அந்தமானின் அழகு – சிறைச்சாலை – ஒலியும் ஒளியும்

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 6

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, பயணம் பற்றிய சிந்தனையுடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

விடுதலை பெற்று சிறைச்சாலையின் திறக்கப்பட்ட கதவுகள் வழி நடந்து, வெளியே வரும்போது, சிறைச்சாலை எனக்குத் தந்த கசப்பையும் வெறுப்பையும் அங்கேயே விட்டுவிட்டுச் செல்லவில்லை என்றால் எனக்குக் கிடைத்த விடுதலை விடுதலை அல்ல – சிறைச்சாலையில் இருப்பதற்குச் சமமே – நெல்சன் மண்டேலா.

சென்ற பகுதியில் போர்ட் Bப்ளேயர் நகரின் கார்பின்’ஸ் கோவ் கடற்கரைக்குச் சென்று வந்தது பற்றி பார்த்தோம்.  இந்தப் பகுதியில் நாம் மீண்டும் காலாபானி என அழைக்கப்படும் சிறைச்சாலைக்குச் செல்லப் போகிறோம்.  மாலை நேரத்தில் இந்த சிறைச்சாலையில் Light and Sound Show என அழைக்கப்படும் ஒலி ஒளி காட்சி உண்டு – ஆங்கிலம், ஹிந்தி என இரண்டு மொழியில் காட்சிகள் உண்டு.  சிறைச்சாலை பற்றியும் அங்கே இந்திய விடுதலைக்காக, நம் சுதந்திரத் தியாகிகள் பட்ட அவதிகள் பற்றி பார்வையாளர்களுக்கு ஒலி ஒளி காட்சிகள் மூலம் காண்பிக்கிறார்கள்.  மாலை 05.15 மணிக்கு ஆரம்பித்து மொத்தம் ஐந்து காட்சிகள் – ஒரு மணி நேரம் ஒரு காட்சிக்கு!  பெரும்பாலும் ஹிந்தி மொழியில் தான் காட்சிகள்.  வாரத்தின் மூன்று நாட்கள் – திங்கள், புதன் மற்றும் வெள்ளிக்கிழமைகளில் மாலை 07.25 காட்சி மட்டும் ஆங்கிலத்தில்! மற்ற அனைத்து காட்சிகளும் ஹிந்தியில் தான்.   காட்சி ஒன்றிற்கு ஐம்பது ரூபாய் முதல் 150/- வரை கட்டணம் உண்டு – காட்சி நேரத்தினைப் பொறுத்து கட்டணம். 

காட்சி ஆரம்பிக்கும் முன்னர் வீடியோ எடுப்பது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது என்று சொன்னாலும் பலர் இங்கே வீடியோ எடுக்கிறார்கள்! நம் மக்கள் என்றைக்கு சொன்னதைக் கேட்டிருக்கிறோம்.  இணையத்தில் கூட, ஒலி ஒளி காட்சியின் போது இங்கே எடுக்கப்பட்ட காணொளி நிறைய இருக்கிறது. ஹிந்தி மொழி தெரிந்தவர்கள் யூவில் இப்படியான காணொளிகளைக் காணலாம்.  அந்தமான் செல்லும் போது பார்த்துக் கொள்கிறேன் எனச் சொல்பவர்கள், அந்த ஒலி ஒளி காட்சிக்கான முன்பதிவினை இணையம் வழி செய்து கொள்ளலாம் – அதற்கான இணைப்பு - முன்பதிவு செய்ய!. நாங்கள் ஹிந்தி மொழி காட்சி தான் பார்த்தோம். எங்களுக்கான நுழைவுச் சீட்டுகள் முன்னரே திரு சுமந்த் இணைய வழி வாங்கி வைத்திருந்ததால் அங்கே நீண்ட வரிசையில் நின்று நுழைவுச் சீட்டு வாங்க வேண்டியிருக்கவில்லை. ஒலி ஒளி காட்சிக்காக காத்திருந்தவர்களில் நாங்களும் இருந்தோம். மாலை 05.15 மணி காட்சிக்கு தான் எங்கள் முன்பதிவு. சற்று தாமதமாகவே உள்ளே அனுமதித்தார்கள்.

அவரவருக்கான இருக்கைகளில் அமர்ந்து கொள்ள காட்சி ஆரம்பித்தது.  நடிகர் ஓம் புரி அவர்களின் சிம்மக்குரலில் சிறைச்சாலையின் கதை சொல்லிச் செல்கிறார்கள். என்ன விதமான சூழல், கைதிகளுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட வேலைகள் என்ன, சிறைச்சாலையின் கொடுங்கோல் அதிகாரியான Dடேவிட்d Bபேரி கைதிகளை எப்படியெல்லாம் கொடுமைப்படுத்தினார் – அதற்கு ஒத்துழைத்த அவரது சிப்பாய்கள் என பல விஷயங்கள் ஒலியாகவும் குரலாகவும் கேட்கும் போது நமக்கு அப்படியே அந்தச் சூழலில் இருப்பது போன்ற உணர்வு. ஒவ்வொரு நாளும் கைதிகளுக்குக் கொடுக்கப்படும் வேலைகளைக் கேட்கும்போதே மனது பதறுகிறது.   தேங்காய்களைக் கொடுத்து அதிலிருந்து 30 பவுண்ட் தேங்காய் எண்ணை எடுக்க வேண்டும் - அதுவும் ஒரே நாளில்! அல்லது எள்ளிலிருந்து 10 பவுண்ட் எண்ணை.  எள்/தேங்காயிலிருந்து எண்ணை எடுப்பது அப்படி ஒன்றும் சுலபம் அல்ல – அதுவும் மனிதரால் இயக்கப்படும் செக்கில் அவ்வளவு எண்ணை எடுப்பது முடியக் கூடிய காரியம் அல்ல! அப்படிச் செய்யாவிடில் Dடேவிட்d Bபேரி கொடுக்கும் தண்டனை அதைவிடக் கொடுமையானது. 

கைகளையும் கால்களையும் கட்டி விட்டு பின்புறத்தில் கசையடி! ஒவ்வொரு நாளும் மிச்சம் இருந்த வேலை அடுத்த நாளின் வேலையோடு சேர்ந்து விடும் – ஒவ்வொரு நாளும் இப்படிச் சேர்ந்து கொண்டே இருக்க – எப்படி வேலையை முடிப்பது? மீதமான வேலை அதிகரிக்க அதிகரிக்க வேலையும் அதிகரிக்கும்! தண்டனை கொடுப்பதற்கு நேரம் என்று எதுவுமே இல்லை – வேலை செய்யும்போதும், உணவு உண்ணும் போதும் என எப்போது வேண்டுமானாலும் தண்டனை தருவான் Dடேவிட்d Bபேரி.  தனிமைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு உணவும், தண்ணீரும் மறுக்கப்படும். அப்படிக் கொடுக்கப்படும் உணவும் அவ்வளவு ஒன்றும் சுவையான உணவு அல்ல! நாற்றமடிக்கும் தண்ணீர், உப்பில்லாத கஞ்சி என வாயில் வைக்கமுடியாத உணவு தான் அங்கே தரப்படும். அப்படிக் கொடுக்கும் கஞ்சியைக் கூட ஜமாதார் என அழைக்கப்படும் சிறு அதிகாரிகள் பாதி கேட்டு வாங்கிக் கொள்வார்கள் – தரவில்லையெனில் Dடேவிட்d Bபேரியிடம் வேலை செய்ய மறுக்கிறார்கள் எனச் சொல்லி போட்டுக் கொடுக்க – தண்டனை இன்னும் அதிகரிக்கும்.

முந்தைய சிறைச்சாலை பற்றிய பதிவில் சொன்னது போல இங்கே மடிந்தவர்கள் எண்ணிக்கை பல நூறு! அவர்களில் சிலரது வரலாற்றை ஒலி ஒளி காட்சிகள் வழி பார்க்கும்போது நாமும் அந்த நாட்களுக்கே சென்று விடுவோம் என்பது உறுதி.  சுதந்திர இந்தியாவினைப் பெற நம் முன்னோர்கள் எத்தனை எத்தனை கஷ்டங்களை அனுபவித்து இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொன்றும் வலி நிறைந்த கதைகள் தான்.  இன்றைக்கு நாம் அனுபவிக்கும் சுதந்திரத்திற்கான விலை அவர்கள் கொடுத்தது.  அந்த வரலாற்றினை ஒவ்வொருவரும் அறிந்து கொள்வது அவசியம்.  செக்கிழுக்க மறுக்கும் கைதிகளை செக்கினை இழுக்கப் பயன்படும் நீண்ட குச்சியில் கைதிகளைப் பிணைத்து பின்னாலிருந்து அடித்து அடித்து – ஒரு காளைமாட்டினைப் போலவே மனிதர்களை செக்கில் இணைப்பது மட்டுமல்லாது, மாட்டினை அடிப்பது போலவே மனிதர்களை அடித்துத் துன்புறுத்தி செக்கிழுக்க வைத்த கொடுமை! நினைத்துப் பார்க்கும்போதே மனம் பதறுகிறது அல்லவா?

வேலை செய்ய மறுக்கும் சில கைதிகளை தனிமைச் சிறையில் அடைத்து வைப்பதோடு – அவர்களை இடம் விட்டு அகலமுடியாத அளவிற்கு கட்டி வைத்திருப்பார்கள்.  அதுவும் தொடர்ந்து ஏழு நாட்கள், எட்டு நாட்கள் என நின்ற படியே இருப்பதை நம்மால் நினைத்துக் கூட பார்க்கமுடியாது.  சுவற்றில் இருக்கும் ஒரு ஆணியிலிருந்து கட்டியிருக்கும் கம்பி கைதியின் கழுத்துக் கம்பியில் பிணைக்கப்பட, இரண்டு கைகளும் விரித்து வைக்கப்பட்டு அவையும் கம்பி மூலம் சுவற்றில் இணைக்கப்படும். கால்களும் அசைக்கமுடியா நிலையில் இரண்டு கால்களுக்கு இடையே அரை அடி நீள கம்பி கொண்டு இணைக்கப்பட்டு அவையும் சுவற்றுடன் இணைக்கப்பட்டு விடும் – இந்த நிலையில் சில நிமிடங்கள் கூட நம்மால் இருக்கமுடியாது – இப்படி இருக்கையில் கைதிகள் ஒரு வாரத்திற்கு மேலாகக் கூட இப்படியே இருக்க விடுவார்களாம்! எத்தனை கொடுமை – நினைத்துப் பார்க்கவே கொடுமையாக இருக்கிறது அல்லவா? இந்தக் கொடுமையின் உச்சமாக அந்த நாட்கள் அனைத்தும் உண்ண உணவோ, குடிக்க நீரோ கொடுக்க மாட்டார்களாம்! எத்தனை எத்தனை கொடுமைகள் – கேட்கும்போதெ மனதில் வலி – அப்படியானால் அக்கொடுமையை அனுபவித்தவர்களின் வலியைச் சொல்ல வார்த்தைகள் இல்லை.

ஒலி ஒளி காட்சிகளைப் பார்த்து நாம் வெளியே வரும்போது நிச்சயம் நமக்குக் கிடைத்த சுதந்திரம் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு வாங்கியது என்பது புரியும். எத்தனை எத்தனை கடினங்களைக் கடந்து நம் தேசம் சுதந்திரம் பெற்றது என்பதை ஒவ்வொருவரும் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம்.  இந்தச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு இருந்தவர்களின் பெயர்களை இங்கே மாநில வாரியாக கல்வெட்டில் பொறித்து வைத்திருக்கிறார்கள். சுதந்திரப் போராட்டத் தியாகிகள் என ஒரு சிலரின் பெயரை மட்டுமே நாம் அறிந்திருக்கிறோம். பலரின் பெயர் கூட நமக்குத் தெரியாமல் இருப்பது வெட்கக் கேடான விஷயம்.  பல தியாகிகள் ரத்தம் சிந்தி வாங்கிய சுதந்திரம் பற்றித் தெரியாமல் இன்று பலரும் கிடைத்த சுதந்திரத்தினை தவறாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டிருப்பதைப் புரிந்து கொண்டால் நலம். 

நாங்கள் காட்சி முடிந்து தங்குமிடம் திரும்பியபோது இரவு ஏழு மணி. அன்றைய நாளின் சுற்றுலா ஒலி ஒளி காட்சியுடன் முடிந்தது. இனிமேல் அடுத்த நாள் தான். அது வரை நம் இஷ்டப்படி இருக்கலாம்! அடுத்த நாள் காலை சொன்ன நேரத்திற்குத் தயாராக இருந்தால் போதுமானது.  தங்குமிடம் திரும்பிய பிறகு என்ன செய்தோம், சாப்பாடு எங்கே போன்ற விஷயங்களை அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன். நண்பர்களே, இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் என்ணங்கலை என்பதை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி