காஃபி வித் கிட்டு – குழலோசை – விஸ்டாடோம் – அவன் வேற ஆள் – ஹோலியும் சரக்கும்

சுடச்சுட Gகுஜியா சாப்பிடலாம் வாங்க!

காஃபி வித் கிட்டு – பகுதி – 27

இந்த வாரத்தின் இசை:

இப்போதெல்லாம் நிறைய Instrumental Music நிறைய கேட்கிறேன். ஹரிபிரசாத் சௌராசியா, ரமணி, கன்யாகுமரி, கத்ரி கோபால்நாத், என பலரையும் கேட்டுக் கொண்டு இருக்கிறேன். பின்னணியில் மெல்லிய இசை ஒலிக்க வேலை செய்வது பிடித்திருக்கிறது. அலுவலகத்திலும் இணையம் வழி இப்படி புல்லாங்குழல் ஒலிக்க வேலை செய்ய ஆரம்பித்த பிறகு கொஞ்சம் அமைதி கிடைத்திருக்கிறது. இந்த நாளை, ராஜேஷ் சேர்த்தலாவின் ஒரு இனிமையான புல்லாங்குழலின் இன்னிசையோடு துவக்கலாம். பின்னணியில் குழல் ஒலிக்க வைத்து பதிவினை தொடர்ந்து படிக்கலாம் வாருங்கள்!

ராஜா காது கழுதைக் காது – அவன் வேற ஆளு!

இப்போதெல்லாம் சில தமிழர்களை தலைநகரில் பார்க்க முடிகிறது. நம் ஊரிலிருந்து இங்கே வரும் தமிழர்கள் எண்ணிக்கை கணிசமாக குறைந்து விட்டது. சில நாட்களுக்கு முன்னர் சாலை வழி நடந்து வந்து கொண்டிருந்த போது இரண்டு பெண்கள் என்னை எதிர் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தார்கள் – தமிழில் பேசிக் கொண்டு சென்றார்கள்! அட… பரவாயில்லையே, நம் ஏரியாவில் இன்னும் சில தமிழர்கள் வந்து இருக்கிறார்கள் போலவே, என்ற எண்ணத்துடன் பேசுவதை கவனித்தேன் [ஒட்டுக் கேட்டேன்!] அவர்கள் சம்பாஷணை யாரோ ஒரு ஆண்மகனை பற்றியதாக இருந்தது – அதுவும் சினிமா/சீரியல் பற்றியதாக இருந்தது! “யேய்… அது வேற ஆள்பா, அது அமலா பால் புருஷன். இது வேற ஆளு!” என்னைக் கடந்த போது இந்த வாசகத்தினைக் கேட்ட பிறகு, புன்னகையுடன் கடந்து மனதில் ஓடும் சிந்தனைகளோடு என் போக்கில் நடந்தேன்! சினிமா/சீரியல் டிஸ்கஷன்ஸ் – சீரியஸ் டிஸ்கஷனாக எங்கும்!

வாட்ஸப்பில் ரசித்த வாசகமும் அதன் தாக்கமும்:

சமீபத்தில் ஒரு வாசகம் படிக்க நேர்ந்தது. கல்லூரி நண்பர் குழுவில் பகிர்ந்து இருந்தார். அதன் தாக்கத்தில் நான் எழுதியது கீழே!

“அமைதியான சூழலில் பரபரப்பாக இயங்கிக் கொண்டிருந்தது அந்த நூலகம். நூலகர் பார்வை நான்கு புறமும் ஓடியது – வாசகர்களைக் கவனித்தபடியே இருக்க வேண்டியிருக்கிறதே – புத்தகங்களை சரியாக பயன்படுத்துகிறார்களா, சுட்டு விடுகிறார்களா என்பதையெல்லாம் கவனித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்! [நெய்வேலி நூலகத்தில் இருந்த இராகவன் எனும் நூலகர் நினைவுக்கு வருகிறார் – சிறு வயதில் எங்களுக்கு அவரைப் பார்த்தால் கொஞ்சம் நடுக்கம் வரும்! அவ்வளவு கண்டிப்பானவர்] “அட யாருப்பா அது, சோகமான முகத்துடன் ஒருவர் நம்மை நோக்கி வருகிறாரே… இவருக்கு என்ன புத்தகம் வேண்டுமோ?” என்ற எண்ணத்துடன் அவரை எதிர் கொள்கிறார் நூலகர்! வந்தவர் கேட்ட புத்தகம், நூலகரை கொஞ்சம் அதிர வைத்தது.  “தற்கொலை செய்து கொள்வது எப்படி?” என்ற புத்தகம் கிடைக்குமா என்பது தான் கேட்கப்பட்ட கேள்வி! சற்றே சீரியஸான முகத்துடன் நூலகர் கேட்ட எதிர் கேள்வி…

“புஸ்தகத்தினை யார் திருப்பி தருவார்கள்?”

படித்ததில் பிடித்தது – நூறு ஒட்டகங்கள்:

"ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறேன். பல பிரச்சனைகள். வீட்டில், தெருவில், ஊரில், வேலை செய்யும் இடத்தில் என எங்குமே பிரச்சனைகள். தூங்கமுடியவில்லை. எனக்கு ஒரு தீர்வு சொல்லுங்கள்" என்றவாறே முனிவரின் முன்பாக நின்றிருந்தான் அவன். அப்போது மாலை நேரம்.

முனிவர் அவனிடம் "தோட்டத்திற்கு சென்று ஒட்டகங்கள் என்ன செய்து கொண்டு இருக்கின்றன என பார்த்துவிட்டு வா" என்றார். சென்றவன் திரும்பி வந்து, "100 ஒட்டகங்களும் நின்றுகொண்டு இருக்கின்றன" என்றான். "நல்லது. அந்த 100 ஒட்டகங்களும் தரையில் படுத்தவுடன் அங்கே இருக்கிற ஓய்வறையில் நீ படுத்து தூங்கிவிட்டு காலையில் திரும்பி வா" என்றார். "சரி அய்யா" என்றவாறு தோட்டத்திற்கு போனவன் கண்களில் தூக்கமின்றி களைப்புடன் காலையில் திரும்பி வந்து "அய்யா. இரவு முழுவதும் தூங்கவே இல்லை" என்றான்.

"என்ன ஆச்சு?" என்றார் முனிவர். "சில ஒட்டகங்கள் தானாகவே தரையில் படுத்துவிட்டன. சில ஒட்டகங்களை நான் மெனக்கெட்டு படுக்கவைத்தேன். ஆனால் அனைத்து ஒட்டகத்தையும் படுக்கவைக்க முடியவில்லை. சிலது படுத்தால் சிலது எழுந்து கொள்கின்றன. அனைத்து ஒட்டகத்தையும் ஒட்டுமொத்தமாக படுக்கவைக்க முடியவில்லை. அதனால நான் தூங்குவதற்கு போகவே இல்லை" என்றான்.

முனிவர் சிரித்தபடியே "இதுதான் வாழ்க்கை. வாழ்க்கையில் பிரச்சனையை முடிப்பது என்பது ஒட்டகத்தை படுக்க வைப்பது போன்றது. சில பிரச்சனைகள் தானாக முடிந்துவிடும். சிலவற்றை நாம் மெனக்கெட்டு முடித்துவிடலாம். ஆனால் சில பிரச்சனைகள் முடிந்தால் வேறு சில பிரச்சனைகள் புதிகாக எழலாம். அனைத்து பிரச்சனையும் முடிந்தால்தான் நிம்மதியாக தூங்குவேன் என்றால் இந்த உலகத்தில் யாராலும் தூங்கமுடியாது. பிரச்சனைகள் அனைத்தும் எப்போது முடியும் என கவலைப்பட்டுக் கொண்டே இருக்காதே. தீர்க்கமுடிந்தவற்றை தீர்த்துவிட்டு, மற்றவற்றை காலத்தின் கைகளில் ஒப்படைத்துவிட்டு உனக்கான ஓய்வறையில் நிம்மதியாக இருக்க கற்றுக்கொள்" என்றார். முனிவரை வணங்கிவிட்டு சென்றவன் சிலநாள் கழித்துவந்து முனிவரிடம் "சில ஒட்டகங்கள் படுக்கவில்லை என்றாலும் நான் நிம்மதியாக படுத்து உறங்குகிறேன்" என்றான். வாழ்வில் பிரச்சனைகள் என்பது நூறு ஒட்டகங்கள் போன்றது. அனைத்தும் ஒரே நேரத்தில் படுப்பதற்கான வாய்ப்பு குறைவே. ஒவ்வொன்றும் படுப்பதற்கான காலம் உள்ளது. அப்படியே நமக்கான பிரச்சனைகள் தீர்வதற்கான காலமும் உள்ளது. ஆகவே சிலவற்றை காலத்தின் கரங்களில் ஒப்படைத்துவிட்டு, வாழ்வை அமைதியாக அனுபவிப்போம்.

விஸ்டாடோம் – பயணத்தினை இனிமையாக்கும் இரயில் பெட்டிகள்:

இரயில் பயணம் யாருக்குத் தான் பிடிக்காது? மலைப்பகுதிகள், பாதை முழுவதும் இருக்கும் அருவிகள், இயற்கைக் காட்சிகள் என பார்த்தபடியே பயணிப்பது மிகவும் ரம்மியமான விஷயம்! ஆனால் இருக்கும் ஒரு சில ஜன்னலோர இருக்கைகள் நமக்குக் கிடைத்தால் மட்டுமே நன்கு ரசிக்க முடியும்! இரயிலில் இருக்கும் அனைவரும், பாதையில் இருக்கும் இயற்கை அழகை இரசிக்க முடியாது அல்லவா! அந்த கவலை சில இரயில்களில் இனி இல்லை!

குறிப்பாக விசாகப்பட்டினம்-அரக்கு இரயில், கால்கா-ஷிம்லா இரயில், மும்பையிலிருந்து கொன்கன் வழிசெல்லும் ஒரு இரயில் ஆகிய இரயில்களில் இப்போது விஸ்டாடோம் என அழைக்கப்படும் பெட்டிகளை இணைத்து இருக்கிறார்கள் – இப்படி picturesque பாதைகளில் ஓடும் இரயில்களில் இப்படியான பெட்டிகளை இணைக்க ஆரம்பித்து இருப்பது மிகவும் பாராட்டுக்குரிய விஷயம். சாதாரண பெட்டிகள் போல அல்லாது பெரிய ஜன்னல்கள், கண்ணாடி மேற்கூரைகள் கொண்ட பெட்டிகளாக இருக்கின்றன என்பதால் அனைவரும் இயற்கை அழகை ரசித்தபடியே பயணிக்கலாம்! இது ஒரு நல்ல விஷயம். பாராட்டப்பட வேண்டிய விஷயம்! முடிந்தால் இப்படி ஒரு பெட்டியில் பயணிக்க வேண்டும்!

இந்த வாரத்தின் சாலைக் காட்சி:

சமீபத்தில் தான் ஹோலி பண்டிகை முடிவடைந்தது. ஹோலி ஸ்பெஷலான Gகுஜியா வாங்கலாம் என ”கலேவா” இனிப்பகத்திற்குச் சென்றேன். ஒரு கிலோ நானூறு ரூபாய்க்கு விறுவிறுவென விற்றுக் கொண்டிருந்தார்கள் கடையில் – நிறைய கூட்டம். பெட்டிபெட்டியாக வாங்குபவர்கள் வரிசையில் நானும் சேர்ந்தேன். வாங்கிக் கொண்டு வரும் வழியில் தில்லி அரசு நடத்தும் சரக்குக் கடைகள்! ஏதோ இலவசமாகத் தருவது போல சரக்கு வாங்க நிற்கும் கூட்டம் இனிப்பான Gகுஜியாவை வாங்க நின்ற கூட்டத்தினை விட அதிகமாக இருந்தது! அடுத்த நாள் ஹோலி அன்று கடை வேறு விடுமுறை! அதனால் முதல் நாளே வாங்கி வைக்க வேண்டுமென்பதால் அத்தனை கூட்டம் அங்கே! அமாவாசையும் வாழைக்காயும் போல ஹோலியும் சரக்கும் பிரிக்க முடியாதவை ஆயிற்றே!

இதே நாளில் – பின்னோக்கிப் பார்க்கலாம்:

வலைச்சர ஆசிரியராக இருந்த வாரம் – எனக்கும் வாய்ப்பளித்த சீனா ஐயா இன்று நம்மிடையே இல்லை! வலைச்சர ஆசிரியராக இருந்த போது, இந்த வலைப்பூவிலும், வலைச்சரத்திலும் தினம் தினம் பதிவுகள் எழுதியது நினைவில்! அப்படி இந்த வலைப்பூவில் இதே நாளில் 2012-ஆம் ஆண்டு எழுதிய ஒரு பதிவு…

மணக்கும் மனோரஞ்சிதம்

என்ன நண்பர்களே, இந்த வாரத்தின் காஃபி வித் கிட்டு பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா? உங்கள் கருத்துகளைச் சொல்லுங்களேன். விரைவில் வேறு சில செய்திகளோடு மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்….

 

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி