வீடு…

நண்பர்களுக்கு, இனிய காலை வணக்கம். இந்த நாளை நல்லதொரு வாசகத்துடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

நாம் வாழும் வீட்டில் எத்தனை வசதி இருக்கிறது என்பது முக்கியமல்ல. எத்தனை மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறோம் என்பதே முக்கியம்!

 

வாடகை வீடு -  3 மார்ச் 2020:

அப்பா அரசு ஊழியர் என்பதால் நான் பிறந்ததிலிருந்தே ஏறக்குறைய இருபது வருடங்கள், அதாவது எனக்கு திருமணமாகும் வரை அரசுக் குடியிருப்பில் தான் இருந்திருக்கிறேன். அது ஒரே ஒரு அறை கொண்ட மிகச்சிறிய வீடு. படுக்கையறை, சாப்பாட்டு அறை என்பதெல்லாம் இருக்காது.

ஆனாலும் அந்த வீட்டிற்குத் தான் எத்தனை எத்தனை விருந்தினர்கள் வந்துள்ளனர்!! வசதி வாய்ப்புகள் இல்லா விடினும் சந்தோஷமாக வாழ்ந்த வீடு அது. எனக்குப் பிடித்த வீடு என்று சொல்லலாம்.

பின்பு திருமணமாகி டெல்லிக்குச் சென்றது 'என்னவர்' வாங்கி வைத்திருந்த சொந்த வீட்டிற்கு. என்னவரும் அரசு ஊழியர் என்பதால் அலுவலகத்துக்கு சென்று வர வசதியாக இருக்கும் என சில வருடங்களுக்குப் பிறகு அரசுக் குடியிருப்பு 'அலாட்' ஆன போது மாறினோம்.

இங்கே திருவரங்கத்திலும் மூன்று வருடங்கள் வாடகை வீட்டில் வசித்த பிறகே சொந்த வீட்டிற்கு மாறியுள்ளேன்.

இந்த கதையெல்லாம் எதற்கு என்கிறீர்களா? எனக்கு விவரம் தெரிந்த நாள் முதலாய் எந்த வீட்டில் வசித்தாலும் அந்த வீட்டை சுத்தமாகவும், சுகாதாரமாகவும் தான் வைத்துக் கொண்டு வருகிறேன். ஆடம்பரத்திற்காக பொருட்களை வாங்கி நிரப்பி அதில் அழகு காண்பதை விட காலியாக இருந்தாலும் சுத்தமாக இருந்தால்?

நேற்று காலி செய்த வீடு ஒன்றைப் பார்த்ததும் அதிர்ந்து தான் போனேன். பொதுவாக வாடகைக்கு இருப்பவர்கள் ஏகப்பட்ட ஆணி அடிப்பார்கள், சுவற்றில் எதையாவது ஒட்டுவார்கள் என்றெல்லாம் தான் சொல்வார்கள். இரண்டே வருடங்கள் வாடகைக்கு இருந்தாலும், குடி வந்த நாளிலிருந்தே பெருக்கி, துடைத்து, ஒட்டடை அடித்து என்று எதற்காகவுமே மெனக்கெட்டிருக்க மாட்டார்கள் போலிருக்கிறது :( எங்கும் குப்பையும், அழுக்கும், ஒட்டடையும் :(

வாடகைக்கு இருந்தாலும் நாம் வசிக்கும் வரை நம்ம வீடு போல தானே! வீடு என்பது வசதி வாய்ப்பும், அழகும், சந்தோஷமும் நிறைந்திருக்கும் இடம் மட்டும் அல்ல. சுத்தமாகவும், சுகாதாரமாகவும் இருந்தால் மட்டுமே நம் உடல்நலனும் காக்கப்பட்டு அந்த சந்தோஷத்தை அனுபவிக்க முடியும் இல்லையா!

படத்தில் இருப்பது ஐந்து வருடங்கள் கடந்த எங்கள் வீட்டின் ஒரு அறை. சுவற்றில் அனாவசியமாக ஆணி அடிப்பதோ, ஒட்டுவதோ, சுவற்றை அழுக்கு செய்வதோ இல்லை. எல்லா அறைகளிலுமே இப்படித் தான் இருக்கும்.

முகநூலில் இதனை எழுதிய போது கிடைத்த சில கருத்துரைகள்:

Rishaban Srinivasan: வீட்டைப் பராமரிப்பது ஒரு கலை. அது சிலருக்கே வாய்க்கிறது.

Mahi Arun: I second Rishaban sir. I try my best to keep it clean. but not happening. hopefully when my little one grows up I can try better.

Shana Shana: சில வீடுகளைப்பார்க்கும் பொழுது இதில் எப்படித்தான் வாழ்கின்றார்களோ என்று முகம் சுளிக்க வைக்கின்றது. சில வீடுகளை பார்க்கும் பொழுது மனம் பரவசமாகின்றது. எனக்கும் உங்களையொத்த மனநிலைதான். அதிக அடைசல் இன்றி வீடு பளிச்சென்று இருக்க வேண்டும்.   டைனிங் டேபிளில் சில வீடுகளில் சாப்பாட்டை வைத்து சாப்பிடக்கூட இடம் இருக்காது. எங்கள் வீட்டில் சாப்பாட்டு நேரம் தவிர இதர நேரங்களில் ஒரு செல்போனை வைக்ககூட அனுமதிக்க மாட்டேன். கிச்சன் மேடையும் அப்படியே.

Sujatha Sambamurthy:  ஆணி விஷயத்தில் நான் ரொம்ப தாராளம் இவர் கத்துவார் பெரியவளின் கைவண்ணத்தில் போட்டோஸ் சின்னவள் கை வண்ணத்தில் பெயிண்டிங்க்ஸ்.  No one can control suja the pidaari!

Aatchi Aatchi: நான் இந்த பக்கம் வரலை!

Tulsi Gopal: உங்க வீட்டு சுத்தம் + அழகுக்கு நான் சாட்சி !!!

Geetha Mathi: நானும் சாட்சி :)

Revathy Venkat: நானும் சாட்சி.

Kalai Kalaiarasi: Very good policy and maintenance, super.

என்ன நண்பர்களே, இந்த நாளின் பதிவு உங்களுக்குப் பிடித்திருந்ததா? பதிவு பற்றிய உங்கள் கருத்துகளைப் பின்னூட்டத்தில் தெரிவிக்கலாமே!

மீண்டும் சந்திப்போம்… சிந்திப்போம்…

நட்புடன்

ஆதி வெங்கட்.