வாரணாசி – கரையோரக் கவிதைகள் – நிழற்பட உலா – பகுதி ஐந்து

கரையோரக் கவிதைகள் நிழற்பட உலா வரிசையில் இது கடைசி பகுதி! நான் வாரணாசி சென்ற போது எடுத்த படங்களை, கடந்த ஐந்து வாரங்களாக உங்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டதில் மகிழ்ச்சி. அடுத்த வாரம் வேறு ஒரு புகைப்படப் பகிர்வாக இருக்கும். இந்த வாரணாசி உலாவின் கடைசி பகுதியில் இன்னும் சில விஷயங்களைப் பார்க்கலாம்.

 

முக்தி ஸ்தலங்கள் என சிலவற்றை பெரியோர்கள் சொல்கிறார்கள். திருவாரூரில் பிறந்தால் முக்தி, சிதம்பரம் நடராஜரை தரிசித்தால் முக்தி, திருவண்ணாமலை அண்ணாமலையப்பரை நினைத்தாலே முக்தி என்ற வரிசையில் காசியில் மரணித்தால் முக்தி என்று சொல்வதுண்டு. பலர் தங்கள் வீட்டில் இருக்கும் முதியோர்களை அவர்களது அந்திமக் காலத்தில் இப்படி வாரணாசியில் கொண்டு வந்து விட்டுச் செல்வதுண்டு. காசியில் இப்படி பல சத்திரங்களில் இருக்கும் முதியோர்கள் எண்ணிக்கை நிறையவே. பக்கத்து ஊர்களில் இறந்தாலும் காசி நகருக்கு வந்து கங்கைக் கரையில் தான் அவர்களது உடலை தகனம் செய்வார்கள். முன்பெல்லாம் பாதி எரிந்தும் எரியாமலும் கங்கையில் இறந்தவர்களின் உடலை இழுத்து விட்டுவிடுவதுண்டு! அத்தனை நீண்ட வரிசை இங்கே!

இப்போதெல்லாம் அந்த மாதிரி செய்ய விடுவதில்லை. கொஞ்சம் சுத்தமாக பராமரிக்கிறார்கள். மணிகர்ணிகா Gகாட், ராஜா ஹரிஷ்சந்திர Gகாட் என பல Gகாட்களில் பராமரிப்பு முன்பு இருந்ததை விட இப்போது பரவாயில்லை எனத் தோன்றுகிறது. காசி பற்றி படித்த ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வருகிறது. காசியில் மரிப்பவருக்கு முக்தி; ஆனால், அது எல்லாருக்கும் கிடைத்து விடாது. காசியில் மரிக்க வேண்டிய புண்ணியம் உள்ளவர்களை அழைத்து வரவும், புண்ணியமில்லாதவர்களை வரவிடாமல் தடுத்தும், அப்படி, யாராவது தங்கியிருந்தாலும், அவர்களை வெளியூருக்குக் கிளப்பி விடவும் தனித்தனியாக பூத கணங்களை அங்கே பகவான் வைத்திருப்பாராம்.

புண்ணியமில்லாதவன், காசிக்குப் போகிறேன் என்று, எத்தனை தடவை புறப்பட்டாலும் போக முடியாது; அதே போல், புண்ணியமில்லாதவன் அங்கிருந்தாலும் கடைசி காலத்தில் அங்கே மரிக்க முடியாது. புண்ணியமுள்ளவன் அங்கே இருந்தால் அது பாக்கியம் அல்லது வேறு எங்கேயாவது இருந்தாலும் மரண காலத்தில் அவன் அங்கே வந்து சேர்ந்து விடுவான். இது ஈ, எறும்பு முதல் எல்லா ஜீவன்களுக்கும் பொருந்தும். காசியிலுள்ள அனைத்து ஜீவன்களுக்கும் முக்தி!

காசி செல்ல ஏற்பாடு செய்கிறாள் ஒரு பாட்டியம்மா. எத்தனையோ சாமான்களை சேகரம் செய்து வைத்துக் கொள்கிறாள். கூடவே, ஒரு டின் நிறைய முறுக்கு எடுத்துக் கொள்கிறாள். காசியில் போய் டின்னைத் திறந்து பார்க்கிறாள். அதற்குள்ளே கட்டெறும்பு ஒன்று முழிச்சு, முழிச்சு பார்க்கிறது. “அட, சீ… கட்டெறும்பு, வந்துடுத்தே!’ என்று சொல்லி, எறும்பை எடுத்து கீழே தரையில் போட்டு காலால் மர்த்தனம் செய்கிறாள். கட்டெறும்பு புண்ணியம் செய்திருந்தது. டிக்கட் கூட வாங்காமல், சாப்பாட்டு செலவும் இல்லாமல் காசியில் மரணம்; முக்தி! இது எல்லாருக்கும் கிடைத்துவிடாது. அங்கே யாராவது மரணமடைந்தால், அழமாட்டார்கள்; காசி விசுவநாதன் அழைத்துக் கொண்டு விட்டான் என்பார்கள்.

வாருங்கள் நண்பர்களே, வாரணாசி நகரில் கங்கை நதியில் படகுப் பயணத்தின் போது எடுத்த சில படங்கள் இந்த ஞாயிறில்!

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் நிழற்பட உலா பற்றிய உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில நிழற்படங்களோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி