பையன் கையில கொடுத்து, "ஏலே, மோந்து பாத்துக்கிட்டே வா. அப்பதான் வாந்தி வராது" ன்னு சொல்லும். அடடா! இந்த ஸீட்டு சரிப்பட்டு வராதுடோய்ன்னு வேற நல்ல ஸீட்டாத் தேடி சுத்திமுத்திப் பார்த்தா கிட்டத்தட்ட எல்லா ஸீட்டும் ஃபுல்லாகி கடைசி வரிசை ஸீட்டுதான் காலியாக இருக்கும். இந்த வாந்திக்கார பயபுள்ள ஸீட்டுக்கு பின்னால இருப்பதை விட கடைசி ஸீட்டே கொள்ளாம்ன்னுகிட்டு அங்க போய் இடத்தப் புடிச்சு கடைசி வரைக்கும் தூக்கி தூக்கி போட்ட பயணம்தான் மிஞ்சும்.

அன்னைக்கு நம்ம கதையும் அப்படித்தான் ஆகியிருக்கும். ஆனா சக்கைப்பழம் காப்பாத்தி விட்டது. பின்னே! யாரு சக்கைப்பழத்தை தூக்கிக்கிட்டு ஸீட்டு ஸீட்டா மாறிக்கிட்டு இருக்கது. நிறைய ஸீட்டு காலியா கிடக்கு. நானும் தோளில சக்கப்பழச்சாக்க வச்சுக்கிட்டே ஒரு சர்வே எடுத்து ஒரு ஸீட்டப் புடிச்சு காலுக்கு கீழே சக்கைப்பழச் சாக்கை வச்சாச்சு. இந்தக் கண்டக்டர் வந்தா சக்கைக்கு லக்கேஜ் சார்ஜ் போடுவாரோ? சீட்டுக்கு அடியில கொஞ்சம் உள்ள தள்ளி விடுவோம். கண்டக்டர் கண்டுக்கிடல்லை. பைசா மிச்சம்தான். காலைவேளையில் வெயில் ஏறுவதற்கு முன்னால் நாகர்கோவில் - திருநெல்வேலி பஸ்ஸில் ஜன்னலோர இருக்கையில் பயணிப்பது சுகமான விஷயம். கற்பனை சிறகடிக்கும். அந்த இரண்டு மணி நேர பயணத்தில் சிலசமயம் ராஜராஜ சோழனாக ஆகியிருக்கிறேன். நல்ல நேர்மையான அரசியல்வாதியாக ஆகியிருக்கிறேன். சூப்பர் ஸ்டார் ஆகியிருக்கிறேன். ஊரெங்கும் நிலபுலன்களுடன் பெரும் பண்ணையாராக ஆகியிருக்கிறேன். இப்படி எனக்கு மனசுக்கு பிடித்த பல அவதாரங்கள் இந்த ஜன்னலோர இருக்கையில் கிடைக்கும். இப்பொழுதும் அந்த காலைநேர பஸ் பயணம் கற்பனையை சிறகடிக்க வைக்கும் பயணம்தான்.

திருநெல்வேலியில் இறங்கிய பின்னர் என்ன நடந்தது என்பதை அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன்! சரியா!

நட்புடன்

பத்மநாபன்

புது தில்லி