ஜார்க்கண்ட் உலா – தோசா ப்ளாசா – விளையாட்டுப் பிள்ளை

கயாவிலிருந்து ராஞ்சி வந்த இரயிலில் அவதிப் பட்ட பிறகு ராஞ்சி நகர் வந்த உடன் தங்குமிடம் செல்லாமல் நேரடியே ஏதாவது உணவகத்திற்குச் சென்று மதிய உணவை சாப்பிட்ட பிறகு தான் தங்குமிடம் செல்வது என்ற முடிவுடன் இருந்தது. காலையிலிருந்து முறையாக சாப்பிடாமல் இருந்தது கொஞ்சம் படுத்தியது! இரயில் நிலையத்தில் பெரிதாக உணவக வசதிகள் இருக்காது என்ற எண்ணத்துடன் எங்களுக்கான வாகனம் வந்த பிறகு ஏதாவது உணவகத்தில் சாப்பிடலாம் என முடிவு செய்தோம்.

ராஞ்சி நகரில் இருக்கப்போகும் நாட்களில் பயன்படுத்த எங்களுக்காக ஒரு வண்டியை ஏற்பாடு செய்திருந்தோம். வாகனம் ஏற்பாடு செய்தவர் ஒரு ஜார்க்கண்ட் நண்பர். அவரே எங்களுக்கான தங்குமிடமும் ஏற்பாடு செய்திருந்தார். இந்தப் பயணத்திற்கு எங்களுக்கு முழு ஆதரவும் நண்பருடையது! அவருக்கு இச்சமயத்திலும் நன்றியைச் சொல்லிக் கொள்கிறேன். ராஞ்சி நகரில் எங்களுக்கு எல்லா விதத்திலும் உதவி செய்தவர் அந்த நல்ல நண்பர் – அதுவும் தில்லியில் இருந்தபடியே! தங்குமிடம் பற்றி பிறகு சொல்கிறேன் இப்போது உணவு பற்றி பார்க்கலாம்! எங்களுக்கான வாகனம் வந்து சேர்ந்தது. வாகன ஓட்டி குல்தீப் ஒரு இளைஞர் – பதினெட்டு வயது தான் ஆகியிருக்கும் போல! ஆனால் திறமையாகவே ஓட்டினார். ரொம்பவே விளையாட்டுப் பிள்ளை!

சாப்பிட்ட பிறகு தான் எங்கள் தங்குமிடம் செல்ல வேண்டும் எனச் சொல்ல, அவர் எங்களை அழைத்துச் சென்ற இடம் “தோசா ப்ளாசா!” தென்னிந்திய, வட இந்திய மற்றும் சைனீஸ் உணவுகள் கிடைக்கும் இடம் – உலகத்திலேயே அதிக வகை தோசைகள் கிடைக்கும் இடம் என்ற வாசகத்துடன் தென்னிந்தியாவிலிருந்து பல நூறு மைல்கள் தாண்டி ஜார்க்கண்ட் மாநிலத் தலைநகர் ராஞ்சியில் இப்படி ஒரு உணவகம்! விசித்திரமாக இருக்கிறது இல்லையா… எங்கும் தோசையும் இட்லியும் கொடிகட்டிப் பறக்கிறது! இங்கே ஒரு விஷயம் சொல்ல வேண்டும் – பீஹாரில் எங்களுக்கு வாகன ஓட்டியாக இருந்த பிண்டூ எங்களுடன் பயணித்த போது பல இடங்களில் இட்லி தான் சாப்பிட்டார் – பயணத்தில் தொல்லை தராத உணவு என்பது அவர் சொன்னது! நாங்கள் சாப்பிட்டது வட இந்திய உணவு! தென்னிந்தியர்களாகிய நாங்கள் வட இந்திய உணவும், வட இந்திய வாகன ஓட்டி தென்னிந்திய உணவும் சாப்பிட்டோம்!

சாம்பார் சாதம், விதம் விதமான தோசைகள், தந்தூரி ரொட்டி, சப்ஜி என பல வித உணவுகள் கிடைத்தது. முதல் நாள் இரவுக்குப் பிறகு ஒழுங்காக சாப்பிடாததால், கிடைக்கும் அனைத்தையும் சாப்பிட வேண்டும் எனக் கேட்கும் குழந்தையைப் போல, சாம்பார் சாதம், தோசை, சப்பாத்தி, சப்ஜி, என அனைத்தும் சொன்னோம்! சாம்பார் சாதம் சரவணபவனில் தரும் இரண்டு ஸ்பூன் அளவு தான் இருக்கும் என நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் வந்தது நிறையவே! அதே போலவே எல்லா உணவு வகையும் நிறைவாக இருந்தது. நானும் நண்பரும் கூடவே ஓட்டுனர் குல்தீப் மூன்று பேரும் சாப்பிட்டும் தீரவில்லை! உணவை வீணடிப்பது பிடிக்காது என்று நிறைய சாப்பிட்டாலும் கொஞ்சம் மீதியானது! வெளியே வந்து ஒரு பான் சாப்பிட வேண்டியிருந்தது!

உணவின் தரமும் நன்றாகவே இருந்தது என்றாலும் முழுவதும் சாப்பிட முடியவில்லை. எதிரே இருந்த ஒரு இருக்கையில் ஒரு வட இந்திய குடும்பம் – கணவன், மனைவி மற்றும் மகன் – மூவரும் வஞ்சனையின்றி உடலை வளர்த்து இருந்தார்கள். அவர்கள் சொன்ன உணவுப் பட்டியல் கேட்ட போது மலைப்பாக இருந்தது – பனீர் தோசாவில் ஆரம்பித்து ஒரு பெரிய பட்டியலே சொன்னார்கள். பனீர் ஸ்பிரிங் ரோல் தோசா, நவரத்தன் மசாலா தோசா என அனைத்தும் ஹெவியான உணவுகள். இதற்கு நடுவில் மகன் மட்டும் அடுத்த கடையில் சென்று எதையோ வாங்கிச் சாப்பிட்டு வருகிறேன் என்று பொறுமையாகச் சென்றார்! சிறு வயதிலேயே அவ்வளவு எடை!

உணவகத்தில் மட்டுமல்லாது ஓட்டுனர் குல்தீப் அன்றைய பயணம் முழுவதுமே எங்களுடன் செல்ஃபி எடுக்க ஓடி ஓடி வந்தார் குல்தீப். பொதுவாக வாகன ஓட்டிகள் இப்படி சுற்றுலா பயணம் என்றால் வாகனத்தினை நிறுத்தி, பயணிகளை சுற்றச் சொல்லி, வாகனத்திலேயே ஒரு குட்டி தூக்கம் போடுவார்கள் அல்லது ஓய்வு எடுப்பார்கள். இவரோ எல்லா இடங்களுக்கும் எங்களுடன் வந்தார் – நுழைவுச் சீட்டு அவருக்கும் சேர்த்தே வாங்க வேண்டியிருந்தது! எல்லா இடங்களுக்கும் அவர் எங்களுடனேயே வந்து கொண்டிருந்தார். இவரே தான் எங்களுடன் அடுத்த இரண்டு நாட்களும் இருக்கப் போகிறார் என்று நினைத்த போது கொஞ்சம் கவலையாக இருந்தது! புதிய ஊர், புதிய இடங்களுக்குச் செல்லும்போது ஊரை நன்கு தெரிந்தவர் ஓட்டுனராக இருப்பது நல்லது. ஆனால் இவரோ விளையாட்டுப் பிள்ளையாக இருப்பது மட்டுமன்றி பல இடங்களுக்கு வழியும் தெரியாதவராக இருந்தார்!

இரவு தங்குமிடம் சென்ற பிறகு ஏற்பாடு செய்த நண்பருடன் பேச வேண்டும் என நினைத்துக் கொண்டேன். ஆனால் அதற்கு தேவையில்லாமல் போனது வேறு விஷயம். காலையில் வருவதாகச் சொல்லிச் சென்ற குல்தீப் அடுத்த நாள் காலை வரவே இல்லை!

  

நாளை மீண்டும் சந்திப்போம்… சிந்திப்போம்…

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி