அந்தமானின் அழகு – போஸ் தீவான ராஸ்தீவு

போஸ் தீவான ராஸ் தீவில் கடற்கரை...

அந்தமானின் அழகு – பகுதி 11

முந்தைய பதிவுகள் – பகுதி 1 பகுதி 2 பகுதி 3 பகுதி 4 பகுதி 5 பகுதி 6  பகுதி 7 பகுதி 8 பகுதி 9  பகுதி 10

அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் இனிய காலை வணக்கம்.  இந்த நாளை, நல்லதொரு சிந்தனையுடன் ஆரம்பிக்கலாம்.

நாம், நமது வாழ்க்கைப் பயணத்தில் மொழிகள் பல கற்றாலும் இறுதி வரை சிந்திப்பது என்னவோ நம் தாய் மொழியில் மட்டுமே…

கலங்கரை விளக்கம்...

நான் உன்னை பார்க்க மாட்டேன் போ...... 

இந்தப் போஸ் எப்படி இருக்கு? 

படகின் வழி பயணம் செய்து நாங்கள் முதலில் சென்ற தீவின் பெயர் ராஸ் தீவு. கடந்த 2018-ஆம் வருடத்தில் நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸ் அவர்களின் நினைவில் இந்த ராஸ் தீவினுடைய பெயர் நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸ் தீவு என, இந்திய அரசாங்கத்தினால் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது.  இந்தத் தீவு ஆங்கிலேயர்கள் மற்றும் சில வருடங்கள் ஜப்பானியர்கள் வசம் இருந்த தீவு. ஜப்பானியர்கள் வசம் இந்தத் தீவு இருந்த போது சில நாட்கள் இங்கே சுபாஷ் சந்திர போஸ் அவர்கள் தங்கியிருந்தார்கள் என்பதால் இப்போது இந்தத் தீவு போஸ் தீவு என அழைக்கபடுகிறது.  இந்தத் தீவின் பரப்பளவு மிகக் குறைவானதே – இப்போது இங்கே யாரும் வசிப்பதில்லை என்றாலும் ஆங்கிலேயர்கள் இந்தத் தீவில் வசித்ததோடு, தங்களுடைய வசதிக்காக, தங்குமிடங்கள், வழிபாடு செய்ய தேவாலயம், அடுமனை (பேக்கரி), அச்சகம் போன்ற பலவும் இங்கே அமைத்து இருக்கிறார்கள். இந்த ராஸ்/போஸ் தீவிற்கே நாம் முதலில் பயணம் செய்கிறோம். தலைநகர் அந்தமானிலிருந்து சுமார் 3 கிலோமீட்டர் தொலைவு கடல் வழி பயணம் செய்து இந்தத் தீவுகளை அடைந்து விட முடியும்.

பாறைகளில் மோதும் கடலலை...

 வேர்கள் மூடிய கட்டிடங்களில் ஒன்று...

படகில் பத்து முதல் பதினைந்து நிமிடங்களில் நீங்கள் இந்தத் தீவினை அடைந்து விட முடியும்.  தீவுக்குள் காலாற நடந்து வந்தால் சுமார் ஒன்றரை மணி நேரத்தில் முழு தீவையும் நீங்கள் சுற்றி வந்து விட முடியும் – ஆனால் தீவு கொஞ்சம் மேடான பகுதிகளையும் பள்ளமான பகுதிகளையும் கொண்டது.  நடப்பதற்கு முடியாதவர்கள், நேரம் குறைவாக இருப்பவர்கள் இங்கே கிடைக்கும் பேட்டரி வாகனங்களை பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். படகிலிருந்து இறங்கி வெளியே வர தீவுகளில் இருக்கும் மான்களும், மயில்களும் நம்மை வரவேற்கின்றன – அவை சுதந்திரமாகச் சுற்றித் திரிந்து கொண்டிருக்க, நம்மைப் போல சுற்றுலாப் பயணிகள் அவற்றுக்கு இளநீர் குடித்த பிறகு கிடைக்கும் தேங்காய் வழுக்கைகளை (இளசான தேங்காய்) தருகிறார்கள் – அப்படித் தருவது தண்டனைக்குரிய விஷயம் என்றாலும்! நிறைய மான்களும் மயில்களும் தன்னிச்சையாகச் சுற்றி வந்து கொண்டிருக்கின்றன.

மரங்கள் அடர்ந்த தீவில்...

 மருட்சி என்பது இது தானோ?...

பேட்டரி வண்டிகளில் செல்ல ஆளொருவருக்கு ரூபாய் எண்பது மட்டும் – நீண்ட வரிசையில் காத்திருந்து தான் செல்ல வேண்டியிருந்தது – சிலர் அங்கேயும் இந்தியர்கள் என்பதை வரிசையில் நிற்காமல் முன்னே சென்று நிரூபித்தார்கள் – அவர்களிடம் சண்டை போட்டு பின்னே அனுப்பி, மற்றவர்களும் தாங்களும் இந்தியர்கள் என்பதை நிரூபித்தார்கள் – பேட்டரி வண்டியில் பாழடைந்து கிடைக்கும் ஆங்கிலேயர் காலத்து கட்டிடங்களையும், ஜப்பானியர் இங்கே இருந்த காலத்தில் அமைத்த பதுங்கு குழி (Bunker)-களையும் பார்த்தபடியே மேட்டுப்பாங்கான பகுதிக்குச் சென்று விட்டு விடுவார்கள். அங்கே உங்களுக்கு பதினைந்து முதல் இருபது நிமிட கால அவகாசம் உண்டு. சுமார் முன்னூறு மீட்டர் உயரத்தில் இருக்கும் மலைப்பாங்கான பகுதி – எண்ணிலடங்கா பெரிய பெரிய மரங்களும், தென்னை மரங்களும் வனம் போன்ற உணர்வை உங்களுக்கு ஏற்படுத்தும்.  பெரிய பெரிய கட்டிடங்களும், தேவாலயமும் இன்றைக்கு எந்தப் பயன்பாடும் இல்லாமல் நினைவுச் சின்னங்கள் போல நிற்கின்றன. இந்தத் தீவு தான் அந்தமான் தீவுகளின் நிர்வாகத் தலைநகராக இருந்தது. 

மரங்கள் விழுங்கிய கட்டிடங்கள்...

வேர்களால் பின்னப்பட்ட கட்டிடத் தூண்கள்...

கடைவீதி, அடுமனை, தேவாலயம், அதிகாரிகளுக்கான தங்குமிடம், சிப்பாய்களுக்கான தங்குமிடம் என அனைத்தும் பார்த்துப் பார்த்து அமைத்தார்கள். இங்கே மின்சாரத்திற்கான பவர் ஹவுஸ் வசதி, தண்ணீர் சுத்திகரிப்பு வசதி, மருத்துவமனை போன்ற பல வசதிகள் இருந்தன.  நூறு ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஆங்கிலேயர்கள் இங்கேயிருந்து தான் அந்தமான் தீவுகளின் அனைத்து விஷயங்களையும் செய்து வந்தார்கள்.  செல்லுலர் சிறைக்கான வேலைகள் நடப்பதற்கு முன்னர் கைதிகளாக அழைத்து வரப்பட்டவர்கள் இந்த ராஸ் தீவில் தான் வேலை செய்தார்கள்.  தீவுக்கு ராஸ் தீவு என்ற பெயர் வரக் காரணமாக இருந்தவர்  டேனியல் ராஸ் என்பவர் – இவர் ஒரு Marine Surveyor! இவர் பெயரில் தான் இந்த தீவு அழைக்கப்பட்டு வந்தது.  1941-ஆம் ஆண்டு இந்தப் பகுதிகளில் ஏற்பட்ட நிலநடுக்கத்தின் போது கூட ஆங்கிலேயர்கள் இங்கேயே தான் இருந்தார்கள்.  இரண்டாம் உலகப் போர் சமயத்தில் இந்தப் பகுதி ஜப்பானியர்கள் வசம் வந்தது – அந்த சமயத்தில் தான் இத்தீவினை விட்டு விலகினார்களாம்.  நம் நாட்டின் விடுதலைக்கு முன்னரே தீவு மீண்டும் ஆங்கிலேயர்கள் வசம் வந்தாலும் அங்கே தங்குவதில் அவர்கள் பெரிய ஈடுபாடு காண்பிக்கவில்லை.

இந்தப் பாப்பா குடிக்கிற ஜூஸ் எனக்கும் வேணும்...

நான் ஒரு குட்டிப் பாப்பா... என்னை படம் எடுக்க மாட்டியா?...

உடம்ப ஒருத்தன் தொடறான்... ஒருத்தன் படம் பிடிக்கிறான்... நான் எதை கவனிக்க!

அவர்களால் கைவிடப்பட்ட இந்தத் தீவு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அழிவினைச் சந்தித்தது.  அங்கே இருந்த மரங்களின் வேர்கள் கட்டிடங்களை முழுவதுமாக அணைத்துக் கொண்டு பிரம்மாண்டமாய் வளர்ந்து நிற்க, இன்றைக்கு அக்கட்டிடங்கள் அழிவின் சின்னங்களாக, இயற்கையின் பிடியில் இருப்பதைப் பார்க்க முடியும்.  பல கட்டிடங்கள் மீது மரம் வளர்ந்திருப்பது போலத் தோன்றும்.  பல வருடங்கள் இந்தியாவினை ஆண்டுவந்த ஆங்கிலேய சாம்ராஜ்யம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வீழ்ந்தது போலவே இக்கட்டிடங்களும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மரங்களிடையே அழிந்து கொண்டிருக்கிறது.  இந்த இடத்தில் கட்டிடங்களைப் பார்க்கும்போது எப்படியெல்லாம் இருந்த இடங்கள் இன்றைக்கு இப்படி காட்சிப் பொருளாக இருக்கிறது என்பதை நினைக்காமல் இருக்க முடிவதில்லை.  நிறைய இடங்களை பார்த்தபடியே செல்லும்போது பேட்டரி வண்டியை ஓட்டும் வாகன ஓட்டி அந்த இடங்கள் பற்றிய வர்ணனனையும் செய்து கொண்டே போகிறார்.  அவர் சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டும், பயணித்தபடியே சில படங்களை எடுத்துக் கொண்டும் உச்சிக்குச் சென்று சேர்கிறோம். 

படகுகளில் விரையும் மக்கள்...

தீவுக்குள் ஒரு நடை போகலாம் வாங்க...

கட்டிடடத்தின் உள்ளேயா அல்லது வெளியேயா..

வண்டி எண் சொல்லி அழைப்போம், அதற்குள் நீங்கள் படிகள் வழி கீழே இறங்கிச் சென்றால் கடற்கரையும், அங்கே அமைக்கப்பட்ட கலங்கரை விளக்கமும் பார்த்து விட்டு வரலாம் என்று சொல்லி வண்டி ஓட்டி அடுத்த பயணிகளை அழைத்து வர கீழ் நோக்கி செல்ல, நாம் படிகள் வழி இறங்கி, ஒரு நீண்ட நடைபாதையில் கலங்கரை விளக்கம் நோக்கி நடக்கலாம்.  கடற்கரையும், கலங்கரை விளக்கமும் பார்த்து ரசிப்பதோடு, அந்தப் பகுதிகளில் இருக்கும் வெவ்வேறு மரங்கள், இயற்கைக் காட்சிகள் என பலவும் ரசித்துக் கொண்டு, ஆங்காங்கே படங்களும் எடுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து மீண்டும் படிகள் வழி மேலே ஏறி வர நமக்கான பேட்டரி வண்டி வந்து சேர்கிறது.  மீண்டும் சரிவான பாதையில் பயணம்.  படகுகள் வரும்வரை காத்திருந்த நேரத்தில் அங்கே விற்கப்படும் இளநீரை வாங்கி அருந்தலாம். முன்பே சொன்னது போல 30 முதல் 40 ரூபாய் வரை இளநீர் விலை – பெரிய அளவிலும், இளநீர் நிறைய இருக்கும்படியான இளநீர் இங்கே கிடைக்கிறது! ரொம்பவே சுவை.  ஒவ்வொரு இடத்திலும் இப்படியான இளநீர் வாங்கிக் குடித்துக் கொண்டே இருக்கலாம். 

எங்கெங்கும் வேர்கள்...

ஒரு வித்தியாசக் கோணத்தில்...

மான்கள், மயில்கள் ஆகியவையும், மனிதர்களோடு சகஜமாக அங்கே உலவிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கும்போது மகிழ்ச்சி – அவையும் சுதந்திரமாக திரிய முடிகிறதே என்பதால் – மனிதர்கள் தான் அவற்றுக்குத் தேவையோ இல்லையோ இளநீர் குடித்தபிறகு தேங்காய்களை அவற்றுக்குக் கொடுக்கிறார்கள் – பசி இருந்தால் சாப்பிடும் இல்லையென்றால் வேண்டாம் போ என முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டு சென்றுவிடும்.  உண்பதற்குக் கொடுப்பது போலவே இந்த மான்களோடு படம் எடுத்துக் கொள்ளவும் நிறைய போட்டி உண்டு – நிறைய மான்கள் இருப்பதால், பலரும் மான்களோடு படமும் காணொளியும் எடுத்து உடனுக்கு உடன் வலையேற்றுவதற்கு முயற்சிக்கிறார்கள் – ஆனால் பாவம் வலை ஏற்ற அந்தத் தீவில் சாத்தியமில்லை – அந்தமான் முழுவதுமே இணையம் வேலை செய்வது அரிது! படங்களையும் காணொளிகளையும் எடுத்துக் கொண்டு எங்களுக்கான படகு வர, நாங்கள் அங்கிருந்து அடுத்த தீவுகளை நோக்கி பயணித்தோம். அடுத்த தீவு என்ன, அங்கே என்ன செய்தோம் போன்ற தகவல்களை இந்தத் தொடரின் அடுத்த பகுதியில் சொல்கிறேன். 

அந்தப் பக்கம் என்ன இருக்கு?...

நானும் நண்பரும் படகில்...

நண்பர்களே, இந்த நாளின் பதிவு பற்றிய உங்கள் என்ணங்கள் என்ன என்பதை பின்னூட்டத்தில் சொல்லுங்களேன். நாளை வேறு ஒரு பதிவுடன் மீண்டும் ச[சி]ந்திப்போம்...

நட்புடன்

வெங்கட்

புது தில்லி